در حالی که جهان درگیر پیامدهای فزاینده بحران آب‌وهواست و موج‌های گرمای شدید جان هزاران نفر را تهدید می‌کند، شهر نیویورک – بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهر آمریکا – با بحرانی دوگانه دست و پنجه نرم می‌کند: هزینه‌های رو به افزایش انرژی و قطع گسترده برق. این بحران نه‌تنها معیشت میلیون‌ها نفر را تحت فشار قرار داده، بلکه خطرات مرگبار گرما را برای اقشار کم‌درآمد، رنگین‌پوستان و ساکنان مناطق کم‌برخوردار افزایش داده است.
شرکت Con Edison، تأمین‌کننده انحصاری برق و گاز برای ۳.۶ میلیون خانه در نیویورک و شهرستان همسایه وستچستر، تنها در شش ماه نخست سال ۲۰۲۵ برق بیش از ۸۸ هزار خانوار را قطع کرده است. این رقم به‌تنهایی سه برابر کل خاموشی‌های ثبت‌شده در سال ۲۰۲۴ است و نشان‌دهنده روندی نگران‌کننده در سیاست‌های این شرکت، درست در زمانی است که خود در تلاش برای دریافت مجوز افزایش ۱۱ درصدی نرخ برق و ۱۳ درصدی نرخ گاز از نهاد نظارتی ایالتی است.
بر اساس گزارش‌های رسمی، بین ژانویه تا ژوئن ۲۰۲۵، ۲.۵ درصد از کل مشتریان مسکونی Con Edison با خاموشی مواجه شدند. این یعنی از هر ۴۰ مشترک، یک نفر در این مدت برقش قطع شده است. تکان‌دهنده‌تر اینکه از هر پنج خانه‌ای که با خاموشی مواجه شدند، یک خانه حداقل یک هفته در تاریکی مطلق و بدون وسایل سرمایشی یا گرمایشی به سر برده است.
فقط در ماه منتهی به ۲۵ ژوئن ۲۰۲۵ – درست همزمان با اولین موج گرمای شدید سال که رکورد دما در سنترال پارک را شکست – برق ۱۶,۳۲۷ خانوار قطع شد. این موج گرما نه‌تنها دمای روز، بلکه دمای شب را نیز به سطوح بی‌سابقه رساند و اورژانس‌های شهر با افزایش ناگهانی بیماران دچار گرمازدگی و مشکلات قلبی-تنفسی مواجه شدند.
نیویورک سال‌هاست که به عنوان یکی از گران‌ترین شهرهای جهان شناخته می‌شود. بحران مسکن، هزینه‌های زندگی بالا و تأثیرات اقتصادی همه‌گیری کووید-۱۹ باعث شده بسیاری از خانوارها حتی قبل از افزایش قیمت انرژی نیز تحت فشار باشند. حالا با رشد قیمتی که بالاتر از نرخ تورم است، این فشار به مرحله انفجار رسیده است.
در پایان سال ۲۰۲۴، ۱۶ درصد از خانوارهای نیویورک نتوانسته بودند قبوض انرژی خود را بپردازند و بدهی‌ها به مجموع ۹۴۸ میلیون دلار رسیده بود. پس از موج گسترده خاموشی‌ها در نیمه نخست ۲۰۲۵، این بدهی تا پایان ژوئن به ۸۴۰ میلیون دلار کاهش یافت. با این حال، هنوز ۱۲.۵ درصد از خانه‌ها در پرداخت قبوض خود عقب‌افتاده‌اند و خطر قطع برق را به‌طور مستقیم احساس می‌کنند.
پیش‌بینی یک رکورد خطرناک در قطع برق
مارک ولف، اقتصاددان انرژی و مدیر اجرایی انجمن ملی مدیران کمک به انرژی (NEADA)، هشدار داده است که با ادامه روند فعلی، Con Edison تا پایان سال می‌تواند برق ۱۵۰ هزار خانوار را قطع کند. این رقم، بالاترین نرخ قطع برق در میان تمام شرکت‌های برق آمریکا خواهد بود. ولف این وضعیت را «ترکیبی خطرناک از انرژی غیرمقرون‌به‌صرفه، کاهش کمک‌های حمایتی و گرمای کشنده» توصیف کرده است.
نابرابری نژادی و جغرافیایی در بحران انرژی
گزارش‌ها نشان می‌دهد که تأثیر این بحران بر همه مردم یکسان نیست. سیاه‌پوستان و لاتین‌تبارها در نیویورک بیش از دو برابر سفیدپوستان احتمال دارد که از پرداخت قبوض عقب بیفتند و تقریباً هشت برابر بیشتر با قطع برق مواجه شوند. این نابرابری، نتیجه مستقیم دهه‌ها سیاست‌گذاری‌های تبعیض‌آمیز در حوزه مسکن، خدمات عمومی و اقتصاد است.
در مناطقی مانند برانکس یا شمال منهتن که پوشش سبز کمتر و تراکم ساختمانی بالاتر است، اثر «جزیره گرمایی» باعث می‌شود دمای هوا در تابستان ۶ تا ۸ درجه بالاتر از سنترال پارک باشد. این مناطق همان جاهایی هستند که کمترین دسترسی به تهویه مطبوع و بالاترین آمار مرگ ناشی از گرما را دارند.
مرگ‌های خاموش ناشی از گرما
طبق آمار وزارت بهداشت نیویورک، در طول یک دهه گذشته، مرگ‌ومیر مرتبط با گرما روندی صعودی داشته است. به‌طور متوسط، هر سال ۵۲۵ نفر در این شهر به دلیل اثرات گرما – که اغلب وضعیت بیماری‌های موجود را وخیم‌تر می‌کند – جان خود را از دست می‌دهند. این رقم در میان سیاه‌پوستان دو برابر سفیدپوستان است.
بخش عمده این مرگ‌ها در خانه‌هایی رخ می‌دهد که تهویه مطبوع فعال ندارند یا خانواده‌ها به دلیل هزینه بالای برق، کولر خود را روشن نمی‌کنند. یک مطالعه نشان داده که یک‌پنجم مستأجران به‌طور آگاهانه از کولر استفاده نمی‌کنند، چون از پرداخت قبض‌های سنگین آن ناتوان‌اند.
قوانین حمایتی ناکافی
ایالت نیویورک مقرراتی دارد که مانع قطع برق در روزهای بسیار گرم یا بسیار سرد می‌شود، اما میلیون‌ها نفر تحت پوشش این قوانین قرار ندارند. طبق سیاست رسمی Con Edison، اگر شاخص گرما در سنترال پارک به ۹۰ درجه فارنهایت (۳۲.۲ درجه سانتی‌گراد) برسد یا بالاتر رود، شرکت برق قطع برق را متوقف می‌کند. اما این شاخص در برخی محله‌های فقیرنشین به‌طور مرتب بالاتر است، بدون آنکه مقررات حمایتی به آن مناطق تعمیم یابد.
نقش برنامه‌های کمک دولتی
ایالت نیویورک بزرگترین دریافت‌کننده بودجه فدرال LIHEAP است؛ برنامه‌ای که به خانوارهای کم‌درآمد برای پرداخت هزینه انرژی کمک می‌کند. در سال مالی ۲۰۲۴-۲۰۲۵، این ایالت ۳۷۹ میلیون دلار (حدود ۱۰ درصد کل بودجه برنامه) دریافت کرد. فرماندار کتی هوچول در ژانویه همان سال، ۳۵ میلیون دلار دیگر برای پوشش قبوض زمستانی اضافه کرد، زیرا بودجه LIHEAP قبل از پایان فصل تمام شده بود.
با این حال، این برنامه در تابستان تنها هزینه خرید و نصب یک دستگاه کولر را پرداخت می‌کند و هزینه برق مصرفی همچنان بر عهده خانواده‌ها باقی می‌ماند. در نتیجه، بسیاری از خانوارها حتی پس از دریافت کولر، توانایی استفاده از آن را ندارند.
تهدید حذف کمک‌ها و افزایش هزینه‌ها
طبق تحلیل مؤسسه Energy Innovation، لایحه انرژی پیشنهادی دولت ترامپ موسوم به «یک لایحه بزرگ و زیبا» می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ هزینه برق هر خانوار را به‌طور متوسط سالانه ۱۴۰ دلار افزایش دهد. همزمان، درخواست Con Edison برای افزایش نرخ‌ها می‌تواند میانگین صورتحساب خانوار را در سال آینده ۳۷۲ دلار دیگر بالا ببرد. این افزایش، همراه با کاهش مزایای فدرالی مانند کوپن غذا (SNAP) و مدیکید، فشار بی‌سابقه‌ای را بر خانواده‌های کم‌درآمد وارد خواهد کرد.
واکنش مقامات و فعالان
به نقل از گاردین، برد لندر، حسابرس شهر نیویورک، هشدار داده که ترکیب گرمای شدید، افزایش نرخ انرژی، حذف احتمالی برنامه LIHEAP و موج خاموشی‌ها می‌تواند نرخ بیماری‌ها و مرگ‌ومیر ناشی از گرما را به‌شدت افزایش دهد. او قطع برق خانواده‌های فقیر را «شکل مدرن زندان بدهکاران» توصیف کرده و خواستار اصلاحات فوری در سیاست‌های انرژی شده است.
Con Edison در پاسخ به انتقادات گفته که قطع برق «آخرین راه‌حل» است و دو سوم مشترکان دارای بدهی، در طرح‌های پرداخت اقساطی قرار دارند. این شرکت در سال گذشته ۳۱۱ میلیون دلار تخفیف به مشتریان واجد شرایط داده است. با این حال، کارشناسان می‌گویند این اقدامات در برابر ابعاد بحران، تنها «قطره‌ای در اقیانوس» است.
بحران انرژی در نیویورک تنها یک مسئله اقتصادی نیست، بلکه تهدیدی جدی برای سلامت و جان مردم، به‌ویژه اقشار کم‌درآمد و جوامع رنگین‌پوست، محسوب می‌شود. خاموشی‌های گسترده در بحبوحه گرمای کشنده و افزایش مداوم هزینه‌ها، تصویری از آینده‌ای نگران‌کننده را ترسیم می‌کند که در آن، انرژی – کالایی حیاتی برای زندگی مدرن – به یک امتیاز لوکس برای قشر محدودی از جامعه بدل می‌شود.
اگر اقدامات حمایتی گسترده و مقررات سخت‌گیرانه‌تری برای جلوگیری از قطع برق در شرایط بحرانی وضع نشود، پیامدهای انسانی و اجتماعی این بحران می‌تواند به فاجعه‌ای تمام‌عیار تبدیل شود.
