برترین‌ها: استقلال نسبت به فصل قبل چهره کاملاً تازه‌ای پیدا کرده است. سالی که گذشت، تیم نه‌تنها مدعی قهرمانی نبود، بلکه با فوتبال بی‌روح و نتایج ضعیف هوادارانش را ناامید کرد. اما در تابستان، چند بازیکن بی‌کیفیت مثل آرش رضاوند و زبیر نیک‌نفس کنار رفتند و جا برای جوان‌های تشنه و خریدهای هدفمند باز شد. همین تغییر ترکیب، نشانه یک پوست‌اندازی واقعی است؛ حرکتی که استقلال را از رخوت بیرون آورد و دوباره انرژی به تیم تزریق کرد.

ساپینتو جان، همین‌جوری ادامه بده

نکته جالب این بازی آن بود که ریکاردو ساپینتو اصلاً روی نیمکت حضور نداشت و بازی را از سکوها دنبال می‌کرد. با این حال، تیمش بدون هیجان‌های همیشگی او هم توانست نظم تاکتیکی‌اش را حفظ کند. این نشان می‌دهد استقلال دیگر وابسته به شور و فریادهای مربی پرتغالی نیست و بازیکنان یاد گرفته‌اند بر اساس نقشه از پیش تعیین‌شده بازی کنند. استقلال در نیمه دوم با مدیریت درست جریان مسابقه، نشان داد که به بلوغ تاکتیکی رسیده است.

جاتون اصلا خالی نبود آقای آرش و آقای زبیر

گل محمدحسین اسلامی، تصویری روشن از آینده استقلال بود. حضور او و چند جوان دیگر در ترکیب، تیم را سریع‌تر و پرانرژی‌تر کرده است. برخلاف گذشته که استقلال متکی بر چند بازیکن مسن و فرسوده بود، حالا ترکیب با دوندگی و انگیزه جوانی زنده شده. خریدهایی مثل سعید سحرخیزان هم همین روند را تقویت کرده‌اند؛ بازیکنانی که شاید پر سر و صدا جذب نشده‌اند، اما تأثیر فوری‌شان روی زمین دیده می‌شود.

همه لیگ پر شده از پرسپولیس

در حاشیه بازی، درگیری رامین رضاییان و شجاع خلیل‌زاده توجه‌ها را جلب کرد؛ دو بازیکنی که زمانی در پرسپولیس کنار هم بودند و حالا در لباس تیم‌های رقیب مقابل هم قرار گرفتند. انگار پرسپولیس برانکو در تمام لیگ تکثیر شده است.

برد استقلال در تبریز فقط سه امتیاز نبود؛ بلکه احتمالا نشانه‌ای بود از تغییرات ساختاری و جدایی از دوران بی‌روح فصل قبل. خروج بازیکنان کم‌کیفیت، ورود نیروهای تازه‌نفس، نظم تاکتیکی حتی بدون حضور ساپینتو روی نیمکت و بهره‌گیری از انرژی جوان‌ها، همه احتمالا خبر از تولد دوباره استقلال می‌دهند. این تیم شاید هنوز در آغاز راه باشد، اما آن‌چه در تبریز دیده شد نشان داد استقلال دیگر تیم خسته و بی‌انگیزه سال قبل نیست؛ بلکه تیمی ادر حال پوست‌اندازی است.