با وجود تنش‌های سیاسی، اتحادیه اروپا با جمعیتی ۴۵۰ میلیون نفری، در سال گذشته ۹۰۰ میلیون دلار کالا از ایران وارد کرده و سرانه وارداتی ۲ دلار به ازای هر شهروند را به ثبت رسانده است. این رقم، اتحادیه اروپا را در مقایسه با برخی شرکای سنتی ایران مانند هند، انگلیس و آمریکا، در جایگاه برجسته‌تری در تجارت با ایران قرار داده است.
ایران در سال ۱۴۰۳، حدود ۱.۹۷ میلیارد دلار کالا به هند با جمعیت ۱.۴۳۸ میلیارد نفری صادر کرد که سرانه وارداتی ۱.۳۷ دلار را برای این کشور رقم زده است. این میزان کمتر از سرانه وارداتی اتحادیه اروپا بوده و نشان‌دهنده پتانسیل بالای هند برای افزایش تجارت با ایران است.
سوئیس با جمعیت ۸.۹۶ میلیون نفری و واردات ۱۰۰ میلیون دلاری از ایران، سرانه وارداتی قابل‌توجه ۱۱.۱۷ دلار را ثبت کرده که بیش از ۵ برابر سرانه اتحادیه اروپا است. این آمار نشان‌دهنده اهمیت ویژه بازار ایران برای این کشور کوچک اروپایی است.
انگلیس با ۶۸.۵ میلیون نفر جمعیت، تنها ۶۵ میلیون دلار کالا از ایران وارد کرده که سرانه وارداتی ۰.۹۵ دلار را به همراه داشته است. این رقم، نصف سرانه اتحادیه اروپا بوده و بیانگر وابستگی محدود انگلیس به محصولات ایرانی است.
صادرات ایران به آمریکا در سال گذشته تنها ۶.۳ میلیون دلار بوده که با توجه به جمعیت ۳۳۳ میلیون نفری این کشور، سرانه وارداتی ۰.۰۱۹ دلار (حدود ۲ سنت) را نشان می‌دهد. این آمار، نقش حاشیه‌ای ایران در بازار آمریکا را تأیید می‌کند.
ترکیه با جمعیت ۸۴.۱ میلیون نفری و واردات ۲.۴۵ میلیارد دلاری از ایران، سرانه وارداتی ۲۹.۱۶ دلاری را به خود اختصاص داده که بالاترین میزان در میان کشورهای بررسی‌شده است. این رقم، جایگاه ترکیه به‌عنوان یکی از شرکای کلیدی تجاری ایران را برجسته می‌کند.
صربستان با ۶.۵۷ میلیون نفر جمعیت و ۲۰ میلیون دلار واردات، سرانه وارداتی ۳.۰۵ دلار را ثبت کرده است. نروژ نیز با جمعیت ۵.۵۱ میلیون نفری و ۶.۱۴ میلیون دلار واردات، سرانه ۱.۱۱ دلار را به خود اختصاص داده که نشان‌دهنده نفوذ ایران در بازارهای کوچک‌تر اروپایی است.
داده‌های تجارت خارجی ایران در سال ۱۴۰۳ نشان‌دهنده جایگاه قابل‌توجه ایران در تأمین نیازهای برخی کشورهای اروپایی و منطقه‌ای، علی‌رغم محدودیت‌های سیاسی، است. ترکیه و سوئیس به‌عنوان شرکای اصلی تجاری برجسته هستند، در حالی که بازار آمریکا نقش ناچیزی در تجارت ایران دارد. این آمار، فرصت‌های موجود برای گسترش روابط تجاری ایران با بازارهای مختلف را آشکار می‌سازد.
