به گزارش اقتصادنیوز، محمد هاشمی‌رفسنجانی، سیاستمدار اصلاح طلب، تأکید می کند برای بهبود شرایط، ثبات در سیاست‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و تعامل سازنده با مردم و کشورها ضروری است.
هاشمی همچنین بازگشت چهره‌هایی مانند علی لاریجانی را دارای اثر مثبت بر اعتماد عمومی ارزیابی کرد و گفت هر شخصیت سیاسی می‌تواند متناسب با حوزه نفوذ خود، در ایجاد حال خوب اجتماعی و اعتمادسازی نقش‌آفرین باشد.
مشروح گفتگوی اقتصادنیوز با محمد هاشمی را بخوانید؛
******
بعد از جنگ در جامعه یک فضایی از نااطمینانی، ابهام، بلاتکلیفی و ترس مشهود است، چه در حوزه اقتصادی و سیاسی چه سیاست خارجی و اجتماعی...گوش مردم برای شنیدن خبرها تیز شده است..در این شرایط تغییر در رأس شورای عالی امنیت ملی، ورود ایران به مذاکره با FATF، زمزمه های مذاکره با آمریکا و ...سیگنال های مثبتی برای مردم بوده است اما همچنان قطعیتی وجود ندارد، از نگاه شما این نشانه ها آغاز یک مسیر عملی برای تغییرات در کشور است یا صرفاً تاکتیکی کوتاه‌مدت؟
تغییراتی که در این روزها اتفاق افتاده چندان زیاد نیست. فقط در حوزه شورای عالی امنیت، دبیر عوض شده است. دو نفر از آقایانِ عضو شورای عالی دفاع هم که مسئولیت نداشتند، درگیر شورای عالی امنیت بودند. پیشینه جناب لاریجانی بیشتر مسئله سیاسی و اجتماعی است. الان هم احتمالاً اگر تغییراتی حاصل بشود، این تغییرات می‌تواند در جهت مسائل سیاسی و اجتماعی باشد تا اقتصادی.
مسئله اقتصاد، مسئله‌ای پیچیده و مهم است که دو سه مولفه دارد. یکی از مهم‌ترین مولفه‌ها سرمایه است. بخش زیادی از سرمایه در تولید نقش ایفا می‌کند. سرمایه معمولاً یا از دولت پرداخت می‌شود، یا بخش خصوصی سرمایه می‌آورد، یا جذب سرمایه خارجی صورت می‌گیرد. این سه راه معمولاً مسیر تأمین سرمایه هستند که هیچ‌کدامشان چندان وابسته به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی نیست.
دولت از محل فروش یا صادرات نفتی تأمین سرمایه می‌کند، اما این بازار الان بازار چندان فعالی برای ما نیست.آن‌گونه که همه نیازهای سرمایه‌گذاری را تأمین کند، نیست. بخش خصوصی هم توانایی لازم را برای تأمین سرمایه پروژه‌های تولیدی ندارد.
بخش جذب سرمایه از خارج هم، متأسفانه با توجه به شرایط سیاسی فعلی، افق روشنی ندارد. البته در این بخش، دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی می‌تواند مؤثر باشد و در گذشته هم بوده. بنابراین، آن‌چیزی که الان می‌توانیم مقداری نگاه مثبت به آن داشته باشیم، یکی جذب سرمایه خارجی و دیگری تقویت صادرات،( نفتی و غیرنفتی) است. در این دو مورد افق روشن‌تری وجود دارد. اما در بقیه موارد، اصلاحات خیلی خوش‌بینانه به نظر نمی‌رسد.اما این دو مورد (جذب سرمایه خارجی و تقویت صادرات) مولفه‌های مهمی هستند که اگر اتفاق بیفتند، می‌توانند تأثیر زیادی داشته باشند.
در سطح اقتصادی–اجتماعی، این تغییرات چه اثر واقعی می‌تواند بر انتظارات، سرمایه‌گذاری و بازارها بگذارد؟ تا چه اندازه این سیگنال‌ها بدون اقدام عملی، می‌توانند موجب بی‌اعتمادی یا فرسودگی روانی جامعه شوند؟
فعلاً که بعد از جنگ شرایط به گونه ای است که در مجموع به سمت آرامش می‌رویم. البته نگاهی هم وجود دارد که بعضی می‌گویند ممکن است دوباره حمله شود. اما با تجربه‌ای که اسرائیل و آمریکا داشتند و با برنامه‌ریزی چندین ساله‌ای که داشتند، دیدند موفق نشدند و دیگر ریسک نمی‌کنند دوباره وارد جنگ شوند.
با توجه به تغییرات و اصلاحاتی که اخیراً در ساختار مدیریتی و تصمیم‌گیری کشور ایجاد شده، آیا می‌توان این تحولات را به‌عنوان سیگنالی از سوی حاکمیت برای بازگشت چهره‌هایی مانند سیدمحمد خاتمی، علی‌اکبر ناطق نوری، حسن روحانی و دیگر شخصیت‌های مشابه به عرصه فعال سیاست تعبیر کرد یا همچنان این فضا بسته باقی خواهد ماند؟
در یک جامعه، عوامل متعددی وجود دارد، نه یک عامل. یکی از مهم‌ترین‌ها، ثبات در سیاست‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است. این خودش موجب دلشادی و رونق می‌شود. یکی دیگر، تعامل گروه‌های داخل با مردم و تعامل کشور با دیگر کشورها، به‌ویژه منطقه، است که در رونق اجتماعی و اقتصادی بسیار مؤثر است.
از طرفی قبل از این، دبیر شورای عالی امنیت ملی یکی از فرماندهان سپاه بود و روحیه فرمانده نظامی داشت. اما آقای دکتر لاریجانی یک چهره سیاسی-فرهنگی با تجربه فراوان در حوزه فرهنگ و ریاست است. ایشان ۱۰ سال رئیس مجلس شورای اسلامی بودند. این پیشینه فرهنگی، سیاسی و اجتماعی می‌تواند در رویکرد دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی مؤثر باشد و این هویت را تقویت کند.
فکر می‌کنید بازگشت چهره‌های کنار گذاشته شده به اعتمادسازی کمک می‌کند؟
بله، هر شخصیتی حوزه نفوذ و تأثیر خود را دارد. میزان تأثیر بستگی به شرایط و نحوه به‌کارگیری دارد.
این قضاوت سخت است، چون جامعه یک‌بعدی نیست و ابعاد مختلفی دارد. بازگشت هر شخصیت به صحنه بستگی به نقش و حوزه فعالیت او و کارنامه کاری‌اش دارد. نمی‌شود هیچ دو شخصیتی را با هم مقایسه کرد.
