مزیت اصلی این فناوری، ایجاد تعامل فعال و شخصی‌سازی‌شده با کودک است. برخلاف تلویزیون یا تبلت که مصرف محتوا به شکل منفعل صورت می‌گیرد، عروسک‌های هوشمند کودکان را به پرسشگری، بازی و تفکر تشویق می‌کنند. این مسئله می‌تواند مهارت‌های زبانی و اجتماعی کودک را در سنین اولیه تقویت کند.
با این حال، نگرانی‌های جدی نیز وجود دارد. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که تعامل طولانی‌مدت با عروسک‌های هوشمند ممکن است روابط واقعی کودک با والدین و همسالان را کاهش دهد. کودکانی که زمان زیادی را با عروسک‌های هوشمند می‌گذرانند، ممکن است توانایی‌های اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی خود را به شکل طبیعی کسب نکنند.
مسئله دیگر حفظ حریم خصوصی است. عروسک‌های هوشمند برای عملکرد بهتر، اطلاعات صوتی و رفتاری کودک را جمع‌آوری می‌کنند. اگر این داده‌ها به درستی مدیریت نشوند، خطر نشت اطلاعات و سوءاستفاده از آن‌ها وجود دارد. والدین باید از امنیت داده‌ها و پروتکل‌های حفاظتی این محصولات اطمینان حاصل کنند.
همچنین، برخی روان‌شناسان هشدار می‌دهند که وابستگی بیش از حد به هوش مصنوعی می‌تواند سبب کاهش خلاقیت و توانایی حل مسئله در کودک شود. بازی‌های سنتی و تعامل با همسالان، مهارت‌های تفکر انتقادی و حل مسئله را تقویت می‌کنند، اما تعامل با عروسک هوشمند ممکن است این فرصت‌ها را محدود کند.
با وجود این نگرانی‌ها، بسیاری از والدین به استفاده از عروسک‌های هوشمند به عنوان مکمل آموزش و سرگرمی روی آورده‌اند. ترکیب زمان کوتاه تعامل با عروسک‌های هوشمند و بازی‌های سنتی می‌تواند تجربه‌ای متعادل برای کودک ایجاد کند و هم سرگرمی و هم یادگیری را همزمان فراهم آورد.
در نهایت، عروسک‌های هوشمند فرصت‌های جدیدی برای سرگرمی و آموزش کودکان فراهم می‌کنند، اما والدین باید با آگاهی کامل، استفاده متعادل و نظارت دقیق، خطرات بالقوه آن‌ها را مدیریت کنند. این ابزارها می‌توانند مفید باشند، به شرط آنکه جایگزین روابط انسانی و بازی‌های واقعی نشوند و به عنوان مکملی در مسیر رشد کودک مورد استفاده قرار گیرند.
شرکت‌های سازنده اسباب‌بازی به تازگی محصولاتی معرفی کرده‌اند که در ظاهر شبیه عروسک‌های نرم و دوست‌داشتنی هستند اما درون آن‌ها یک چت‌بات هوش مصنوعی قرار گرفته است. این شرکت‌ها ادعا می‌کنند چنین اسباب‌بازی‌هایی می‌توانند جایگزینی مناسب برای زمان صرف شده کودکان پای تلویزیون یا تبلت باشند.
با این حال، آماندا هس خبرنگار نیویورک تایمز نظر دیگری دارد. او در گزارشی توضیح داده که هنگام آزمایش یکی از این عروسک‌ها با نام گِرِم که توسط استارتاپی به نام کیوریو ساخته شده، احساس کرد این اسباب‌بازی بیشتر از آنکه نسخه پیشرفته‌ای از یک خرس عروسکی بی‌جان باشد، به نوعی جایگزینی برای خود او تبدیل شده است.
کیوریو همچنین عروسکی به نام گراک هم عرضه کرده که ارتباطی با چت‌بات متعلق به ایلان ماسک ندارد. هس در ادامه نوشت زمانی متوجه شد که هرگز چنین عروسکی را به فرزندان خود معرفی نخواهد کرد.
او باور دارد که این اسباب‌بازی‌ها اگرچه ممکن است کودکان را از صفحه نمایش دور نگه دارند، اما در واقع این پیام را منتقل می‌کنند که نقطه پایانی کنجکاوی کودکان درون گوشی‌هایشان است.
او در نهایت اجازه داد فرزندانش با عروسک گِرِم بازی کنند اما تنها پس از آنکه جعبه صوتی آن را جدا کرده و مخفی کرد. حتی بدون بخش صوتی، بچه‌ها همچنان با عروسک صحبت می‌کردند و با آن بازی می‌کردند و در پایان دوباره به سراغ تماشای تلویزیون رفتند.
