به گزارش تابناک، سال‌هاست جوانان مظلوم این سرزمین با حقوق‌های اندک، بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان یا حتی کمتر، شبانه‌روز پای کارند. پای لانچرهای موشک جان می‌دهند، در کف خیابان برای امنیت مردم ایستاده‌اند، با قاچاقچی، تروریست و سارقان دست و پنجه نرم می‌کنند. اینان همان فرزندان مردم‌اند که ستون فقرات امنیت کشور به شمار می‌روند.
اما در طرف دیگر، عده‌ای خاص با وجود نداشتن هیچ اعتقاد و تعلقی به این نظام و ارزش‌هایش، همواره در بالاترین جایگاه‌ها جا خوش کرده‌اند؛ از سفره بیت‌المال ارتزاق می‌کنند و پاداش وفاداری‌شان به دشمن را در قالب پُست‌های مدیریتی در جمهوری اسلامی می‌گیرند!
نمونه عینی این تناقض، پروانه سلحشوری است؛ کسی که نه در روزهای سخت جنگ نرم و تحریم، بلکه همواره در بزنگاه‌ها با ادبیات دشمن همصدا شد. روزی علیه نظام سیاسی کشور، روزی علیه قانون اساسی و روز دیگر با حمایت از براندازی.
حالا همسر ایشان، برات قبادیان، که در دولت‌های یازدهم و دوازدهم هم به عنوان معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت فعالیت داشت؛ با حکم وزیر نفت به عضویت هیئت مدیره شرکت بهینه‌سازی مصرف سوخت منصوب می‌شود. آیا این توهین آشکار به مردم نیست؟ آیا قحط‌الرجال است که باید صندلی مدیریت ملی را به همسر فردی سپرد که بارها علیه اساس جمهوری اسلامی موضع گرفته است؟
اینجا پای یک سؤال جدی در میان است: این صندلی‌ها حق چه کسانی است؟ حق همان فرزندان مردم که با حقوق ناچیز، امنیت کشور را تأمین می‌کنند یا سهم کسانی که همسرشان در رسانه‌های بیگانه نان مخالفت با نظام را می‌خورند؟
وزیر نفت باید پاسخ دهد. آقای وزیر! شما با چه منطقی چنین انتصابات جنجالی را رقم می‌زنید؟ مگر نه این بود که شعار همدلی و انسجام ملی داده شد؟ با چنین تصمیماتی همدلی کجا تقویت می‌شود؟
این پیام به جامعه داده می‌شود که در این کشور نه تخصص و تعهد، بلکه رانت و رابطه حرف اول را می‌زند.
شما به جای باز کردن مسیر شایسته‌سالاری، عملاً به مردم القا کرده‌اید که تنها سهم عده‌ای خاص محفوظ است؛ چه اعتقاد داشته باشند، چه علیه نظام فریاد بزنند.
این انتخاب، نه تنها بی‌عدالتی بلکه بی‌حرمتی آشکار به خون شهدا و ایثار مردانی است که با جانشان امنیت ایران را تضمین کردند. شما با چنین تصمیمی، صف مردم از مسئولان را عمیق‌تر می‌کنید، حس بی‌اعتمادی را دامن می‌زنید و آتش بی‌اعتمادی را شعله‌ورتر می‌سازید.
مردم به درستی می‌پرسند: چرا همیشه پای رانت در میان است؟ چرا کسانی که در بزنگاه‌ها علیه کشور موضع گرفته‌اند، باز هم از سفره همین کشور بهره‌مند می‌شوند؟ و چرا وزیر نفت، که باید نماد مدیریت ملی و عقلانیت باشد، چنین بی‌پروا جایگاه حساس مدیریتی را در اختیار چنین افرادی قرار می‌دهد؟
اگر قرار است انسجام ملی تقویت شود، راهش سپردن مسئولیت به مدیران متعهد، متخصص و مردم‌باور است؛ نه تداوم رانت‌خواری و پاداش دادن به خانواده کسانی که همصدا با دشمن، علیه نظام و قانون اساسی فریاد می‌زنند. ادامه این روند، چیزی جز سرخوردگی مردم و ضربه به اعتماد عمومی نخواهد بود.
