همشهری آنلاین: صبح روز یکشنبه، این هنرمند افسانه‌ای چندبعدی در گفت‌وگویی با جمعیتی که از مدت‌ها قبل برای ورود به سالن صف کشیده بودند، نکاتی از مسیر حرفه‌ای خود را با حاضران در میان گذاشت.

چان به یاد آورد که در سال‌های جوانی به‌عنوان بدلکار با بروس لی در «مشت خشم» همکاری می‌کرد. او به حضار گفت: «بروس لی روی شانه‌ام زد و گفت "عالی"»؛ این پس از چند برداشت یک صحنه خیلی دردناک بود. همچنین چان تعریف کرد که چگونه وقتی بروس لی را به یک سالن بولینگ برد، مردم بسیار به او احترام گذاشتند و افزود که خودش هم یک بازیکن بولینگ بسیار خوب بوده است.

پس از مرگ لی، از چان خواسته شد که «مشت خشم» را بازسازی کند، اما به گفته او، «فیلم‌نامه اشتباه، شخصیت اشتباه» بود. او احساس می‌کرد «فیلم اصلاً در گیشه موفق نشد.» به گفته او، فیلم‌سازان می‌خواستند او تبدیل به بروس لی جدید شود، به‌طوری که روی پوستر با حروف بزرگ نوشته بودند «بروس لی جدید» و «جکی چان» با حروف بسیار کوچک. چان گفت: «کارگردان می‌خواست همه کارها را دقیقاً مثل بروس لی انجام بدهم. من بروس لی نیستم.»

یکی از توصیه‌های چان برای دوام در این صنعت این بود که همیشه آماده تغییر و تحول باشید. برای مثال، او گفت که یاد گرفت آواز بخواند چون هر وقت به یک برنامه تلویزیونی می‌رفت، مجری از او می‌خواست که با او یک صحنه مبارزه اجرا کند. چان با خنده گفت: «آواز خواندن راحت‌تر است.»

در ادامه دوران کاری‌اش، او گفت: «می‌خواستم یک رابرت دنیروی آسیایی باشم» و توضیح داد که مجری‌ها و دیگران همیشه او را با اجرای یک حرکت رزمی معرفی می‌کردند: «هیچ‌کس رابرت دنیرو را با یک حرکت رزمی معرفی نمی‌کند» و این حرف باعث خنده حضار شد. بنابراین او می‌خواست به‌عنوان «بازیگری که می‌تواند بجنگد» شناخته شود، نه صرفاً ستاره‌ای اکشن که به خاطر بدلکاری‌هایش معروف است. چان گفت: «تازه حالا می‌گویند "جکی یک بازیگر خوب است". و به همین دلیل این جایزه را به من دادید.»

فیلم «پسر کاراته‌کار» و همکاری با ویل اسمیت به چان این فرصت را داد که مبارزه را به نسل بعد واگذار کند. او درباره نقش خود گفت: «من تبدیل به استاد شده بودم.» چان همیشه صحنه‌های اکشن را آسان جلوه داده، اما همیشه برای خطر احترام قائل بوده است. او گفت: «من سوپرمن نیستم. هر بار که یک بدلکاری انجام می‌دهم، می‌ترسم.»

چان در روز یکشنبه درباره این صحبت کرد که استودیوها امروز بیش از هنر فیلم‌سازی، روی تجارت و پول تمرکز دارند و گفت امیدوار است که در طول کارنامه‌اش چیزی فراتر از پول ساخته باشد. او گفت: «امروز خیلی از استودیوهای بزرگ فیلم‌ساز نیستند، آن‌ها آدم‌های تجاری‌اند. امروز ساختن یک فیلم خوب خیلی سخت است.» با وجود شهرتش به انضباط، چان گفت که در کودکی «تنبل و شیطان» بوده و «دوست داشت دعوا کند.» او در سخنرانی پذیرش جایزه‌اش در روز شنبه، با خوشحالی حضار گفت: «من ۷۱ ساله‌ام. هنوز می‌توانم بجنگم. همچنین امسال ۶۴ سال است که در صنعت فیلم فعالیت می‌کنم.»

به عنوان بخشی از ادای احترام به کارنامه‌اش، چان به لوکارنو آمد تا فیلم‌های «پروژه آ» (۱۹۸۳) و «قصه پلیس» (۱۹۸۵) را که در آن‌ها هم بازیگر و هم کارگردان بوده، معرفی کند.