زنبورهای پاراسیتویید یا «زنبور زمردی» با شیوه‌ای حیرت‌انگیز و هولناک به بقا ادامه می‌دهند. این زنبورهای بی‌عسل، با تزریق دوز دقیق و حساب‌شده‌ای از سم به گره‌های عصبی سوسک‌ها، آن‌ها را فلج می‌کنند؛ نه برای کشتن، بلکه برای تبدیل‌شان به انبار زنده‌ای از غذا برای نسل بعدی‌شان.
پس از آن‌که سوسک مطیع و بی‌حرکت شد، زنبور تخم‌های خود را روی بدنش می‌گذارد و او را درون لانه‌ای زندانی می‌کند. لاروهای زنبور، در حالی که سوسک هنوز زنده است، از بدن او تغذیه کرده و در نهایت به زنبور بالغ تبدیل می‌شوند. این رفتار بی‌رحمانه، نه‌تنها روی سوسک‌ها، بلکه روی رتیل‌ها و کرم‌های ابریشم نیز اعمال می‌شود.
این چرخه مرگبار یکی از شاهکارهای طبیعت در طراحی بقا و شکارگری است.
