این خانه روی یک زمین ۸ در ۲۰ متری طراحی شده است و هدف از ساخت آن، حفظ سبک زندگی سنتی و فراهم کردن فضایی برای رشد کودکان در دل طبیعت بوده است. معمار با الهام از خانه‌های قدیمی، یک سقف بزرگ و شیب‌دار با کاشی‌های قرمز را طراحی کرده که شبیه به کلاهی مخروطی کل خانه را می‌پوشاند.
اما نوآوری اصلی در اینجاست که بخشی از سقف برای ایجاد یک فضای باز و نورگیر حذف شده است تا درختان کاشته شده در حیاط بتوانند به رشد خود ادامه دهند و سایه‌ای طبیعی بر روی خانه ایجاد کنند. این فضای باز، تهویه و نور طبیعی را برای کل خانه فراهم می‌کند و نمادی از همزیستی انسان و طبیعت است.
طراحی خانه به گونه‌ای است که فضای خصوصی و عمومی به خوبی تفکیک شده‌اند. طبقه همکف شامل بخش‌های عمومی مانند اتاق نشیمن، آشپزخانه، اتاق غذاخوری و اتاق خواب اصلی است که همگی به باغ و ایوان اطراف دسترسی دارند. در طبقه دوم، فضایی آرام‌تر و خصوصی‌تر شامل اتاق خواب کودکان، اتاق عبادت و رختشویخانه قرار گرفته است. این طراحی به خانواده اجازه می‌دهد تا عادات روستایی مانند صرف غذا زیر درختان، بازی در ایوان و گفت‌وگو با همسایگان را در قلب یک محیط شهری شلوغ حفظ کنند.
با وجود عرض کم زمین، معمار با ایجاد فضاهای باز و حیاط در جلوی خانه و در امتداد آن، مشکل کمبود نور و تهویه را حل کرده است. این حیاط‌ها که به عنوان فضای بافر بین خانه و خیابان عمل می‌کنند، یادآور طراحی خانه‌های سنتی ویتنامی هستند و زندگی را در شهر آسان‌تر می‌سازند. علاوه بر این، در طبقه دوم نیز فضایی برای پرورش سبزیجات در نظر گرفته شده است تا کودکان بتوانند در کنار والدین خود از طبیعت لذت ببرند و مهارت‌های باغبانی را بیاموزند. این فعالیت‌های مشترک، به تقویت پیوند خانوادگی نیز کمک می‌کند.
برای افزودن طبیعت به فضای داخلی، می‌توان با حذف بخشی از سقف، یک فضای باز ایجاد کرد که به درختان اجازه رشد دهد و تهویه طبیعی را بهبود بخشد. با این حال، باید به سیستم زهکشی و مقاومت در برابر نفوذ آب باران توجه ویژه‌ای داشت تا از آسیب‌های احتمالی به ساختمان جلوگیری شود.
معماری: NGUYEN KHAC PHUOC ARCHITECTS
مساحت: ۸ در ۲۰ متر
سال ساخت: ۲۰۲۱
عکاس: FT/Trieu Chien
