به گزارش بهداشت نیوز، با افزایش بار بیماریهای غیرواگیر، جامعهی پزشکی و مردم بیش از پیش به اهمیت پیشگیری پی بردهاند. در این میان، طب سنتی ایرانی با تکیه بر اصول پیشگیرانهای چون مزاجشناسی، تغذیهی متناسب و اصلاح عادتهای روزمره، میتواند مکمل قابل اتکایی در مسیر ارتقای سلامت عمومی باشد.
دکتر الهام رضوی، پزشک متخصص طب سنتی، در گفتوگو با ما میگوید:
«یکی از امتیازهای بزرگ طب سنتی این است که پیش از آنکه بیماری در بدن ریشهدار شود، با علائمی ساده و قابل شناسایی به ما هشدار میدهد. اگر افراد با مزاج خود آشنا باشند و سبک زندگیشان را بر اساس آن تنظیم کنند، بسیاری از بیماریها اصلاً فرصت بروز پیدا نمیکنند.»
بر پایهی منابع معتبر طب سنتی، هر فرد دارای مزاجی خاص است (گرم، سرد، خشک یا تر) و ترکیب این مزاج با مزاج فصل، غذا و فعالیتهای روزانه باید در تعادل باشد. در غیر این صورت، بدن دچار اختلال میشود. به عنوان نمونه، فردی با مزاج گرم و خشک در فصل تابستان، اگر از خوراکیهای تند و سرخکرده استفاده کند، بیشتر در معرض بیخوابی، جوش صورت و تپش قلب قرار میگیرد.
در حالی که طب مدرن تمرکز اصلی خود را بر درمان دارویی قرار داده، طب سنتی نگاه پیشگیرانه دارد و درمان را مرحلهی نهایی میداند. متخصصان این حوزه با بهرهگیری از روشهایی مانند تنظیم تغذیه، ماساژ درمانی (دلک و غمز)، حمامهای خاص، بادکش، حجامت در زمان مناسب و مصرف گیاهان دارویی تحت کنترل، تلاش میکنند از تشدید بیماری جلوگیری کنند.
دکتر رضوی اضافه میکند:
«طب سنتی به هیچوجه مخالف داروهای شیمیایی نیست. در بسیاری از موارد، درمان تلفیقی بهترین نتیجه را میدهد. اما مسئلهی اصلی این است که بدون شناخت مزاج، استفادهی کورکورانه از داروهای گیاهی هم میتواند خطرناک باشد.»
در سالهای اخیر، دانشگاههای علوم پزشکی کشور، طب سنتی را به عنوان یک رشتهی دانشگاهی مستقل ارائه میدهند و پزشکانی تربیت میشوند که هم با اصول پزشکی مدرن و هم سنتی آشنا هستند. این رویکرد به تلفیق منطقی و علمی میان این دو نظام کمک میکند.
در پایان میتوان گفت که طب سنتی، اگر از سطح توصیههای غیرعلمی در فضای مجازی فراتر رود و بر مبنای متون معتبر و تجارب علمی به کار گرفته شود، میتواند نقش مهمی در پیشگیری، کاهش هزینههای درمان و بهبود کیفیت زندگی ایفا کند. البته پیششرط آن، آموزش عمومی، نظارت علمی و پرهیز از سادهانگاری است.