به گزارش همشهری‌آنلاین، روزنامه وال‌استریت ژورنال سال گذشته مقاله‌ای از یاسر ابو شباب، رهبر یک گروه مسلح فلسطینی با سابقه جنایی، منتشر کرد که وی و گروهش را ناجیان احتمالی غزه معرفی می‌کرد.
این مقاله که روایت اسرائیلی را تکرار می‌کرد، پیشنهاد می‌داد حمایت آمریکا و کشورهای عربی از ابو شباب می‌تواند به سرعت غزه را از منطقه‌ای جنگ‌زده به جامعه‌ای کاری و آرام تبدیل کند؛ یعنی منطقه‌ای عاری از حملات اسرائیلی و پر از کمک‌های انسانی.
اما پشت این تصویر ساختگی، فردی قرار دارد که به‌عنوان نماینده اسرائیل عمل می‌کند؛ مردی غرق در جرایم سازمان‌یافته و دسیسه که اکنون به خدمت طرح بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، درآمده تا مردم فلسطین در غزه را گرسنه نگه داشته و آنها را به اجبار کوچ دهد و در نهایت پاکسازی قومی را به اجرا درآورد.
سابقه و نفوذ یاسر ابو شباب
یاسر ابو شباب ۳۵ ساله، اهل رفح در جنوب غزه و عضو قبیله بدوی الترابین است که در نواحی غزه، النقب اسرائیل و سینای مصر پراکنده‌اند. پیش از عملیات «طوفان الاقصی»، او به دلیل قاچاق اسلحه، مواد مخدر و کالا از طریق تونل‌ها و مرزهای غزه شهرت بدی داشت و گفته می‌شد با گروه‌های افراطی در سینا، از جمله شاخه محلی داعش، ارتباط دارد.
او توسط حماس به اتهام قتل و قاچاق مواد مخدر دستگیر شد اما پس از بمباران‌های اسرائیل در اکتبر ۲۰۲۳ آزاد گردید. از آن زمان، ابو شباب خود را به عنوان فردی «وطن‌پرست» و «انسانی» معرفی می‌کند اما این ادعاها در میان فلسطینیان، حتی در میان اعضای قبیله‌اش، به شدت رد شده است.
بزرگان قبیله الترابین او را دزد و راهزن خوانده و فعالان امداد نیز وی را مجرم و غیرقابل اعتماد توصیف می‌کنند. اقوامش حتی او را به همکاری با ارتش اسرائیل در عملیات ترور فلسطینیان متهم کرده و خواستار حذف فیزیکی او شده‌اند.
گرسنگی؛ سلاح جنگی اسرائیل
پس از عملیات مقاومت فلسطینیان در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، وزیر جنگ اسرائیل، یوآف گالانت، محاصره کامل غزه را اعلام کرد؛ اقدامی که دسترسی به غذا، آب، سوخت و برق را قطع کرد. او در این رابطه گفت: «ما با حیوانات می‌جنگیم و بر همان اساس رفتار می‌کنیم.»
مدتی بعد، وزارت اطلاع‌رسانی اسرائیل نقشه‌ای برای اخراج تمامی فلسطینیان از غزه به بهانه حفاظت از آنها تدوین کرد. در نهایت، دادگاه کیفری بین‌المللی احکامی علیه گالانت و نتانیاهو صادر کرد و آنها را به جنایت جنگی، از جمله استفاده از گرسنگی به عنوان سلاح، متهم نمود.
در واکنش به فشارهای جهانی، اسرائیل به تاکتیکی پیچیده‌تر روی آورد: تضعیف نظام توزیع کمک‌های سازمان ملل. در ژانویه ۲۰۲۴، اسرائیل به سازمان امدادرسانی «آنروا» حمله تبلیغاتی کرد و با ادعای نفوذ اعضای حماس، کشورهای غربی را تحت فشار گذاشت تا بودجه این سازمان را قطع کنند. همزمان، تعداد کامیون‌های کمک‌رسانی به غزه به شدت کاهش یافت و تنها بخش کوچکی از نیازهای حیاتی مردم تامین شد.
اسرائیل همچنین با حملات هوایی به نیروهای پلیس غزه که از کاروان‌های کمک محافظت می‌کردند، باعث عقب‌نشینی آنان شد. نتیجه این اقدامات، کاهش شدید کمک‌های وارد شده و گسترش سرقت و ناامنی در میان قوافل بود.
یاسر ابو شباب؛ واسطه غارت تحت حمایت اسرائیل
با اجبار ارتش رژیم اشغالگر به عقب‌نشینی پلیس غزه، ابو شباب و گروهش در جنوب شرق غزه مستقر شدند و شروع به غارت کامیون‌های کمک‌رسانی کردند، عملی که تحت نظارت و حمایت مستقیم اسرائیل انجام می‌شد.
در اکتبر ۲۰۲۴، سازمان ملل گزارشی منتشر کرد که نشان می‌داد گروه‌های جنایتکار، از جمله ابو شباب، از حمایت یا دست‌کم تساهل ارتش اسرائیل برخوردارند. این گزارش ابو شباب را مسئول اصلی غارت گسترده کمک‌های انسانی معرفی کرد.
حادثه بزرگ غارت یک کاروان ۱۰۹ کامیونی در نوامبر ۲۰۲۴ رخ داد که تقریباً تمامی بار آن شامل غذا، سوخت و لوازم ضروری به سرقت رفت؛ اتفاقی که گزارش‌گران آن را «بزرگ‌ترین سرقت کمک‌های سازمان ملل در جهان» توصیف کردند.
سخنگوی سازمان ملل اعلام کرد این کاروان ناگهان از مسیر اصلی تغییر داده شده و به مسیر ناامن هدایت شده که باعث غارت آن توسط گروه‌های مسلح گردید. مسیر اصلی ورود کمک‌ها به غزه توسط اسرائیل محدود به یک مسیر در منطقه‌ای کم‌جمعیت شده بود که عملاً به دست غارتگران می‌افتاد.
برخی رسانه‌های اسرائیلی گزارش دادند که گروه ابو شباب با سلاح‌های اتوماتیکی کلاشینکف مجهز شده است که توسط نهادهای امنیتی اسرائیل با موافقت نتانیاهو به آنها تحویل داده شده است، دلیلی دیگر بر نقش اسرائیل در پشت‌پرده این غارت.
استراتژی اسرائیل برای تجزیه فلسطین
در حالی که اسرائیل علناً حماس را به سرقت کمک‌ها متهم می‌کرد، تحقیقات نشان داد که این اتهامات بی‌اساس است و مسئولیت اصلی با گروه‌های جنایتکار وابسته به اسرائیل است.
در سال ۲۰۲۵، پس از نقض آتش‌بس توسط اسرائیل و از سرگیری محاصره نوار غزه، وزیر جنگ اسرائیل دستور تخلیه گسترده مناطق غزه را صادر کرد و هدف اعلامی خود را خالی کردن مناطق وسیع غزه اعلام کرد؛ اقدامی که بیشتر به هدف کوچ اجباری و ایجاد فضاهای کوچکتر برای فلسطینیان شبیه بود.
همزمان، نتانیاهو با راه‌اندازی موسسه‌ای تحت عنوان «بنیاد انسان‌دوستانه غزه» که توسط نیروهای ویژه سابق آمریکایی اداره می‌شود، تلاش کرد سیستم کمک‌رسانی جداگانه‌ای ایجاد کند که عملاً به «تله‌های مرگ» تبدیل شده و جان شمار زیادی از فلسطینیان را گرفته است.
برنامه‌های اسرائیل شامل ایجاد «شهرک‌های انسانی» تحت کنترل سختگیرانه که به گفته کارشناسان، در واقع اردوگاه‌های بازداشت گسترده و قدمی به سوی پاکسازی قومی در غزه است، می‌شود.
فاز بعدی، جنگ داخلی فلسطینیان
در تابستان ۲۰۲۵، نتانیاهو رسماً حمایت خود از ابو شباب و گروه‌های مسلح عشیره‌ای دیگر را اعلام کرد و برنامه‌های دستگاه امنیتی اسرائیل را برای تشکیل «حکومت‌های موازی» و «هم‌پوشانی قدرت» با حماس تایید نمود.
کارشناسان می‌گویند هدف از این استراتژی ایجاد هرج و مرج کامل است تا فلسطینیان را از انسجام و اتحاد بازدارد و اسرائیل مجبور به مذاکره یا پذیرش خواسته‌های آنها نشود.
ابو شباب نیز اعلام کرده است که قصد دارد در آینده نزدیک جنگ داخلی علیه حماس را کلید بزند و خود و نیروهایش را به عنوان «وارث قدرت در غزه» معرفی کند.
ابو شباب نه تنها نماد فساد و خشونت در غزه است، بلکه ابزاری کلیدی در سیاست اسرائیل برای تجزیه، گرسنه نگاه داشتن و کوچ اجباری مردم فلسطین محسوب می‌شود. این روند که با حمایت نظامی، سیاسی و مالی تل‌آویو پیش می‌رود، تلاشی سازمان‌یافته برای سرکوب مقاومت فلسطینی و تسلط کامل بر غزه است؛ طرحی که پیامدهای اقتصادی و انسانی گسترده‌ای برای مردم منطقه دارد و ثبات سیاسی و امنیتی خاورمیانه را بیش از پیش به خطر می‌اندازد.
