در دنیای پویای ارزهای دیجیتال، ریپل و اتریوم نه فقط دو دارایی دیجیتال پیشرو، بلکه نماینده دو دیدگاه کاملاً متفاوت برای آینده فناوری و امور مالی هستند. این دو غول کریپتو همواره در رقابتی تنگاتنگ برای کسب سهم بیشتری از بازار، جذب توسعه‌دهندگان و جلب اعتماد سرمایه‌گذاران بوده‌اند. این نبرد، سوالی اساسی را برای هر سرمایه‌گذاری مطرح می‌کند: «کدام یک بهتر است؟» پاسخی که می‌تواند مسیر سبد سرمایه‌گذاری شما را در سال‌های آینده مشخص کند.
این مقاله با هدف ارائه یک پاسخ جامع و مبتنی بر داده به این سوال کلیدی نوشته شده است. در ادامه، با یک تحلیل عمیق و بی‌طرفانه، به مقایسه ریپل و اتریوم از تمام زوایا می‌پردازیم؛ از فلسفه وجودی و معماری فنی گرفته تا مدل اقتصادی و چالش‌های قانونی. با مطالعه این گزارش، درک روشنی از نقاط قوت، ضعف‌ها و پتانسیل‌های هر پروژه به دست خواهید آورد و می‌توانید تصمیمی آگاهانه و منطبق با اهداف و سطح ریسک‌پذیری خود اتخاذ کنید.
برای شروع، یک مقایسه سریع و کلی از ویژگی‌های بنیادین ریپل و اتریوم می‌تواند دید اولیه‌ای شفاف برای درک تفاوت‌های اصلی این دو پروژه فراهم کند. جدول زیر مهم‌ترین پارامترهای این دو شبکه را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد تا بتوانید به سرعت یک تصویر کلی از آن‌ها به دست آورید. این جدول به عنوان یک راهنمای سریع عمل می‌کند و جزئیات هر بخش در ادامه مقاله به تفصیل بررسی خواهد شد.
| ویژگی | ریپل | اتریوم |
| سال راه‌اندازی | ۲۰۱۲ (XRPL) | ۲۰۱۵ (Mainnet) |
| بنیان‌گذاران اصلی | Chris Larsen, Jed McCaleb, Arthur Britto | Vitalik Buterin, Gavin Wood, Joseph Lubin, etc. |
| هدف اصلی | پرداخت‌های سریع و ارزان بین‌المللی برای بانک‌ها | پلتفرم جهانی برای قراردادهای هوشمند و dApps |
| توکن بومی | XRP | اتر (ETH) |
| الگوریتم اجماع | Ripple Protocol Consensus Algorithm (RPCA) | گواه اثبات سهام (Proof-of-Stake – PoS) |
| سرعت تراکنش (TPS) | ~۱۵۰۰ تراکنش در ثانیه | ~۱۵-۲۰ تراکنش در ثانیه (L1)، بسیار بالاتر در L۲s |
| زمان نهایی شدن تراکنش | ۳-۵ ثانیه | ~۱۲ دقیقه (Finalized), ~۱۲ ثانیه (Block Time) |
| میانگین کارمزد تراکنش | بسیار ناچیز (کمتر از ۰.۰۰۱ دلار) | متغیر، اما پس از آپدیت‌ها بسیار کاهش یافته (کمتر از ۱ دلار) |
| مدل عرضه توکن | عرضه محدود و از پیش استخراج شده (۱۰۰ میلیارد) | عرضه نامحدود با مکانیزم سوزاندن (EIP-1559) |
برای درک عمیق تفاوت‌های ریپل و اتریوم، باید به ریشه‌ها و فلسفه وجودی آن‌ها بازگشت. این دو پروژه از ابتدا با اهداف و چشم‌اندازهایی کاملاً متفاوت طراحی شدند که این تفاوت‌ها، تمام جنبه‌های فنی و اقتصادی آن‌ها را شکل داده است. ریپل برای بهینه‌سازی سیستم مالی موجود به وجود آمد، در حالی که اتریوم قصد داشت یک سیستم کاملاً جدید بسازد.
ریپل با هدف حل یکی از بزرگترین مشکلات سیستم مالی سنتی، یعنی پرداخت‌های بین‌المللی، متولد شد. مخاطب اصلی این پروژه نه کاربران عادی، بلکه بانک‌ها، مؤسسات مالی و ارائه‌دهندگان خدمات پرداخت هستند. هدف ریپل، ایجاد جایگزینی سریع‌تر، ارزان‌تر و کارآمدتر برای سیستم‌های قدیمی مانند سوئیفت (SWIFT) بود که دهه‌هاست بر زیرساخت مالی جهان تسلط دارد.
سیستم بانکی سنتی برای انتقال پول بین کشورها به شبکه‌ای از بانک‌های واسطه (Correspondent Banks) و حساب‌های از پیش تأمین‌شده (Nostro/Vostro) متکی است. این فرآیند می‌تواند روزها طول بکشد و هزینه‌های بالایی را به همراه داشته باشد. ریپل با ارائه شبکه پرداخت خود به نام RippleNet و استفاده از دارایی دیجیتال XRP به عنوان یک «ارز واسط» (Bridge Currency)، این فرآیند را به چند ثانیه و با هزینه‌ای ناچیز کاهش می‌دهد.
درک این نکته ضروری است که «ریپل» نام شرکت فناوری است، «RippleNet» شبکه پرداخت آن است و «XRP» یک دارایی دیجیتال مستقل است که می‌تواند در این شبکه برای تأمین نقدینگی آنی استفاده شود. این تمایز نشان می‌دهد که فلسفه ریپل، همکاری با سیستم مالی موجود و بهبود آن از درون است، نه جایگزینی کامل آن. برای اطلاعات بیشتر مقاله ریپل چیست را بخوانید.
چشم‌انداز اتریوم از محدودیت‌های بیت کوین نشأت گرفت. ویتالیک بوترین، خالق اتریوم، معتقد بود که فناوری بلاک چین پتانسیلی فراتر از یک سیستم پولی ساده دارد. او پلتفرمی را پیشنهاد داد که دارای یک زبان برنامه‌نویسی کامل تورینگ (Turing-complete) باشد و به توسعه‌دهندگان اجازه دهد هر نوع برنامه غیرمتمرکزی (dApp) را بر روی آن بسازند. این ایده، اتریوم را نه به عنوان یک سیستم پرداخت، بلکه به عنوان یک «کامپیوتر جهانی» برای ساخت نسل جدید اینترنت (Web3) معرفی کرد.
این چشم‌انداز بلندپروازانه بر سه ستون اصلی استوار است. اولین ستون، قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) هستند؛ کدهایی که به صورت خودکار و بدون نیاز به واسطه، مفاد یک قرارداد را اجرا می‌کنند. دومین ستون، برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) هستند که بر روی یک شبکه همتا به همتا اجرا شده و در برابر سانسور مقاوم‌اند.
سومین و مهم‌ترین ستون، ماشین مجازی اتریوم (EVM) است؛ یک محیط اجرایی ایزوله و جهانی که تمام قراردادهای هوشمند را روی شبکه اتریوم پردازش می‌کند. فلسفه اتریوم، ایجاد یک زیرساخت باز، بدون نیاز به مجوز و کاملاً غیرمتمرکز است که به هر کسی در هر کجای دنیا اجازه می‌دهد تا بر روی آن نوآوری کند. این رویکرد، در تضاد کامل با مدل متمرکز بر نهادهای مالی ریپل قرار دارد. برای مطالعه بیشتر مقاله اتریوم چیست را بخوانید.
تفاوت‌های فلسفی بین ریپل و اتریوم مستقیماً به انتخاب‌های فنی کاملاً متفاوتی در معماری آن‌ها منجر شده است. این بخش به بررسی موتورهای فنی این دو شبکه، یعنی الگوریتم اجماع، سرعت، کارمزد و میزان تمرکززدایی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه هر کدام برای رسیدن به اهداف منحصر به فرد خود، مصالحه‌های متفاوتی را پذیرفته‌اند.
قلب هر بلاک چین، الگوریتم اجماع آن است که نحوه توافق شرکت‌کنندگان شبکه بر سر وضعیت دفتر کل را تعیین می‌کند. اتریوم و ریپل از دو مدل کاملاً متفاوت استفاده می‌کنند. اتریوم الگوریتم اثبات سهام (Proof-of-Stake – PoS) را به کار می‌گیرد که در آن، اعتبارسنج‌ها با قفل کردن (استیک کردن) حداقل ۳۲ واحد ETH، حق مشارکت در اعتبارسنجی تراکنش‌ها را به دست می‌آورند.
این سیستم کاملاً بدون نیاز به مجوز (Permissionless) است و هر کسی با تأمین سرمایه لازم می‌تواند به یک اعتبارسنج تبدیل شود که این امر به تمرکززدایی بالای شبکه کمک می‌کند. امنیت شبکه نیز از طریق جریمه‌های اقتصادی (Slashing) تأمین می‌شود؛ هر اعتبارسنجی که رفتار مخربی داشته باشد، بخشی از سرمایه استیک‌شده خود را از دست می‌دهد.
در مقابل، ریپل از الگوریتم اجماع پروتکل ریپل (RPCA) استفاده می‌کند که مبتنی بر استخراج یا استیکینگ نیست. در این مدل، مجموعه‌ای از سرورهای مورد اعتماد به نام اعتبارسنج، در چند دور رأی‌گیری سریع، بر سر ترتیب تراکنش‌ها به توافق می‌رسند.
هر سرور یک لیست گره منحصربه‌فرد (Unique Node List – UNL) دارد که شامل سایر اعتبارسنج‌هایی است که به آن‌ها اعتماد دارد. برای نهایی شدن یک دسته از تراکنش‌ها، نیاز به موافقت حداقل ۸۰٪ از اعتبارسنج‌های موجود در UNL است. این مدل بسیار سریع و کم‌مصرف است اما به دلیل ماهیت مبتنی بر اعتماد و نیازمند مجوز بودنش، سطح تمرکززدایی کمتری نسبت به اتریوم دارد.
| پارامتر | گواه اثبات سهام اتریوم (Ethereum PoS) | الگوریتم اجماع ریپل (RPCA) |
| مشارکت‌کنندگان | اعتبارسنج‌ها (Validators) | اعتبارسنج‌ها (Validators) |
| شرط مشارکت | استیک کردن حداقل ۳۲ اتر (ETH) | قرار گرفتن در لیست UNL سایر اعتبارسنج‌ها |
| امنیت | جریمه مالی (Slashing) برای رفتار مخرب | نیاز به توافق ۸۰٪ اعتبارسنج‌های UNL |
| سطح تمرکززدایی | بالا (شبکه بدون نیاز به مجوز) | پایین‌تر (شبکه نیازمند مجوز و مبتنی بر اعتماد) |
| مصرف انرژی | بسیار پایین | بسیار پایین |
| تحمل خطای بیزانس | تا ۱/۳ شبکه | تا ۲۰٪ شبکه (برای صحت قوی) |
برای سال‌ها، برتری مطلق ریپل در سرعت و هزینه، نقطه قوت اصلی آن در مقایسه با اتریوم بود. شبکه ریپل (XRP Ledger) قادر به پردازش حدود ۱,۵۰۰ تراکنش در ثانیه (TPS) است و هر تراکنش در عرض ۳ تا ۵ ثانیه به قطعیت می‌رسد. هزینه هر تراکنش نیز به طور ثابت حدود ۰.۰۰۰۰۱ XRP است که عملاً مبلغی ناچیز (کسری از یک سنت) محسوب می‌شود. این کارمزد پس از پرداخت، سوزانده شده و به مرور زمان باعث کاهش عرضه کل XRP می‌شود.
از سوی دیگر، اتریوم در لایه پایه خود (Layer ۱) کندتر است و حدود ۱۵ تا ۲۰ تراکنش در ثانیه را با زمان بلاک ۱۲ ثانیه‌ای پردازش می‌کند. با این حال، این موضوع که «اتریوم کند و گران است» دیگر صحت ندارد. به لطف آپدیت‌های مهمی مانند Dencun و Pectra، و به ویژه رشد اکوسیستم راه‌حل‌های لایه دو (Layer ۲) مانند آربیتروم (Arbitrum) واپتیمیسم (Optimism)، تجربه کاربری در اتریوم متحول شده است. برای آشنایی با پروژه‌های لایه دو برتر اتریوم مقاله مورد‌نظر را معالعه کنید.
این آپدیت‌ها با معرفی فضایی برای ذخیره داده به نام «Blobs»، هزینه تراکنش‌ها را در لایه‌های دو تا ۹۰-۹۵٪ کاهش داده‌اند و میانگین کارمزدها را به زیر ۱ دلار رسانده‌اند. راه‌حل‌های لایه دو نیز با پردازش هزاران تراکنش در ثانیه و با هزینه‌های بسیار پایین، ضمن بهره‌گیری از امنیت لایه پایه اتریوم، شکاف عملکردی با ریپل را به میزان قابل توجهی کاهش داده‌اند. بنابراین، میدان رقابت از عملکرد خام لایه یک، به سمت ارزش و کاربرد کلی اکوسیستم‌ها در حال تغییر است.
یکی از قدیمی‌ترین و جدی‌ترین انتقادات به ریپل، مربوط به میزان تمرکز آن است. منتقدان به چند نکته کلیدی اشاره می‌کنند: اول، ماهیت نیازمند مجوز بودن شبکه اعتبارسنج‌ها که در آن هر کسی نمی‌تواند به سادگی یک نود اعتبارسنج راه‌اندازی کند. دوم، مالکیت بخش بزرگی از عرضه کل XRP توسط شرکت ریپل و بنیان‌گذاران آن و کنترل عرضه از طریق آزادسازی ماهانه از حساب امانی (Escrow). و سوم، نقش فعال شرکت ریپل در توسعه پروتکل اصلی و ارائه یک لیست UNL پیش‌فرض به اعتبارسنج‌ها.
در مقابل، حامیان ریپل استدلال می‌کنند که XRP Ledger یک نرم‌افزار متن‌باز و عمومی است و شرکت ریپل به طور مداوم در حال افزایش تعداد اعتبارسنج‌های مستقل و کاهش کنترل خود بر شبکه بوده است. از نظر فنی، اگر شرکت ریپل فردا ناپدید شود، XRP Ledger به فعالیت خود ادامه خواهد داد. این مدل «فدرال» یا «نیمه‌متمرکز» برای مخاطبان اصلی ریپل، یعنی مؤسسات مالی، که به دنبال کارایی و ثبات هستند، یک مزیت محسوب می‌شود.
این رویکرد در تضاد کامل با اتریوم قرار دارد که تمرکززدایی و مقاومت در برابر سانسور، هسته اصلی ارزش پیشنهادی آن را تشکیل می‌دهد. شبکه اتریوم به گونه‌ای طراحی شده است که هیچ نهاد واحدی نتواند آن را کنترل یا متوقف کند، که این ویژگی برای ساخت یک «کامپیوتر جهانی» ضروری است. این تفاوت بنیادین در میزان تمرکززدایی، ریسک‌ها و فرصت‌های سرمایه‌گذاری در این دو پروژه را به طور کامل از یکدیگر متمایز می‌کند.
توکنومیکس یا اقتصاد توکنی، به بررسی نحوه عرضه، توزیع و مدیریت یک دارایی دیجیتال می‌پردازد و یکی از مهم‌ترین عوامل در تعیین ارزش بلندمدت آن است. مدل‌های اقتصادی XRP و ETH تفاوت‌های بنیادینی با یکدیگر دارند که منعکس‌کننده اهداف متفاوت آن‌هاست. XRP با یک عرضه ثابت و از پیش تعیین‌شده برای ثبات طراحی شده، در حالی که ETH یک مدل پویا برای تأمین امنیت یک اکوسیستم در حال رشد دارد.
یکی از بارزترین تفاوت‌ها در مدل عرضه این دو توکن است. تمام ۱۰۰ میلیارد واحد XRP در زمان راه‌اندازی شبکه از پیش استخراج (Pre-mined) شدند. از این مقدار، ۸۰ میلیارد به شرکت ریپل واگذار شد که بخش عمده آن را در یک حساب امانی (Escrow) با قفل زمانی قرار داد.
این حساب به صورت ماهانه حداکثر ۱ میلیارد XRP آزاد می‌کند تا برای تأمین مالی عملیات شرکت و توسعه اکوسیستم استفاده شود. این عرضه محدود و قابل پیش‌بینی، اغلب به عنوان یک عامل مثبت برای جلوگیری از تورم و ایجاد کمیابی در بلندمدت مطرح می‌شود.
در مقابل، اتریوم هیچ سقف مشخصی برای عرضه کل خود ندارد. واحدهای جدید ETH به عنوان پاداش به اعتبارسنج‌ها برای تأمین امنیت شبکه صادر می‌شوند. این مدل تورمی برای تشویق مشارکت‌کنندگان و حفظ امنیت یک شبکه غیرمتمرکز ضروری است. با این حال، این به معنای تورم کنترل‌نشده نیست، زیرا مکانیزم‌های دیگری برای مدیریت عرضه آن طراحی شده‌اند.
هر دو شبکه مکانیزم‌هایی برای کنترل عرضه توکن‌های خود دارند، اما با رویکردهای متفاوت. در شبکه ریپل، هزینه ناچیز هر تراکنش به طور کامل سوزانده و از چرخه عرضه خارج می‌شود. به این فرآیند حذف توکن‌ها، توکن سوزی گفته می‌شود. این فرآیند یک فشار ضدتورمی (Deflationary) دائمی اما بسیار ملایم بر عرضه کل XRP وارد می‌کند.
اتریوم اما یک مدل اقتصادی پویا و پیچیده‌تر را پس از آپدیت بزرگ لندن (EIP-1559) معرفی کرد. طبق این آپدیت، هر تراکنش در شبکه اتریوم شامل یک «کارمزد پایه» (Base Fee) است که به طور کامل سوزانده می‌شود. در دوره‌هایی که فعالیت شبکه بسیار بالاست، میزان ETH سوزانده‌شده می‌تواند از میزان ETH جدید صادرشده به عنوان پاداش استیکینگ بیشتر شود.
در چنین شرایطی، اتریوم به طور موقت به یک دارایی ضدتورمی تبدیل می‌شود. این مکانیزم یک حلقه بازخورد مثبت قدرتمند ایجاد می‌کند: رشد اکوسیستم و افزایش استفاده از شبکه، مستقیماً به کاهش عرضه و افزایش قیمت اتریوم منجر می‌شود.
| پارامتر | ریپل (XRP) | اتریوم (ETH) |
| حداکثر عرضه | ۱۰۰ میلیارد (ثابت) | نامحدود |
| روش ایجاد | از پیش استخراج شده (Pre-mined) | صدور جدید از طریق پاداش استیکینگ |
| مکانیزم اصلی | ضدتورمی (سوزاندن کارمزد تراکنش) | پویا (صدور جدید + سوزاندن کارمزد پایه) |
| کنترل عرضه | انتشار ماهانه از حساب امانی (Escrow) ریپل | کنترل شده توسط پروتکل و فعالیت شبکه |
| کاربرد اصلی توکن | ارز واسط برای پرداخت، پرداخت کارمزد | پرداخت گس، استیکینگ، وثیقه در DeFi |
فراتر از تئوری‌های فنی و اقتصادی، ارزش واقعی یک بلاک‌چین در اکوسیستم و کاربردهای عملی آن نهفته است. در این زمینه، ریپل و اتریوم دو دنیای کاملاً متفاوت را نمایندگی می‌کنند. ریپل یک اکوسیستم عمیق اما محدود با تمرکز بر خدمات B۲B (کسب‌وکار به کسب‌وکار) ساخته است، در حالی که اتریوم یک اقتصاد دیجیتال گسترده و متنوع مبتنی بر B۲C (کسب‌وکار به مشتری) و C۲C (مشتری به مشتری) را پرورش داده است.
کاربرد اصلی و نقطه قوت اکوسیستم ریپل، محصول پرچم‌دار آن یعنی نقدینگی درخواستی (On-Demand Liquidity – ODL) است. این سرویس به مؤسسات مالی اجازه می‌دهد تا به جای نگهداری پول نقد در حساب‌های مختلف در سراسر جهان، از XRP به عنوان یک ارز واسط برای تسویه آنی پرداخت‌های بین‌المللی استفاده کنند.
برای مثال، یک بانک در استرالیا می‌تواند دلار استرالیا را به XRP تبدیل کرده، آن را فوراً به مکزیک ارسال کند و در آنجا به پزوی مکزیک تبدیل نماید. این فرآیند هزینه‌ها را کاهش داده و سرمایه قفل‌شده در حساب‌های بین‌المللی را آزاد می‌کند.
موفقیت اکوسیستم ریپل به طور مستقیم به پذیرش آن توسط نهادهای مالی بستگی دارد. همکاری با نام‌های بزرگی مانند سانتاندر (Santander) و بنک آو آمریکا (Bank of America) نشان‌دهنده پیشرفت در این زمینه است. اگرچه ریپل در حال توسعه قابلیت‌های دیگری مانند صرافی غیرمتمرکز (DEX) داخلی و پشتیبانی از توکنیزه کردن دارایی‌هاست، اما این کاربردها هنوز در مراحل اولیه قرار دارند و تمرکز اصلی همچنان بر روی بازار پرداخت‌های بین‌المللی است.
اتریوم بدون شک پادشاه بلامنازع اقتصاد دیجیتال غیرمتمرکز است. این شبکه با میزبانی از هزاران برنامه غیرمتمرکز، یک اکوسیستم پویا و خودکفا ایجاد کرده است. رهبری اتریوم در حوزه امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای (DeFi) غیرقابل انکار است.
ارزش کل سرمایه قفل‌شده (TVL) در پروتکل‌های DeFi اتریوم به ده‌ها میلیارد دلار می‌رسد (برای مثال، ۵۰ میلیارد دلار برای اتریوم در مقابل حدود ۸۰ میلیون دلار برای XRP Ledger) که نشان‌دهنده اعتماد عمیق به این اکوسیستم است. پروتکل‌هایی مانند Uniswap امکان مبادله، وام‌دهی و استقراض را بدون نیاز به هیچ نهاد مرکزی فراهم می‌کنند.
علاوه بر DeFi، اتریوم با معرفی استانداردهای توکنی مانند ERC-721 و ERC-1155، انقلاب NFT را رهبری کرد. این شبکه به پلتفرم اصلی برای خلق، خرید و فروش آثار هنری دیجیتال، آیتم‌های بازی و کلکسیون‌های دیجیتال تبدیل شده است. آمارها مقیاس این اکوسیستم را به خوبی نشان می‌دهند: بیش از ۲۳۴ میلیون کیف پول منحصربه‌فرد و ۴۵۲ میلیون تراکنش مرتبط با dAppها، گواهی بر یک اقتصاد دیجیتال زنده و در حال رشد است.
آینده پروژه‌های کریپتو به تهدیدهای قانونی و نقشه راه فناوری بستگی دارد. این بخش پرونده SEC علیه ریپل و برنامه‌های آینده هر دو پروژه را بررسی می‌کند که نشان‌دهنده حرکت به سمت همگرایی از مسیرهای متضاد است.
هرچند پروند SEC علیه ریپل باعث افت قیمت ریپل طی سال‌های قبل شده بود، اما دادگاه در آگوست ۲۰۲۴ حکم داد فروش‌های عمومی XRP اوراق بهادار نیست (پیروزی ریپل) اما فروش‌های نهادی محسوب می‌شود. ریپل ۱۲۵ میلیون دلار جریمه پرداخت و ۵ سال از معافیت‌های جذب سرمایه در آمریکا محروم شد.
به‌روزرسانی پکترا اتریوم با هدف ساده‌سازی استفاده و بهبود تجربه کاربری، مفهوم انتزاع حساب را معرفی خواهد‌کرد. ریپل به سمت DeFi نهادی حرکت می‌کند و با ساخت DEX، پروتکل‌های وام‌دهی و سایدچین EVM، به طور مستقیم با اتریوم رقابت می‌کند. هر دو پروژه نقاط ضعف خود را پوشش می‌دهند: اتریوم سادگی را هدف گرفته و ریپل اکوسیستم توسعه‌دهنده می‌سازد.
خیر، این دو رقبای مستقیم نیستند؛ ریپل روی پرداخت‌های نهادی و اتریوم روی پلتفرم کلی برنامه‌های غیرمتمرکز تمرکز دارد و می‌توانند هر دو در حوزه تخصصی خود موفق باشند.
اتریوم به دلیل اکوسیستم فعال DeFi و ETF نقدینگی بیشتری دارد، در حالی که قیمت ریپل به شدت به اخبار همکاری‌های بانکی و تحولات قانونی وابسته است.
XRP با ۱۰۰ میلیارد واحد ثابت برای باثبات بودن طراحی شده، اما اتریوم برای پاداش اعتبارسنج‌ها به صدور مداوم نیاز دارد که با مکانیزم سوزاندن کارمزد کنترل می‌شود.
خیر، دادگاه فروش‌های نهادی را اوراق بهادار تشخیص داد و محدودیت‌هایی در آمریکا ایجاد کرد، هرچند عدم قطعیت کاهش یافته است.
خیر، با آپدیت‌های Dencun و Pectra و استفاده از لایه‌های دو، کارمزدها به شدت کاهش یافته و برای کاربران عادی مقرون‌به‌صرفه شده است.
انتخاب بین ریپل و اتریوم، انتخاب بین دو فلسفه متفاوت است و برنده نهایی وجود ندارد. ریپل شرط‌بندی بر موفقیت یک فین‌تک متخصص در بهبود پرداخت‌های بین‌المللی است (بازار B۲B با موانع قانونی)، در حالی که اتریوم شرط‌بندی بر یک پلتفرم بنیادین برای کل اقتصاد دیجیتال آینده است (اثرات شبکه قوی اما رقابت شدید).
تصمیم نهایی به این بستگی دارد: آیا به بهبود سیستم مالی موجود اعتقاد دارید یا به ساخت سیستم کاملاً جدید؟
