به گزارش بهداشت نیوز، در دنیای امروز که فناوری بسیاری از فعالیت‌های فیزیکی روزمره را حذف کرده، کم‌تحرکی به یکی از جدی‌ترین تهدیدهای سلامت عمومی تبدیل شده است. با این حال، آموزه‌های طب سنتی ایرانی، قرن‌ها پیش اهمیت ورزش و حرکت را نه فقط برای عضلات، بلکه برای سلامت کل بدن و ذهن، به‌درستی شناسایی کرده بودند.
بر اساس منابع طب سنتی، «حرکت و ورزش» یکی از شش اصل ضروری برای حفظ سلامتی است و جایگاهی هم‌ارز با تغذیه، خواب و وضعیت روانی دارد. در این مکتب، ورزش فقط به‌معنای تمرینات سنگین یا باشگاهی نیست، بلکه هر نوع تحرک منظم روزانه، حتی پیاده‌روی ملایم، به‌عنوان یک عامل تقویت‌کننده بدن تلقی می‌شود.
دکتر محمدرضا حیدری، پزشک متخصص طب سنتی و استاد دانشگاه، می‌گوید:
«در طب سنتی، ورزش نه‌تنها برای سوزاندن کالری یا کاهش وزن توصیه می‌شود، بلکه هدف اصلی آن، تسهیل خروج مواد زاید از بدن، تقویت اندام‌ها و تعادل حرارت طبیعی بدن است. فردی که غذای سالم می‌خورد اما تحرک ندارد، در معرض سوءمزاج و تجمع فضولات قرار می‌گیرد.»
به گفته دکتر حیدری، نوع و شدت ورزش باید متناسب با مزاج و سن افراد تنظیم شود. برای مثال، افراد با مزاج گرم و خشک، بهتر است ورزش‌های سبک‌تر و در ساعات خنک‌تر روز انجام دهند، در حالی که افراد با مزاج سرد و تر، نیاز بیشتری به حرکت و ورزش‌های گرم‌کننده دارند.
همچنین در طب سنتی، به زمان ورزش توجه ویژه‌ای شده است. بهترین زمان برای ورزش، حدود یک تا دو ساعت پس از صرف غذاست؛ نه بلافاصله بعد از غذا و نه با شکم کاملاً خالی. ورزش در هنگام گرسنگی یا ضعف بدنی، می‌تواند به قلب و سایر اعضای حیاتی آسیب بزند.
از نگاه این مکتب، بی‌تحرکی می‌تواند منشأ بسیاری از مشکلات باشد؛ از جمله:
چاقی و افزایش بلغم
ضعف گوارش
افسردگی و خستگی مزمن
تجمع اخلاط ناسالم در بدن
درد مفاصل و گرفتگی عضلانی
اما طب سنتی به همان اندازه که به ورزش اهمیت می‌دهد، به حد و مرز آن نیز تأکید دارد. ورزش شدید و افراطی، به‌ویژه در افراد ضعیف یا سالمندان، نه‌تنها مفید نیست بلکه می‌تواند باعث تحلیل قوای حیاتی شود. تعادل و تداوم، دو اصل مهم در رویکرد طب سنتی به ورزش هستند.
در پایان، دکتر حیدری تأکید می‌کند:
«ورزش باید بخشی طبیعی از زندگی باشد، نه پروژه‌ای موقتی. حتی ۲۰ دقیقه پیاده‌روی روزانه در فضای آزاد، اگر با آرامش ذهنی و تنفس درست همراه باشد، می‌تواند بهتر از دارو عمل کند.»
