به گزارش همشهری‌آنلاین، اتحادیه اروپا با تعهد به خرید ۷۵۰ میلیارد دلار نفت و گاز از آمریکا تا پایان دوره ریاست‌جمهوری ترامپ، به‌سختی از یک جنگ تجاری تمام‌عیار با او پرهیز کرده است؛ این بخشی از گزارش نشریه پولتیکوست که استدلال می‌کند، «دستیابی به این هدف تقریبا غیرممکن است.»بروکسل تاکنون جزئیات کمی درباره نحوه اجرای این خریدها ارائه داده است؛ هدفی که با توجه به محدودیت منابع انرژی آمریکا، موانع فنی و اختیارات اندک اتحادیه اروپا در قراردادهای وارداتی، رسیدن به آن را صرف‌نظر از جزئیات، بسیار دشوار می‌کند.تحلیلگر ارشد شرکت رهیابی محموله‌های دریایی، کپلر، می‌گوید که رقم اعلام‌شده «کاملا غیرواقعی» است و«اعداد کاملا غیرقابل باور هستند.»

اتحادیه اروپا پس از توقف عرضه از سوی روسیه در سال ۲۰۲۲، خرید گاز طبیعی مایع (LNG) از آمریکا را افزایش داده و ترامپ هم مدت‌هاست که افزایش صادرات انرژی آمریکا را به‌عنوان یکی از خواسته‌های کلیدی برای کاهش تنش‌های تجاری با اتحادیه مطرح کرده است.

رئیس کمیسیون اروپا، اورزولا فن در لاین هفته گذشته از این خرید حمایت کرده و آن را در راستای کمک به امنیت انرژی اروپا دانسته است؛ او گفته: «این اقدام در راستای جایگزینی نفت و گاز روسیه با نفت و سوخت هسته‌ای آمریکاست.»به نوشته پلتیکو، مشکل اینجاست که این ارقام واقعی نیست؛ اتحادیه اروپا، سال گذشته، به‌طور کلی ۳۷۵ میلیارد یورو صرف واردات انرژی کرد که سهم آمریکا تنها ۷۶ میلیارد یورو بود. در نتیجه، باید واردات انرژی از آمریکا تقریبا سه برابر شود، آن هم به قیمت کنار گذاشتن تامین‌کنندگان ارزان‌تری مثل نروژ.

این درحالی‌ست که کل صادرات نفت و گاز آمریکا در همان بازه، تنها ۱۶۶ میلیارد دلار بود و بخش عمده‌ی ال‌ان‌جی آن به خریدارانی با پیشنهادهای بالاتر در سراسر جهان اختصاص می‌یابد، نه فقط بازار اروپا و این بدان معناست که آمریکا باید تمام واردات خود را به اروپا اختصاص دهد.که به گفته پیج، این «هیچ‌گاه اتفاق نخواهد افتاد.»این تنها چالش فنی ماجرا نیست. اتحادیه اروپا در حال حاضر ۱۲ درصد از نفت و سوخت خود را از آمریکا تامین می‌کند که به گفته همایون فلکشاهی، رئیس بخش تحلیل نفت خام شرکت کپلر، این رقم درنهایت می‌تواند به سقف ۱۴ درصد برسد چراکه پالایشگاه‌های اتحادیه تنها قادر به پردازش سهم محدودی از نوع خاص نفت آمریکا هستند.

فلکشاهی معتقد است: «این واقعاً یک خیال‌پردازی است.»حتی یکی از مقامات ارشد کمیسیون اروپا هم اذعان کرده که این توافق به «شرایط خاصی»، از جمله داشتن زیرساخت کافی ال‌ان‌جی در اروپا و «ظرفیت حمل‌ونقل از طرف آمریکا» بستگی دارد.چالش دیگر این است که بروکسل چگونه این خریدها را تسهیل می‌کند زیرا اتحادیه هیچ نقشی در خرید مستقیم محموله‌ها ندارد و تاکنون، شرکت‌ها توجیه اقتصادی برای این کار نمی‌بینند.کارشناسان این وعده را نمایشی می‌دانندزیرا اتحادیه اروپا نمی‌تواند شرکت‌های خصوصی را به سرمایه‌گذاری مجبور کند، برخلاف ژاپن که ترکیبی از سرمایه‌گذاری عمومی و خصوصی را متعهد شده است. فقدان مشوق‌ها و زمان‌بندی مشخص، همراه با انتقادات از کاهش سرمایه‌گذاری در اروپا، تردیدها در این زمینه را افزایش داده است.

به گفته پژوهشگر ارشد و کارشناس گاز در مرکز سیاست جهانی انرژی، آن سوفی کوربو، آنچه هنوز نامشخص مانده این است که چرا کمیسیون اروپا با علم به چالش‌های موجود، چنین تعهد بالایی را قبول کرده است.کوربو می‌گوید: «در حال حاضر به نظر می‌رسد اتحادیه آماده بود هر عددی را بپذیرد تا از تعرفه ۳۰ درصدی فرار کند.»