نویسنگان: جفری سوننفلد، رابرت هورماتس، جان هربست و استیون تیان

برگردان: سمیرا فرخ منش

 

 عصر ایران-  نشست بی‌سابقه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، با ولادیمیر پوتین در آلاسکا نتوانست به موفقیتی در زمینه دستیابی به آتش‌بس در اوکراین ( آن‌طور که ترامپ امید داشت) دست یابد. اما ترامپ محتاط ‌تر از آنچه بسیاری از دیپلمات‌ها گمان می‌کردند عمل کرد؛ او در مشورت با متحدان اروپایی و زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، گام برداشت و شکست نشست آلاسکا نه لزوماً یک فاجعه بی‌پرده است و نه پژواکی از سیاست دلجویی چمبرلین در مونیخ سال ۱۹۳۸.

 

 آنچه از این پس رخ می‌دهد بسیار مهم‌تر از شکست قابل پیش‌بینی در دست یابی به موفقیت است. اکنون ترامپ باید جنگ را از نظر مالی و نظامی برای پوتین پرهزینه‌تر کند. وقت آن رسیده است که بلوف پوتین را برملا کند.

همان‌طور که خود ترامپ پیش از دیدار اعلام کرده بود، اگر پوتین با توقف جنگ علیه اوکراین موافقت نکند، باید «پیامدهای شدیدی» در انتظار او باشد. اکنون زمان آن رسیده است که ترامپ پیچ‌ها را محکم‌تر کند؛ از یک سو با افزایش فشار اقتصادی بر پوتین، و از سوی دیگر با تقویت کمک‌های نظامی به اوکراین. دریادار جیمز استاوریدیس، فرمانده پیشین عالی ناتو، گلایه کرده است: "پوتین بار دیگر ترامپ را با بازی‌های دیپلماتیک معطل کرد و باید پیامدهای نظامی در انتظار پوتین باشد"

 این یک اشتباه فاجعه‌بار خواهد بود اگر این وضعیت صرفاً به نمونه دیگری بدل شود که در آن ترامپ پوتین را با سخنان تند تهدید می‌کند اما خیلی زود عقب‌نشینی می‌کند. روشن است که پوتین روی همین عقب‌نشینی ترامپ حساب باز کرده و می‌خواهد او را قربانی کند. اما این رویکردِ "فقط پارس کردن و بی‌دندان بودن" اعتبار ایالات متحده را به همان اندازه نابود می‌کند که اعتبار شخص ترامپ را. واکنش اولیه ترامپ که در فاکس‌نیوز اعلام کرد این وظیفه زلنسکی است که توپ را به جلو ببرد، دقیقاً برعکس آن چیزی است که باید انجام شود. حقیقت این است که حتی اکنون، همه اهرم‌ها در دست ترامپ است و پوتین هیچ امتیازی ندارد.

  با وجود لاف‌زنی‌های پوتین و ادعای پیروزی به خاطر سفر به خاک آمریکا پس از یک دهه (در حالی که نام او به دلیل کشتار ده‌ها هزار غیرنظامی و ربودن ۲۰ هزار کودک با حکم بازداشت دادگاه کیفری بین‌المللی همراه است ) ترامپ توانست از بدترین سناریو، یعنی افتادن در دام تبلیغات پوتین جلوگیری کند. او ساعات طولانی جلسات پیگیری که پوتین با مقامات کسب‌وکار و توسعه اقتصادی روسیه برنامه‌ریزی کرده بود را متوقف ساخت. ترامپ در تشخیص این موضوع درست عمل کرد که هیچ ‌یک از ۱۲۰۰ شرکتی که ما به خروجشان از روسیه شتاب دادیم، هرگز تمایلی به بازگشت به روسیه ابراز نکرده‌اند.

 

  این واقعیت که پوتین حتی تصور می‌کند آمریکا به اقتصاد روسیه نیاز دارد، نشان می‌دهد او هنوز در توهم به سر می‌برد. تنها کالاهای پوتین، مواد خام به‌راحتی قابل‌جایگزینی هستند که او به بازار جهانی عرضه می‌کند؛ هیچ کالای نهایی، محصول صنعتی، مواد دارویی، مد یا محصولات مالی در مقیاس جهانی از روسیه صادر نمی‌شود. همچون یک مستعمره بازرگانی، آنچه پوتین دارد فقط زمین فراوان، مواد خام و تبلیغات روانی بیمارگونه است. حقیقت این است که علی‌رغم ژست‌های خشن و پرمدعا، پوتین از نظر اقتصادی و نظامی شکست‌خورده است و بنای پوشالی‌اش بسیارآسیب پذیرتر از آن چیزی است که بسیاری تصور می‌کنند. در واقع، پس از سه سال جنگ طاقت‌فرسا، اقتصاد پوتین به مرز فروپاشی رسیده و او با ورشکستگی روبه‌روست.

  همان‌طور که پیش‌تر آشکار کردیم، پوتین سال‌هاست ضعف واقعی اقتصاد روسیه را با پنهان‌کاری و دستکاری آمار پوشانده است. او از ارائه شاخص‌های اصلی اقتصادی که صندوق بین‌المللی پول (IMF) ملزم می‌داند، خودداری کرده است. از جمله داده‌های تجارت خارجی، آمار ماهانه تولید نفت و گاز، و داده‌های پایه پولی بانک مرکزی.

 

  به دلیل همین پنهان‌کاری، کمتر کسی متوجه شده که روسیه تا چه اندازه به پایان ذخایر مالی‌اش نزدیک است. ارزش صندوق ثروت ملی و ذخایر ارزی روسیه از زمان حمله پوتین به اوکراین به نصف کاهش یافته است. چرا که او درآمدهای بادآورده نفتی‌اش را سریع‌تر از توانایی پر کردن خزانه مصرف کرده است. دلیل این امر آن است که پوتین برای تأمین مالی ماشین جنگی‌اش، کسری بودجه‌ای رکوردی و غیرقابل‌دوام در مقیاس ده‌ها میلیارد دلار به بار آورده است. و با خروج بیش از ۱۰۰۰ شرکت چندملیتی از روسیه، کرملین دیگر صندوق تازه‌ای برای دست‌اندازی ندارد تا چراغ‌ها را روشن نگه دارد.

  زمان آن فرا رسیده است که ترامپ تحریم‌ها و فشار اقتصادی علیه روسیه را تشدید کند و یک بار برای همیشه صادرات نفت و سایر منابع طبیعی پوتین را متوقف سازد. با سفت‌تر کردن پیچ و مهره‌های اقتصاد در حال فروپاشی و پوشالی پوتین، او ممکن است خیلی زود، حتی شاید تا پایان سال، از پول تهی شود. ترامپ پیش‌تر هند را به اعمال تعرفه‌های ثانویه به دلیل خرید نفت روسیه تهدید کرده است؛ اقدامی که با قانون دوحزبی ارائه‌شده از سوی بسیاری از متحدان جمهوری‌خواه او در سنا همسو است. از جمله، «قانون تحریم روسیه ۲۰۲۵» که به ابتکار سناتور لیندسی گراهام و سناتور ریچارد بلومنتال مطرح شد و تحریم‌ها و تعرفه‌های ثانویه‌ای را بر کشورهایی اعمال می‌کند که همچنان به تأمین مالی ماشین جنگی روسیه ادامه می‌دهند.

  به‌طور همزمان، ترامپ باید کمک‌های نظامی به اوکراین را تقویت کند، در حالی که متحدان اروپایی ما مجبور خواهند شد سهم بیشتری از این بار را به دوش بکشند، زیرا حمایت‌های پیش‌تر اختصاص‌یافته ایالات متحده رو به کاهش است. در کنگره نیز شتاب فزاینده‌ای، حتی در میان متحدان جمهوری‌خواه ترامپ، برای تصویب یک بسته کمک نظامی بزرگ دیگر به اوکراین در جریان است، با وجود فریادهای گمراه‌ کننده انزواطلبان کم‌ شماری چون جی‌دی ونس که می‌گویند دیگر نباید از اوکراین حمایت شود. در حال حاضر یک پیشنهاد دوحزبی در سنا برای ارائه بسته جدیدی به ارزش ۵۴.۶ میلیارد دلار به اوکراین مطرح است؛ بسته‌ای که آن را به بزرگ‌ترین کمک اختصاص‌یافته به اوکراین تا امروز تبدیل خواهد کرد.

   ارائه کمک‌های نظامی که اوکراین به‌شدت به آن نیاز دارد، بهترین راه برای نشان دادن این است که چه کسی واقعاً اهرم فشار را در دست دارد. به‌ویژه، تجدید ذخایر اوکراین از جنگنده‌های F-16 و موشک‌های رهگیر سامانه پدافند هوایی پاتریوت یک تقویت فوق‌العاده قدرتمند و مؤثر خواهد بود.

 

  این کمک نظامی به‌شدت ضروری است. همان‌طور که سفیر مایکل مک‌فائول در شبکه MSNBC اشاره کرد: "از زمانی که ترامپ در کاخ سفید بوده، جنگ تهاجمی‌تر شده است. حملات بیشتری علیه غیرنظامیان اوکراینی انجام شده و تعداد حملات پهپادی و موشکی افزایش یافته است."

  پس از تلاش‌های ناموفق برای دستیابی به آتش‌بس از سوی پوتین، اکنون زمان آن فرا رسیده که ترامپ "عواقب شدید" را که پیش‌تر تهدید به اعمال آن‌ها کرده بود، علیه پوتین اعمال کند. اگر او در این کار ناکام بماند، در این صورت انفعال ترامپ (پس از آشکار شدن عدم تمایل پوتین برای پذیرش آتش‌بس و سایر اقدامات برای پایان دادن به جنگ بر اساس شرایط سازنده) سزاوار مقایسه با نشست مونیخ چمبرلین با هیتلر خواهد بود، و به‌عنوان خطایی بسیار بزرگ‌تر از خروج فاجعه‌بار جو بایدن از افغانستان ثبت خواهد شد.

منتشر شده در 16 اوت 2025 در مجلۀ تایم

نویسندگان‌: 

جفری سوننفلد (‌مدرس دانشگاه و رئیس موسسه مدیریت اجرایی در دانشکده ییل)

رابرات هورماتس (‌معاون سابق وزیر خارجه امریکا / مقام ارشد دولتی / نایب رئیس گلدمن ساکس اینترنشنال و نایب رئیس کیسینجر اسوشیتس )

جان هربست (سفیر سابق ایالات متحده در اوکراین و ازبکستان و مدیر ارشد مرکز اوراسیای شورای آتلانتیک)

استیون تیان (‌مدیر تحقیقات دانشگاه ییل و تحلیلگر سابق شرکت مدیریت سرمایه راکفلر/ عضو دفتر معاون وزیر خارجه در امور منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای ایران)