هرچند برخی همراهی امیررضا معصومی با نماینده مازندران در لیگ دسته اول را بسته شدن پرونده دوتابعیتی شدنش تعبیر کردند، با این حال اینطور که پیداست او همچنان در تصمیم قبلی خود اصرارهایی دارد.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، رفت و آمد به باکو، حضور در تمرینات تیم ختاگ گازیموف و نشست با مدیران ورزشی و وزیر اقتصاد آذربایجان -رئیس فدراسیون کشتی- چیز‌هایی نبود که با یک تک کشتی در لیگ دسته اول، همه دود شده و به هوا برود.
حضور امیررضا در تنکابن با دوبنده آلیما، چیزی بود که فروردین ماه امسال طی یک میهمانی خانوادگی رقم خورده بود. خانواده معصومی با مراد محمدی مدیرفنی کشتی آزاد مازندران که هدایت آلیما را در لیگ دسته اول به عهده داشت، در ارتباط خانوادگی‌اند و صحبت از همراهی آلیما از سوی امیررضا در حالیکه او و مادرش در ایران نبودند، همان وقت بین فردین و مراد محمدی شکل گرفت؛ بنابراین او جزو آخرین نفراتی بود که برای لیگ دسته اول قرارداد بست.
صبح روز جمعه (۲۴ مرداد) در کشتی ضربدری به او احتیاجی نشد، چون تیم محسن کاوه در اعتراض به شرایط میزبانی و داوری، بعد از اتمام کشتی ۶۵ کیلوگرم، تیمش را از مسابقه با آلیما بیرون کشید و امیررضا صرفاً دوبنده پوشید و روی تشک رفت تا داور، در مبارزه برگزار نشده که حریفش هم روی تشک نیامده، دستش را به عنوان برنده بالا ببرد. کشتی بعد از ظهر، اما بین آلیما و ناوان هیأت کشتی آمل برگزار شد و امیررضا معصومی ۷ بر صفر محمدرضا لطفی را برد، هرچند که بردش نتوانست آلیما را از باخت نجات داده و قهرمان کند.
برخی حضور امیررضا در فینال لیگ دسته اول را کوتاه آمدن او از دو تابعیتی شدن و بسته شدن پرونده رفتنش به آذربایجان تعبیر کردند در حالیکه این حضور هیچ منافاتی با موضوع رفتن او نداشت. طبق قوانین حضور در لیگ داخلی دخل و تصرفی در پرونده دوتابعیتی شدن کشتی‌گیران ندارد و همچنان آخرین مسابقه بین‌المللی امیررضا معصومی ملاک زمان محرومیت او از حضور در مسابقات -در صورت نداشتن رضایتنامه از فدراسیون مربوطه- لحاظ خواهد شد که این کشتی‌گیر ماسالی فروردین ماه امسال نماینده ۱۲۵ کیلوگرم تیم ملی ایران در مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۲۵ بود؛ بنابراین معصومی که علاوه بر آلیما، از دو تیم دیگر هم برای حضور در فینال لیگ دسته اول پیشنهاد داشت، می‌توانست در این رقابت‌ها کشتی بگیرد بیآنکه از تصمیم خود کوتاه آمده و یا زمان محرومیت او از مسابقه، طولانی‌تر شود.
امروز، اما موضوعات دیگری هم در میان است. اول اینکه، آذربایجانی‌ها به شدت خواهان جذب امیررضا معصومی هستند. ۶ مدال طلای این کشتی‌گیر در مسابقات جهانی نوجوانان، جوانان و امید و طلای قهرمانی آسیایش، در کنار جسارت ناتمام او روی تشک کشتی، برای اثبات شایستگی‌های معصومی در بزرگسالان جهان کفایت می‌کند.
روزی که فدراسیون کشتی آذربایجان نامه رسمی خود را برای خدمت گرفتن معصومی به فدراسیون ایران فرستاد، رونوشت آن هم به اتحادیه جهانی ارسال شد و البته تحلیلی ساده‌انگارانه است، اگر نپذیریم پیش از هر نامه‌ای، آذربایجانی‌ها با نناد لالوویچ در این رابطه صحبت نکرده باشند.
رئیس فدراسیون کشتی آذربایجان، مدیری بانفود در سطح این کشور و یکی از وزراست. طبعاً آذربایجانی‌ها به هر طریق ممکن، به دنبال جذب کشتی‌گیر ایرانی هستند، چون مدال آنها را در سنگین‌وزن تضمین می‌کند. از آن سو اتحادیه جهانی هم علاوه بر اینکه از محل دوتابعیتی شدن کشتی‌گیر سود برده و سهم خودش را می‌گیرد، از یک منظر مهم هم بدش نمی‌آید جدال دو سنگین‌وزن ایرانی به جای چرخه انتخابی تیم ملی ما، در فینال جهانی و المپیک اتفاق بیافتد؛ امیرحسین زارع – امیررضا معصومی. برای نهادی که از محل دوقطبی‌سازی‌ها سود بسیار برده و حالا کفگیرش به ته دیگ خورده، چه رقابتی پرطمطراق‌تر از رقابت سنگین‌وزن‌های ایران در قالب دو کشور متفاوت؟
مبارزه‌های حسن یزدانی – دیوید تیلور و مانوری که بخش رسانه‌ای و تبلیغات اتحادیه جهانی روی آن داشت، حالا دیگر به ته رسیده است. مصافی که از ته‌مانده‌های خاطرات آن و مصاحبه با کشتی‌گیران سراسر جهان، مدیر آمریکایی بخش رسانه‌ای UWW همچنان کلیک و لایک اینستاگرامی می‌گیرد.
حالا که دیوید تیلور بازنشسته شده و حسن یزدانی هم اگر دوباره برگردد بعید است بار دیگر قابلیت دوقطبی سازی در وزن جدید با قهرمان کشور دیگری را داشته باشد، کدام رقابت می‌تواند جای تیلور – یزدانی را بگیرد و حتی به واسطه هموطن بودن دو کشتی‌گیر، از آن هم جذاب‌تر شود؟
از آخرین مسابقه قهرمانی اروپا که در براتیسلاوا برگزار شد، از قهرمانان و کشتی‌های جذابش چه چیزی به یاد‌ها مانده جز حاشیه‌های رقابت دو کشتی‌گیر روسی‌تبار در فینال ۷۴ کیلوگرم و واکنش سخیف مامیاشویلی در حین اهدای مدال به چرمن والی‌یفی که چندی بعد از گرفتن تابعیت آلبانی زائوربک سیداکوفِ روس‌ها را شکست داد؟ اتحادیه جهانی دوست دارد در پایان عمر قهرمانی سنگین‌وزن‌های شاخص آزاد و فرنگی‌اش، بار دیگر طا‌ها آکگول (ترکیه) – گنو پتریاشویلی (گرجستان) و میخایین لوپز (کوبا) -رضا کایالپ (ترکیه) دیگری بسازد: امیرحسین زارع – امیررضا معصومی.
با این اوصاف، با کلیدواژه‌هایی در پرونده دوتابعیتی شدن امیررضا معصومی مواجهیم که شاید با وجود ندادن رضایتنامه از سوی فدراسیون ایران و البته پاسخ ندادن به نامه، باز هم اصرار زیادی برای وقوع این اتفاق وجود دارد. آذربایجانی که به اتحادیه جهانی اعلام کرده فدراسیون ایران واکنشی به نامه درخواست رضایتنامه کشتی‌گیر ایرانی نشان نداده است و اتحادیه جهانی که از محل دوقطبی‌سازی‌ها، سود فراوان می‌برد؛ بند‌های نیم‌بندی که هر آن می‌تواند با یک تبصره حتی برای مدت اندکی تغییر کند.
