احمد آریایینژاد، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره کمبود گسترده پرستار در کشور گفت: «برای درک این بحران باید ابتدا به این سوال پاسخ دهیم که چرا تعداد نیازمندان به درمان در کشور اینقدر زیاد شده است؟ پاسخ روشن است؛ چون به اصل پیشگیری بیتوجه بودهایم. نظام سلامت باید بر مراقبتهای اولیه، خانههای بهداشت و حفظ سلامت مردم تمرکز کند، اما متأسفانه در سالهای گذشته صرفاً به درمان پرداختهایم.»
او ادامه داد: «جمعیت کشور افزایش یافته اما آیا بین این رشد جمعیت و شاخصهای سلامت تناسب ایجاد شده؟ مثلاً برای هر هزار نفر چند پزشک یا پرستار داریم؟ این شاخصها نادیده گرفته شدهاند. در نتیجه بیمارستانها با کمبود شدید نیرو مواجهاند، بهویژه پرستارانی که بار اصلی مراقبت را به دوش میکشند.»
این نماینده مجلس دوازدهم خاطرنشان کرد: «ما بهطور قطع به افزایش جذب پرستار در کنکور نیاز داریم، اما این کافی نیست. سوال بعدی این است که آیا برای استخدام این افراد بودجه داریم؟ وقتی بین درآمد کشور و هزینههای نظام سلامت تناسبی نیست، طبیعی است که حتی اگر پرستار تربیت شود، امکان جذب او وجود نخواهد داشت.»
آریایینژاد با بیان اینکه مشکل تنها کمبود نیروی انسانی نیست، گفت: «در مناطق روستایی پزشک خانواده یا پزشک سلامت اگر زیر ۲۰ میلیون تومان درآمد داشته باشد، نمیتواند زندگی کند. همین وضعیت برای پرستاران هم صدق میکند. نظام سلامت ما به جای تمرکز بر سلامتمحوری، به سمت بیمارمحوری رفته و این بسیار خطرناک است. روزی خواهد رسید که نیمی از جمعیت کشور بیمار باشند و نیمی دیگر باید آنها را درمان کنند؛ آیا چنین وضعیتی قابل مدیریت است؟»
این نماینده مجلس شورای اسلامی افزود: «الان ۸۵ درصد بودجه کشور صرف حقوق و مزایای جاری میشود و تنها ۱۵ درصد به امور عمرانی میرسد، آن هم اگر محقق شود. وقتی ساختار بودجهریزی اینگونه است، نمیتوان به حل ریشهای مشکلات سلامت امید داشت. درمان امروز ما مسکنگونه است، نه ریشهای.»
آریایینژاد در پایان با اشاره به تجربیات گذشته گفت: «زمان دکتر مرندی با تمرکز بر مراقبتهای اولیه، نظام سلامت ایران الگوی منطقه بود. اما حالا حفرههای درمان بزرگتر و عمیقتر شدهاند، چون سیاستگذاریها درست و کارشناسیشده نیست. اگر همین روند ادامه پیدا کند، به نقطهای خواهیم رسید که حتی با بودجه کافی هم توان درمان مردم را نخواهیم داشت.»