همشهری‌آنلاین - پروانه بندپی: رانندگی، یکی از کارهایی است که لازم است با آرامش انجام شود تا هم آرامش و سلامت روان خودمان حفظ شود و هم از برهم خوردن آرامش سایر رانندگان و به خطر افتادن جان آنان جلوگیری شود. با این حال رانندگی در کلانشهری مثل تهران رانندگی در سال‌های اخیر بسیار دشوار و تنش‌زا شده است؛ خیلی از مردم پشت فرمان عصبانی می‌شوند و در بسیاری از موارد با یکدیگر پرخاشگری می‌کنند؛ از طریق زدن بوق‌های ممتد، راه ندادن به یکدیگر، استفاده از الفاظ ناشایست و سبقت‌های خطرناک برای ادب کردن راننده‌های دیگر.
اما سوال این است که آیا رانندگی ایمن و به دور از خشم و پرخاشگری در شهر شلوغ تهران که همیشه با ترافیک همراه است، امکان‌پذیر است؟ سرهنگ سوزان جوادنژاد، کارشناس تصادفات و رئیس دفتر تحقیقات کاربردی پلیس راهور تهران بزرگ در گفتگو با همشهری‌آنلاین می‌گوید: بله این امر شدنی است اما مستلزم این است که علاوه بر داشتن مهارت رانندگی، حتما ۳ مورد را مدیریت کنید؛ خشم، استرس و زمان.
این کارشناس تصادفات در ادامه به ۱۰ توصیه مهم و کاربردی برای کنترل خشم و جلوگیری از پرخاشگری و دعوا در حین رانندگی اشاره می‌کند.
۱. پذیرش این واقعیت که ترافیک، بخشی جدانشدنی از زندگی شهری تهران است، می‌تواند انتظارات غیرواقعی را کاهش دهد و میزان نارضایتی را کم کند.
۲. مدیریت زمان از طریق حرکت زودتر از موعد مقرر، استرس ناشی از تأخیر را کم می‌کند و احتمال ارتکاب تخلفات رانندگی را به میزان زیادی کاهش می‌دهد.
۳. کنترل هیجان با استفاده از روش‌هایی مثل گوش دادن به موسیقی آرام‌بخش (ترجیحاً بی‌کلام)، پادکست یا انجام تمرین‌های تنفس عمیق در پشت چراغ قرمز یا حین رانندگی می‌تواند استرس را کاهش دهد و به تصمیم‌گیری منطقی کمک کند. باید توجه داشت که موسیقی تند و خشن هیجان را افزایش داده و آرامش را مختل می‌کند.
۴. تمرکز بر رفتار فردی اهمیت ویژه‌ای دارد؛ چون هر فرد فقط قادر است واکنش خود را مدیریت کند، نه رفتار سایر رانندگان را. برای نمونه، رانندگانی که مسیرهای فرعی و کم‌ترافیک را انتخاب و زمان حرکت خود را با دقت تنظیم می‌کنند، سطح پرخاشگری بسیار کمتری را تجربه می‌کنند.
۵. بی‌تفاوتی در برابر سبقت‌های غیرمجاز یا رفتارهای نادرست رانندگان دیگر، اقدامی ایمن‌تر از واکنش هیجانی است. هدف از رانندگی، اصلاح یا ادب کردن راننده‌های دیگر نیست. گاهی بی‌تفاوتی، عاقلانه‌ترین واکنش ممکن است. پس بهتر است امنیت خود را با واکنش‌های احساسی به خطر نیندازید.
۶. رانندگی باید به عنوان یک وظیفه منطقی و آرام تلقی شود، نه عرصه‌ای برای رقابت یا نمایش قدرت. باور کنید قهرمان رانندگی کسی نیست که زودتر برسد. بلکه کسی است که سالم به مقصد برسد.
۷. خودداری از تماس چشمی تحریک‌آمیز با سایر رانندگان و پرهیز از حرکات دست یا زبان بدن به نشانه تمسخر و توهین، در جلوگیری از بروز تنش‌های غیرضروری نقش مهمی دارد.
۸. در صورت مواجهه با بی‌احترامی دیگران هنگام رانندگی، مقابله به مثل نکنید. چون حفظ امنیت و ایمنی بسیار مهم‌تر از غرور شخصی است.
۹. کنترل خشم یک مهارت اکتسابی است، نه ذاتی. با تمرین و افزایش آگاهی می‌توان این توانایی را تقویت کرد و رانندگی آرام‌تری داشت. همچنین خواب کافی و تغذیه مناسب نقش بسزایی در ارتقای آرامش هنگام رانندگی دارند.
۱۰. استفاده از خودگویی مثبت در حین رانندگی بسیار مؤثر است. تکرار جملاتی مثل «من آرام هستم»، «ارزش ندارد آرامشم را از دست بدهم»، «کنترل رفتارم در اختیار خودم است»، می‌تواند آرامش ذهنی و روانی راننده را افزایش دهد.
