بیست روز؛ این همان زمانی است که علی جوادی، مدیرکل ورزش و جوانان استان تهران چندی پیش با کنایه به استقلال و پرسپولیس فرصت داد تا ورزشگاه اختصاصی‌شان را بسازند، اما حالا در تناقضی آشکار، بیش از همین مدت است که مجموعه ورزشی تحت مدیریت او پلمب مانده و ورزشکاران این مجموعه سرگردانند.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، ورزش تهران سال‌هاست زیر سایه بی‌برنامگی و مدیریت ناتراز اداره کل ورزش و جوانان استان، در سراشیبی بحران افتاده است. تازه‌ترین نمونه این بی‌سامانی، پلمب «مجموعه ورزشی امام علی (ع)» در شرق تهران به دلیل بدهی سنگین حق انشعاب به شرکت آب و فاضلاب است؛ مجموعه‌ای که زیر نظر اداره کل ورزش و جوانان استان تهران تحت مدیریت علی جوادی اداره می‌شود. حالا سه هفته‌ای می‌شود که این مجموعه ورزشی نه به‌خاطر یک بحران ملی، بلکه به علت نپرداختن یک بدهی ۴ میلیارد تومانی که حالا با بی‌توجهی، به مرز ۳۰ میلیارد تومان رسیده، پلمب شده است.
جوادی که در سال‌های اخیر برای استقلال و پرسپولیس نسخه‌خوانی و حتی «لغزخوانی» کرده و با طعنه گفته بود «یا در ۲۰ روز استادیوم بسازند یا بروند سراغ ورزشگاه‌های آماده» حالا ناتوانی‌اش در مدیریت مجموعه‌های ورزشی تهران به شکل دیگری بیرون زده؛ مدیریتی که حتی از اداره یک مجموعه متوسط برنمی‌آید، چطور برای باشگاه‌های بزرگی چون استقلال و پرسپولیس با میلیون‌ها هوادار، نسخه می‌پیچد؟
جالب آنکه همین مجموعه، میزبان سالن‌های جودو، ووشو و بخشی از طرح‌های استعدادیابی اداره کل است و تعطیلی‌اش، مستقیماً به ورزش پایه و قهرمانی پایتخت ضربه زده است. مجموعه‌ای که از سه هفته پیش تا الان ورزشکاران و مربیان آن جایی برای تمرین و تعلیم ندارد و حالا آنها منتظر یک فکر بکر از سوی اداره کل ورزش و جوانان هستند. اداره کلی که رئیس آن به طعنه به استقلال و پرسپولیس گفته بود ۲۰ روزه ورزشگاه بسازند، حالا بیش از ۲۰ روز است که نتوانسته از پس فک پلمب یک مجموعه ورزشی تحت مدیریت خودش بر بیاید.
در این میان، پرسش دیگری هم باید از شرکت آب و فاضلاب تهران مطرح کرد؛ چگونه یک بدهی ۴ میلیارد تومانی طی مدت کوتاهی و با اعمال جریمه و سود تصاعدی، به ۳۰ میلیارد تومان می‌رسد؟ آیا این روش محاسبه، شفافیت و عدالت را رعایت می‌کند یا صرفاً یک سازوکار تنبیهی است که کوچک‌ترین قصور را به فاجعه مالی تبدیل می‌کند؟ هرچند این موضوع قرار نیست ضعف مدیریتی در ورزش استان تهران را توجیه کند، اما جای پرسش زیادی دارد.
این در حالی است که ورزش تهران در سال گذشته هم قربانی بی‌برنامگی شد؛ از بلاتکلیفی ورزشگاه آزادی و بی‌خانه شدن استقلال و پرسپولیس که مجبور شدند به قزوین و اراک کوچ کنند و دربی رفت آنها نیز در اراک برگزار شد. حتی تیم ملی هم برای بازی با قرقیزستان به اصفهان رفت و در زمین بی کیفیت فولادشهر بازی کرد، در حالی که تهران حتی یک ورزشگاه آماده و مناسب نداشت. حالا با این سابقه، پلمب یک مجموعه به دلیل بدهی انباشته به شرکت آب و فاضلاب، نه فقط یک بی‌توجهی ساده، بلکه نماد آشکار ضعف مدیریتی و نبود هماهنگی میان دستگاه‌های خدماتی و ورزشی است.
پرسش اصلی اینجاست؛ مدیری که در تأمین و نگهداری حداقل امکانات ورزشی تحت اختیارش ناتوان است و دستگاه خدماتی که بدهی یک مجموعه را به‌جای وصول منطقی به بمب مالی تبدیل می‌کند، چگونه می‌خواهند از بحران‌های بزرگ‌تر پیشگیری کنند؟ بحرانی که طی دو سال اخیر گریبان استقلال و پرسپولیس را گرفته و مدیریت ورزش تهران به جای پاسخگویی به آنها، به لغزخوانی روی می‌آورد و و حالا خود گرفتار همان لغزها شده است.
