به گزارش اقتصادنیوز، میلاد احمدنژاد، مهندس فروش و خدمات پس از فروش شرکت شرکت هامون نایزه (تولید کننده ی لوله و اتصالات چدنی نشکن و پایه روشنایی و توزیع برق) در حاشیه رویداد جامع معدن و صنایع معدنی در گفتگویی با اقتصادنیوز، به چالش های پیش روی صنایع کشور تحت تاثیر ناترازی انرژی اشاره کرد و گفت: با توجه به ناترازی‌های برقی که طی یکی دو سال اخیر در سراسر کشور وجود داشته، مجموعه ما هم مستثنا نبوده است. این موضوع هم بر ظرفیت تولید و هم بر حجم تحویل محصولات تأثیر گذاشته است. در برخی دوره‌ها مجبور شدیم تک‌شیفت کار کنیم و این مسأله برنامه تحویل به مشتریان را دچار مشکل کرد.
به گفته او، شرکت شرکت هامون نایزه برای مقابله با این چالش، بخشی از پروژه احداث نیروگاه اختصاصی را آغاز کرده است.
وی گفت: در حال حاضر تقویت برق مجموعه انجام شده و احداث نیروگاه هم در طرح توسعه شرکت قرار دارد. اما تا این لحظه، ناترازی برق باعث شده بین ۳۰ تا ۵۰ درصد ظرفیت تولید ما تحت تأثیر قرار بگیرد.
احمدنژاد در ادامه درباره نگاهش به سیاست‌های دولت توضیح داد: بهای انرژی در کشور به‌طور واقعی تعریف نشده و این موضوع بر فرهنگ مصرف هم اثر منفی گذاشته است. ناترازی فعلی از مدت‌ها قبل قابل پیش‌بینی بود و باید پیش‌تر برای آن اقدام می‌شد. یکی از مهم‌ترین موضوعات، هدررفت انرژی در کشور است. به عنوان مثال، در حوزه آب که ما هم در آن ذی‌نفع هستیم، محصول ما یعنی لوله‌های چدن نشکن توانسته در سطح جهانی میزان هدر رفت را به حداقل برساند.
وی ادامه داد: ژاپن طی حدود ۶۰ سال هدررفت آب در خطوط توزیع خود را از ۲۵ درصد به ۴ درصد رسانده است. کشورهای پیشرفته‌ای مثل آلمان و آمریکا نیز امروز بیش از ۹۵ درصد خطوط انتقال خود را با لوله‌های چدن نشکن تجهیز کرده‌اند. اما در ایران همچنان ۲۴ تا ۲۵ درصد آب تولیدشده به دست مصرف‌کننده نمی‌رسد و نگاه کوتاه‌مدت به قیمت خرید اولیه، مانع استفاده گسترده از این محصول استاندارد شده است.
این مدیر فروش درباره تأثیر جنگ ۱۲ روزه و فضای نااطمینانی در بازارها گفت: در هر شرایط جنگی، همه صنایع تحت تأثیر قرار می‌گیرند، بنابراین صنعت ما هم از این قاعده مستثنا نیست. ترجیح ما صلح است، اما بدون شک ادامه چنین شرایطی می‌تواند تأثیر منفی بر بازار و صنعت ما داشته باشد.
وی درباره اثر خروج کارگران مهاجر، پس از جنگ افزود: بخش عمده نیروی انسانی شرکت ما ایرانی هستند. در گذشته برخی نیروهای روزمزد از طریق پیمانکاران رده ۲ و ۳ در پروژه‌ها حضور داشتند، اما تعدادشان محدود بود. بنابراین خروج اتباع تأثیر چندانی بر فعالیت مجموعه نداشته است.
