چهل روز پس از داغ کربلا، اربعین، زخم‌ها را تازه نمی‌کند؛ بلکه این زخم‌ها را به پرچم عزت و آزادگی بدل می‌سازد. این روز، نه تنها آیینی مذهبی بلکه فرصتی برای تجدید پیمان با قیامی است که جوهره آن «نه گفتن به ظلم» و «ایستادگی در برابر باطل» است.
راهپیمایی اربعین؛ دانشگاه جهانی انسانیت
هر سال میلیون‌ها زائر از سراسر جهان، بدون توجه به ملیت، زبان یا رنگ پوست، با پای پیاده رهسپار کربلا می‌شوند. این حرکت عظیم، بزرگ‌ترین تجمع انسانی غیرحکومتی دنیاست؛ جایی که همبستگی، ایثار و مهمان‌نوازی به طبیعی‌ترین شکل ممکن جلوه‌گر می‌شود. موکب‌ها با غذای ساده و بی‌ریا، چای داغ و جای خواب رایگان، نه به‌عنوان وظیفه، بلکه به‌عنوان افتخار و عشق خدمت می‌کنند.
اربعین؛ پل پیوند ملت‌ها
در این مسیر، تفاوت‌ها رنگ می‌بازد. عراقی در کنار ایرانی، پاکستانی در کنار لبنانی، اروپایی در کنار آفریقایی قدم برمی‌دارد. همه در یک هدف مشترک هم‌صدا هستند: زنده نگه‌داشتن پیام عاشورا و نمایش وحدت امت اسلامی. این همگرایی، نه تنها پیام معنوی، بلکه پیام سیاسی و اجتماعی دارد؛ پیامی که به جهان می‌گوید حقیقت و عدالت، مرز نمی‌شناسد.
ابعاد راهبردی اربعین
در روزگاری که جهان با بحران‌های اخلاقی، جنگ‌ها و بی‌عدالتی‌ها مواجه است، اربعین یک قدرت نرم عظیم برای جهان اسلام محسوب می‌شود. این رویداد نشان می‌دهد که اجتماع میلیونی بر پایه ارزش‌های مشترک، می‌تواند بدون خشونت و با محبت، تأثیری ماندگار بر افکار عمومی جهانی بگذارد.
پایان راه؛ آغاز عهدی دوباره
وقتی زائران به کربلا می‌رسند و در کنار گنبد طلایی حرم سیدالشهدا(ع) اشک می‌ریزند، اربعین به پایان نمی‌رسد؛ بلکه آغاز عهدی تازه برای ادامه مسیر حسین(ع) است. این پیمان، نه فقط در کلام که در رفتار روزمره، در عدالت‌خواهی، در دفاع از مظلوم و در زندگی اخلاق‌مدارانه معنا پیدا می‌کند.
