این اتفاق می‌تواند ناشی از چاپلوسی هایی باشد که خلاف واقع است و فرد را دچار گمراهی می‌کند،فرد را دچار خودباوری می‌کند و از همه موارد مهم تر موجب می‌شود که شایستگی ها به خوبی شناخته نشود و حتی موجب این می‌شود که شایسته سالاری از بین برود.

در نهایت تملق گویی موجب این می‌شود که افرادی که توانایی لازم را برای یک کار ندارند به گونه ای جلوه کنند که توانمند هستند،و این موضوع موجب اشتباه در تصمیم گیری ها می‌شود؛حتی مردم هم گاهی اوقات نمی‌توانند افراد را به درستی انتخاب کنند. این نوع اقدامات از سوی بعضی افراد بسیار غلط است.

در بعضی از موارد ما مشاهده می‌کنیم که بعضی افراد در اوایل انقلاب تملق گویی می‌کردند. یکی از آنها مرحوم حجازی بود ایشان از حضرت امام در جماران تجلیل کردند و امام بسیار ناراحت شدند که چرا اینگونه الفاظ واین ادبیات را به کار می‌برید.

امیرالمومنین از بعضی افراد که در کنار ایشان بودند بسیار ناراحت بودند که چرا اینها غلو میکنند. به هر حال این یک موضوع تقبیح شده از سوی همه شخصیت ها به خصوص اهل بیت و آن هایی که بر نفسشان غلبه کردند، است.

متاسفانه تملق گویان گاهی در جوامع مورد تشویق و ترغیب قرار می‌گیرند و حتی آنها جایگاه پیدا می‌کنند. وقتی مسئولیتی به آنها داده می‌شود سعی می‌کنند که از مقامات بالا دستی خودشان به دلیل اینکه پستی به آنها داده اند آنچنان تملق کنند که با واقعیت متفاوت است؛ این موضوع کاملا مضر است؛ هم به ضرر شنونده و هم گوینده.

موضوع تملق گویی برای مدیران مانند سم است؛ مدیران باید این سموم را از خود دور کنند تا موجب خودباوری، غرور و خودشیفتگی نشود. اگر مدیران دچار این مریضی بشوند،این مریضی بر روی تصمیمات آنها اثر منفی می‌گذارد و بر روی کل جامعه تاثیر خواهد گذاشت.

برای از بین بردن این موضوع و بهبود شرایط باید در درجه اول گزینش افراد به طوری باشد که امام صادق تعبیر می‌کنند. امام صادق می‌فرمایند: کسانی را انتخاب کنید که عیوب شما را به عنوان هدیه برایتان بازگو کنند نه آنکه عیوب شما را بپوشانند و در آخر طوری جلوه دهدند اصلا شما هیچ گونه ضعفی ندارید.

کسانی که در کنار مسئولین فعالیت می‌کنند بیش از هر فرد دیگری باید به عملکرد مسئولین انتقاد گر باشند،تا اشتباهات مسئولین به حداقل برسد و اگر عیب و نقصی وجود دارد بلافاصله برطرف شود.

طبیعتاً در این نوع مسائل باید انتخاب زیر مجموعه ها معیار ها واقع بینانه باشد و صرفا کسانی که اهل چاپلوسی هستند انتخاب نشوند. 

راهکار دوم این است که در همین برخورد های مستقیم به محض اینکه یک فردی درحال تملق گویی بود به سرعت به آن فرد تذکر داده شود و در همان لحظه جلوی این رفتار را بگیرند و اجازه ندهند این نوع صحبت ها ادامه پیدا کند و نباید این رفتار موجب برخی سوءتفاهم ها در داخل جامعه و افکار عمومی شود.

عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی

۲۹۲۲۱