به گزارش خبرگزاری مهر، پس از مسابقات اسکیت در هانگژو که با وجود هیاهوی رسانه‌ای تنها ۹ مدال از ۱۲۸ مدال نصیب ایران شد، حالا در رقابت‌های جهانی چنگدو که کشورها با سهمیه در رشته های مختلف حضور پیدا کردند تنها سهمیه رشته های متنوع اسکیت نیز تیم ملی اسکیت فری‌استایل عملکردی ضعیف‌تر به ثبت رساند و تنها با یک مدال برنز به کار خود پایان داد.
این در حالی است که چهار ورزشکار ایرانی با پتانسیل مدال‌آوری به این رقابت‌ها اعزام شدند اما دستاورد کاروان ایران فاصله‌ای معنادار با انتظارات داشت.
نکته قابل‌تأمل، ترکیب همراهان این تیم است که شامل رئیس فدراسیون، پسر رئیس فدراسیون با عنوان مدیر تیم‌های ملی، رئیس یکی از هیئت‌های شهرستانی (ایلام) در کنار مربی تیم می شدند. افرادی که به‌جز مربی تیم، عملاً نقشی در آماده‌سازی و موفقیت ورزشکاران نداشتند.
همین موضوع پرسش هایی را به وجود می آورد که باید به آنها پاسخ داده شود؛
۱ - چرا به جای سه همراه غیرکاربردی، یک روانشناس یا فیزیوتراپ زن که می‌توانست در شرایط سخت مسابقات به بهبود روحی و جسمی ورزشکاران کمک کند، همراه تیم اعزام نشد؟
۲ - آیا پروژه «پدر و پسر» در مدیریت اسکیت ایران که تاکنون دستاوردی جز توقف و افول نداشته، باز هم قرار است ادامه یابد؟
۳ - چگونه فدراسیونی که تنها یک ماه پیش جشن قهرمانی در یک تورنمنت آزاد بین‌المللی برگزار کرد امروز پاسخی برای ناکامی در آوردگاه جهانی ندارد؟
چرا رئیس کمیته فری استایل با این تیم اعزام نشد؟
واقعیت این است که در طول تاریخ بازی‌های آسیایی، ایران حتی یک مدال طلای اسکیت کسب نکرده و حالا نیز با حذف رشته فری‌استایل از دوره‌های آینده بازی‌های آسیایی، چشم‌انداز موفقیت تیره‌تر از گذشته به نظر می‌رسد.
در عین حال، هیچ چشم‌انداز روشنی در اسکیت بورد (تنها رشته المپیکی اسکیت)، اسکیت سرعت داخل پیست (اصلی‌ترین رشته این ورزش) و حتی اینلاین هاکی قهرمان سابق آسیا دیده نمی‌شود.
با این شرایط انتخابات پیش روی فدراسیون که حدود چهار ماه دیگر برگزار خواهد شد می تواند شرایط را برای وزارت ورزش فراهم کند که با تغییر مدیریت و نوع نگاه به این رشته، از شکست ها و اتفاقات ناخوشایند آینده جلوگیری کند.
