به گزارش فوتبال 360، در دنیای پر زرق‌وبرق فوتبال مدرن، پدیده‌ای زشت و غیرحرفه‌ای در حال گسترش است؛ بازیکنانی که برای تسریع انتقال به تیمی دیگر، دست به اعتصاب می‌زنند و از حضور در تمرینات امتناع می‌کنند. این رفتار در سال‌های اخیر به‌ویژه در پنجره‌های نقل‌وانتقالات پررنگ‌تر شده و نه‌تنها تعهد حرفه‌ای بازیکنان به‌عنوان کارمندان باشگاه را زیر سؤال می‌برد، بلکه به رابطه میان بازیکنان، باشگاه‌ها و هواداران آسیب می‌رساند. نمونه‌های اخیر، مانند رفتار ژاوی سیمونز، الکساندر ایساک، یوان ویسا و ویکتور یوکرش، نشان‌دهنده روندی نگران‌کننده است.
ژاوی سیمونز، هافبک بااستعداد لایپزیش در تابستان جاری با غیبت از تمرینات، تلاش می‌کند تا انتقال خود به چلسی را تسهیل کند. اگرچه لایپزیش ادعا کرد مصدومیت گردن دلیل این غیبت بوده اما این اقدام، تاکتیکی برای فشار بر باشگاه بوده. مشابه چنین رفتاری را در الکساندر ایساک، مهاجم نیوکاسل، می‌بینیم. او در همین پنجره نقل‌وانتقالات، به جای پیوستن به تمرینات تیم در تأسیسات رئال سوسیداد تمرین کرد. نیوکاسل این غیبت را به مصدومیت ران نسبت داد اما علاقه لیورپول به این بازیکن، گمانه‌زنی‌ها درباره اعتصاب را افزایش داد. یوان ویسا، مهاجم برنتفورد با ترک اردوی پیش‌فصل و ابراز ناراحتی از شایعات نقل‌وانتقالاتی، نشان داد این روش به ابزاری رایج برای بازیکنانی تبدیل شده.
رفتارهای اخیر تنها به سال ۲۰۲۵ محدود نمی‌شود. در گذشته بازیکنانی مانند دیگو کاستا در چلسی (۲۰۱۷) با خودداری از بازگشت به تمرینات و اقامت طولانی‌مدت در برزیل فشار برای انتقال به اتلتیکو مادرید را افزایش داد. عثمان دمبله در سال ۲۰۱۷ با غیبت از تمرینات دورتموند، راه خود به بارسلونا را هموار کرد. این موارد نشان می‌دهد اعتصاب به یک استراتژی متداول تبدیل شده اما موفقیت آن تضمین‌شده نیست. کارلوس تبس در سال ۲۰۱۱ پس از امتناع از بازی برای منچسترسیتی و ترک تیم، نتوانست انتقال فوری به میلان را تضمین کند و مجبور به بازگشت شد.
روند غیرحرفه‌ای در تضاد آشکار با مسئولیت بازیکنان به‌عنوان کارمندان باشگاه است. بازیکنان با قراردادهای کلان، موظف به رعایت تعهدات خود، از جمله حضور در تمرینات و بازی‌ها، هستند. امتناع از این وظایف، نه‌تنها به برنامه‌ریزی تیم لطمه می‌زند، بلکه هواداران را ناامید می‌کند.
باشگاه‌ها در چنین معضلی بی‌تقصیر نیستند. عدم قاطعیت در برخورد با رفتارها و پذیرش ضمنی اعتصاب‌ها، بازیکنان را به ادامه روش تشویق می‌کند. برای حفظ حرفه‌ای‌گری در فوتبال، نیاز به قوانین سخت‌گیرانه‌تر، مانند جریمه‌های سنگین‌تر یا محرومیت‌های طولانی‌مدت، احساس می‌شود. هواداران شایسته تیمی هستند که بازیکنانش به قرارداد و تعهدات خود پایبند باشند. تا وقتی روند فعلی ادامه دارد، لکه ننگ بر پیشانی فوتبال باقی خواهد ماند و بازیکنان باید هزینه رفتارشان را در نظر بگیرند.
