به گزارش خبرگزاری صداوسیما در اقدامی موفقیت‌آمیز، سه گونه جانوری شامل یک بهله عقاب استپی، یک بهله سارگپه و یک حلقه مار شترمار، پس از طی دوره درمان و بازپروری، به پارک ملی بمو بازگردانده شدند. این عملیات ارزشمند با حضور محیط‌بانان و با همکاری دکتر امیری، دامپزشک معتمد اداره کل حفاظت محیط زیست فارس، انجام گرفت.
این اقدام بخشی از تلاش‌های مستمر برای حفظ و حمایت از تنوع زیستی منطقه و بازگرداندن گونه‌های آسیب‌دیده به زیستگاه طبیعی‌شان است. پارک ملی بمو که یکی از مهم‌ترین مناطق حفاظت‌شده استان فارس به شمار می‌رود، میزبان گونه‌های نادر و ارزشمندی است که حفظ آنها اهمیت بالایی در حفظ تعادل محیط زیست دارد.
بازپروری و رهاسازی این جانوران، نشان‌دهنده توانمندی و تعهد تیم‌های محیط‌زیستی در حفاظت از حیات وحش است و امید می‌رود که این گونه‌ها با بازگشت به زیستگاه طبیعی خود، نقشی مؤثر در زیست بوم این منطقه ایفا کنند.
گونه‌های جانوری رهاسازی‌شده در پارک ملی بمو هر یک نقش مهمی در حفظ تعادل زیستی منطقه ایفا می‌کنند.عقاب استپی، به عنوان یکی از شکارچیان قوی و کلیدی در زنجیره غذایی، با کنترل جمعیت گونه‌های کوچک‌تر به حفظ تعادل طبیعی کمک می‌کند. این پرنده ارزشمند علاوه بر اهمیت زیست‌محیطی، نمادی از تنوع زیستی در مناطق کوهستانی و نیمه‌بیابانی جنوب ایران است.
سارگپه نیز با توجه به نقش آن در پاکسازی محیط زیست از لاشه‌های حیوانات، به حفظ سلامت اکوسیستم کمک می‌کند و حضور آن نشانگر محیطی سالم و متعادل است.مار شترمار، گونه‌ای خزنده که در کنترل جمعیت جوندگان و حشرات نقش مهمی دارد، بخشی از زنجیره غذایی و کنترل آفات طبیعی در پارک ملی بمو محسوب می‌شود.
بازگشت این گونه‌ها به زیستگاه طبیعی، نشانه‌ای از سلامت و پایداری اکوسیستم پارک ملی بمو است و اهمیت حفظ و مراقبت از این مناطق حفاظت‌شده را بیش از پیش آشکار می‌سازد.
پارک ملی بمو به عنوان یکی از مهم‌ترین مناطق حفاظت‌شده استان فارس، دارای تنوع زیستی غنی و منحصربه‌فردی است که نقش کلیدی در حفظ تعادل زیست محیطی منطقه دارد. این پارک با گستره‌ای وسیع از زیستگاه‌های طبیعی شامل جنگل‌های بلوط، مناطق کوهستانی و زیستگاه‌های آبی، محیط مناسبی برای زندگی گونه‌های مختلف جانوری و گیاهی فراهم کرده است.
این پارک نه تنها زیستگاه گونه‌های نادر و در معرض تهدید مانند عقاب استپی و سارگپه است، بلکه به عنوان یک منطقه مهم برای تحقیقات علمی و آموزش محیط‌زیستی نیز شناخته می‌شود. حفظ این منطقه به دلیل نقش آن در تنظیم آب و هوا، جلوگیری از فرسایش خاک و حفظ تنوع ژنتیکی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
تلاش‌های محیط‌زیستی برای حفاظت و بازگرداندن گونه‌های جانوری به این پارک، گامی مؤثر در جهت حفظ میراث طبیعی و ارتقاء آگاهی عمومی درباره اهمیت حفاظت از محیط زیست است.
