پورفرزانه با تشریح ارکان اصلی صنعت هوانوردی—ناوگان، فرودگاه، صنعت پشتیبان و نیروی انسانی—تأکید کرد که بدون پشتیبانی فنی مناسب، کل مجموعه دچار افت خواهد شد. او گفت: «اگر نتوانیم تعمیرات هواپیما، نگهداری رادارها و تجهیزات فرودگاهی را به‌درستی انجام دهیم، امنیت و ایمنی حمل‌ونقل هوایی به خطر می‌افتد.»
وی با اشاره به وابستگی گذشته به شرکت‌های OEM، افزود: «امروز باید خودمان نیازها را رفع کنیم و این تنها با ورود شرکت‌های دانش‌بنیان به حوزه طراحی، ساخت، تعمیرات و نگهداری ممکن است.»
رئیس سازمان هواپیمایی کشوری اعلام کرد که تیم تخصصی این سازمان در حال تدوین بسته‌های حمایتی برای هر قطعه و تجهیز مورد نیاز صنعت هوایی است. این بسته‌ها در قالب اقتصاد مقاومتی و دانش‌بنیان تعریف شده‌اند و قرار است به شرکت‌های داخلی معرفی شوند.
او تأکید کرد: «اگر بازار را برای شرکت‌های دانش‌بنیان گارانتی کنیم، سرمایه کافی در کشور وجود دارد. باید زمین بازی را برای بازیگران عرصه دانش و صنعت فراهم کنیم تا تولیدات داخلی جایگزین واردات پرهزینه شود.»
پورفرزانه همچنین از ضعف ارتباط دانشگاه و صنعت انتقاد کرد و گفت: «صنعت به دنبال دستاوردهای ملموس است، اما دانشگاه‌ها بیشتر به آموزش تئوری علاقه دارند. باید یاد بگیریم شکست بخشی از مسیر موفقیت است.»
با توجه به تحریم‌ها، محدودیت‌های بین‌المللی و نیاز روزافزون به خوداتکایی، صنعت هوانوردی ایران در آستانه یک تحول راهبردی قرار دارد. ورود شرکت‌های دانش‌بنیان به این عرصه نه‌تنها می‌تواند نیازهای فنی کشور را تأمین کند، بلکه زمینه‌ساز رشد اقتصادی، اشتغال‌زایی و کاهش وابستگی به خارج خواهد بود.
