عصر ایران - فولکسواگن کارمانگیا شاید هرگز سریعترین یا قدرتمندترین خودروی جادهها نبود، اما کمتر خودرویی توانسته به اندازه آن نگاهها را به خود خیره کند. این خودرو که در سال ۱۹۵۵ متولد شد، حاصل همکاری فولکسواگن، شرکت بدنهسازی کارمان و استودیوی طراحی ایتالیایی گیا بود. نتیجه این همکاری، خودرویی بود که مهندسی دقیق آلمانی را با ظرافت ایتالیایی در هم آمیخت و فولکسواگن بیتل ساده را به اثری هنری و جذاب تبدیل کرد.
با وجود طراحی زیبا و چشمنواز، زیر بدنه منحنی این خودرو قلب یک فولکسواگن میتپید. مدلهای اولیه با یک موتور ۱.۲ لیتری چهارسیلندر تخت، قدرتی در حدود ۳۰ اسب بخار تولید میکردند که حداکثر سرعت ۱۱۵ کیلومتر بر ساعت را فراهم میکرد. این خودرو هرگز یک ماشین مسابقه نبود، اما هدف آن نیز هرگز سرعت نبود. آنچه اهمیت داشت، ظاهر آن بود؛ بدنهای که با دقت و ظرافت تمام ساخته شده بود و آن را به یکی از شیکترین خودروهای موجود در بازار با قیمتی بسیار کمتر از یک خودروی اسپرت واقعی تبدیل میکرد.
با گذشت زمان، کارمانگیا تکامل پیدا کرد. حجم موتور آن به ۱.۶ لیتر رسید و قدرت آن نیز کمی افزایش یافت، اما همچنان تمرکز اصلی بر ظرافت و زیبایی بود، نه سرعت. این خودرو در دو مدل کوپه و کابریولت (سقف بازشو) عرضه شد و هر دو نسخه، سفرهای روزانه را به تجربهای دلپذیر تبدیل میکردند. حتی فضای داخلی ساده اما شیک آن به رانندگان یادآوری میکرد که زیبایی نیازی به پیچیدگی ندارد.
تولید این خودرو تا سال ۱۹۷۴ ادامه یافت و در مجموع بیش از ۴۴۵,۰۰۰ نسخه کوپه و ۸۰,۰۰۰ نسخه کابریولت از آن ساخته شد و به یکی از محبوبترین فولکسواگنهای تاریخ تبدیل شد. امروزه، کارمانگیا نه به خاطر عملکرد فنی، بلکه به خاطر جذابیت بیحدوحصرش ستایش میشود.