به گزارش خبرنگار مهر، روح الله حسینی که خود از قهرمانان سابق بوکس به شمار می رود ، ۲۷ تیر سال ۱۴۰۲ به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد، انتخابی که اگرچه نوید روزهای خوبی را در بوکس می داد اما دیری نگذشت که تصمیمات غیرشفاف، انتصابات غیرحرفه‌ای و مدیریت احساسی باعث شد تا رئیس فدراسیون بوکس حالا تنهاتر از همیشه در رأس مجموعه‌ای بحران‌زده باقی بماند.
حلقه نزدیکان حسینی چطور کوتاه شد؟
بر کسی پوشیده نیست که در انتخابات فدراسیون بوکس، سید ابراهیم موسوی از کلیدی‌ترین همراهان حسینی بود. نایب‌رئیسی که به‌عنوان یکی از حامیان اصلی کمپین انتخاباتی، نقش مؤثری در پیروزی او داشت اما در اقدامی عجیب، موسوی به شکلی غیرمنتظره و با رأی‌گیری از سمت خود کنار گذاشته شد. اتفاقی که نه‌تنها از نظر اخلاقی مورد نقد قرار گرفت بلکه سیگنالی واضح از تغییر نگاه حسینی به متحدان پیشینش بود.
علیرضا استکی، دیگر مهره ای بود که خیلی زود طعم بی‌اعتمادی را چشید. با وجود کارنامه فنی قابل دفاع، از سرمربیگری تیم ملی بزرگسالان کنار گذاشته شد و بار دیگر فدراسیون بدون ارائه هیچ برنامه بلندمدت مشخصی، مربیان کوبایی را وارد چرخه کرد، تصمیمی که اگر برنامه خوبی پشت آن بود می توانست به تحولی اساسی در بوکس ایران منجر شود ولی با بی درایتی فدراسیون به انتخاب‌هایی پرهزینه و بی‌ثمر ختم شد.
در ادامه به‌طرزی عجیب، همایون امیری دستیار پیشین استکی که البته خود از قهرمانان پیشین بوکس است به عنوان سرمربی تیم ملی منصوب شد. انتصابی که بار دیگر فرضیه تصمیم‌گیری بر اساس روابط و احساسات رئیس فدراسیون بوکس را تقویت کرد. اگر همایون امیری گزینه ای مستقل و خارج از مجموعه کادر فنی در طی سالیان اخیر حتی در دوران ریاست ثوری بود شاید می شد از این تصمیم دفاع هم کرد چرا که او هم قهرمان بوده و هم از نظر فنی سطح قابل قبولی دارد ولی اگر عملکرد تیم استکی از نظر رئیس فدراسیون نمره قبولی نگرفته است چرا مربی همان تیم به عنوان سرمربی جدید انتخاب شد؟ پرسشی که پاسخ آن را باید از رئیس فدراسیون بوکس پرسید.
دانشمندفر؛ یار غاری که ترجیح داد کناره بگیرد
سرانجام استعفای علی دانشمندفر از چهره‌های باسابقه و دوست دیرین حسینی از دوران ریاست ناطق نوری پذیرفته شد. او مدتی است از فعالیت در پست دبیری خود کناره‌گیری کرده و گرچه از نظر لفظی انتقادی نسبت به حسینی ابراز نکرده، اما عدم حضور او در کنار رئیس فعلی، پیام واضحی برای علاقه مندان بوکس دارد؛ حتی نزدیک‌ترین‌ها نیز دیگر انگیزه‌ای برای ماندن ندارند.
تیم ملی فروپاشیده، هزینه‌های بی‌ثمر و آینده‌ای مبهم
پس از صرف چند صد میلیون تومان برای جذب مربیان کوبایی، خروجی فنی این دوره در تیم ملی بزرگسالان ناامیدکننده بوده است. ترکیب از هم پاشیده تیم ملی بعد از کناره گیری دسته جمعی ملی پوشان از اردوی تیم و بدنه‌ای که باید ستون موفقیت و ویترین فدراسیون باشد بدون انسجام یا برنامه ای مشخص رها شده است و حالا روح‌الله حسینی مانده با تیمی دست‌چین‌شده از مهره های جدید و سکوت سنگین چهره‌هایی که زمانی او را به صندلی ریاست رساندند.
حسینی اگرچه اقدامات زیربنایی خوبی در مدت حضورش در فدراسیون بوکس انجام داد؛ از بازگرداندن سالن این رشته تا تجهیز و ساخت اماکن مربوطه به بوکس، اما در این بین واضح است بدون بازنگری در سیاست‌ها، فدراسیون بوکس نه‌تنها مسیر پیشرفت را طی نخواهد کرد بلکه ممکن است یکی از ضعیف‌ترین دوره‌های مدیریتی خود را تجربه کند.
