به گزارش رکنا، برخی بیماریها بهطور مخفیانه و بیعلامت میتوانند بدن را دچار کمآبی کنند. این مشکل میتواند عملکرد اندامهایی همچون قلب و کلیه را مختل کرده و عوارض جدی به دنبال داشته باشد. بیماریهایی مانند دیابت، شوگرن و مشکلات گوارشی از جمله این موارد هستند.
این بیماری خودایمنی میتواند پرزهای روده باریک را تحت تأثیر قرار دهد. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، با مصرف گلوتن دچار آسیب به پرزهای روده شده و علائمی همچون اسهال ناشی از سوءجذب تجربه میکنند. این مشکل گاهی به کمآبی شدید و حتی بحرانهای جدی منجر میشود.
علائم: درد شکمی، نفخ، اسهال مزمن، یبوست، تهوع، مدفوع چرب و بدبو
این بیماری مزمن خودایمنی غدد تولیدکننده بزاق و رطوبت را هدف قرار میدهد. کاهش شدید رطوبت بدن و خشکی دهان و چشمها میتواند بدن را به سمت دهیدراته شدن سوق دهد.
دیگر علائم: خستگی، درد مفصلی و عضلانی، خشکی پوست، سرفه و سختی در تنفس
این مشکل نوعی بیماری التهابی در روده است که منجر به زخم و التهاب در کولون و راستروده میشود. اسهال آبکی مداوم یکی از نتایج این بیماری است که معمولاً باعث از دست رفتن مقدار قابلتوجهی آب و الکترولیت در بدن میشود.
این بیماری ناشی از یک جهش ژنی است که موجب از دست دادن بیش از حد نمک در عرق بدن میشود. این افراد در هوای گرم یا هنگام انجام فعالیتهای فیزیکی بیشتر در معرض کمآبی قرار دارند.
این بیماری التهابی، روده را تحت تأثیر قرار داده و با علائمی همچون اسهال و استفراغ میتواند به سرعت بدن را دهیدراته کند.
در دیابت، افزایش قند خون باعث دفع مایعات بیشتر از طریق ادرار میشود و بدن به تدریج دچار کمآبی میشود.
علائم همراه: تشنگی شدید، خستگی، تاری دید، ادرار مکرر و عفونتهای مداوم
این اختلال گردش خون به افت فشار و افزایش ضربان قلب پس از ایستادن منجر میشود و مشکل در حفظ مایعات در بدن باعث کمآبی در بیماران مبتلا به این سندرم میشود.
سرطان، بهویژه انواع مرتبط با دستگاه گوارش، میتواند با علائمی مانند تهوع، استفراغ، اسهال یا مشکل در بلع باعث کمآبی بدن شود.
در این مشکل نادر غدد فوق کلیوی تولید هورمونهای کورتیزول و آلدوسترون را بهاندازه کافی انجام نمیدهند، که این امر منجر به عدم تعادل آب و نمک و نهایتاً کمآبی میشود.
شناخته شده بهعنوان ویروس معده، نتیجه ویروسها یا مسمومیت غذایی است. اسهال و استفراغ مکرر در این حالت باعث کاهش سریع مایعات و الکترولیت بدن میشود.
افزایش تولید هورمونهای تیروئیدی میتواند علائمی همچون تعریق فراوان، اسهال و افزایش دمای بدن به همراه داشته باشد که تمامی این موارد بدن را به سمت کمآبی سوق میدهند.
این وضعیت حاد باعث کاهش سریع مایعات بدن از طریق تب، تعریق و یا نشت مایعات به خارج از رگها میشود. در چنین شرایطی بدن به احیای اضطراری مایعات نیاز دارد که اغلب از طریق سرم انجام میشود.
در موارد کمآبی خفیف، نوشیدن آب و محلولهای حاوی الکترولیت معمولاً کافی است. اما در موارد جدیتر، بهویژه در سالمندان یا افراد مبتلا به بیماریهای مزمن، درمان وریدی (IV) زیر نظر پزشک ضروری است.
ادرار تیره، تشنگی شدید، خشکی پوست و دهان، خستگی، سرگیجه و احساس گرمای زیاد، از جمله این علائم هستند.
در صورت مشاهده چنین علائمی، بهویژه در زمان بیماری، توصیه میشود حتماً با پزشک مشورت کنید.