به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، کمیل پرناک، معاون امداد و نجات جمعیت هلال احمر استان گیلان در گفت و گو با رکنا گفت: نکته‌ای که اینجا داریم، این است که ما سه تا چهار محور فعالیت جمعیت هلال احمر را در سواحل استان گیلان به منصه ظهور رسانده‌ایم. یکی از مهم‌ترین بخش‌ها، اقدامات پیشگیرانه ماست. در گذشته معمولا مردم تصور می‌کردند ساحل فقط محل فعالیت‌های امداد و نجات است، اما اکنون ما فعالیت‌های پیشگیرانه خود را با مشارکت حوزه جوانان اجرا می‌کنیم.

وی توضیح داد: طراحی فضای دوستدار کودک در برخی از نقاط ساحلی پرتردد، با چند هدف انجام شده است؛ نخست اینکه نوجوانان و کودکانی که به ساحل مراجعه می‌کنند را به سمت ایستگاه‌های هلال‌احمر هدایت کنیم. برایشان جذابیت‌هایی مانند بازی و برنامه‌های فرهنگی فراهم کرده‌ایم و در کنار آن، آموزش‌های غیرمستقیم هم در حال ارائه است. هدف ما این است که فرهنگ استفاده صحیح از ساحل را گسترش دهیم. برای مثال، تأکید داریم که نقاطی که به‌عنوان خطرآفرین شناخته می‌شوند، واقعاً خطرناک‌اند و شنا باید تنها در مناطقی انجام شود که حفاظت‌شده و ایمن هستند.

پرناک ادامه داد: ما پست‌هایی داریم که به‌صورت مشترک توسط نیروهای امدادی و جوانان در قالب طرح سحاب اداره می‌شوند. نیروهای ما چه با تیم‌های پیاده، چه دوچرخه‌سوار، موتورسوار یا خودرو، در نقاط شلوغ حضور پیدا می‌کنند. اگر نیاز به توصیه یا اطلاع‌رسانی باشد، بروشور، پوستر و هشدارها را به مسافران ارائه می‌کنند. این فعالیت‌ها بخشی از فرهنگ‌سازی ماست. در صورت بروز حادثه نیز، تیم‌های سحاب نخستین گروهی هستند که به محل می‌رسند و امدادرسانی اولیه را با کیف کمک‌های اولیه انجام می‌دهند.

او افزود: در بسیاری مواقع، تنها به اقدامات حمایتی روانی یا امدادرسانی ساده نیاز است، اما گاهی هم باید وضعیت مصدوم را تثبیت کنیم تا تیم‌های امدادی اصلی برسند. این طرح، سومین بخش اقدامات پیشگیرانه ماست: آموزش‌های کمک‌های اولیه.

پرناک گفت: ما در سه سال گذشته، آموزش‌ها را از کلاس‌های رسمی به فضای ساحل منتقل کرده‌ایم. در ایام پرتردد، مربیان آموزشی‌ ما کنار ساحل مستقر می‌شوند و در فضاهای غیررسمی، به مردم آموزش CPR و دیگر نکات ضروری مانند مراقبت در برابر گرمازدگی را ارائه می‌دهند. یکی از خطرات پنهان ساحل، برخورد با شیشه‌ها و اشیای تیز است که می‌تواند باعث بریدگی و آسیب شود؛ این موارد هم در آموزش‌ها گنجانده شده‌اند.

وی افزود: کار اصلی ما در کنار اقدامات پیشگیرانه، امداد و نجات مستقیم است. در سواحل دو گروه عمده فعالیت می‌کنند: ناجیان غریق که با لباس زرد مشخص‌اند و سراسر ۳۱۳ کیلومتر نوار ساحلی استان را با حداقل امکانات پوشش می‌دهند، و نیروهای امداد و نجات هلال‌احمر که با لباس‌های سرخ و سفید مشخص‌اند، و در برخی نقاط نیز نیروهای اورژانس هم حضور دارند.

پرناک گفت: ناجیان غریق با بلندگوهای دستی هشدار می‌دهند، اما متأسفانه همه این هشدارها جدی گرفته نمی‌شود. بسیاری از افرادی که از دیگر استان‌ها به گیلان می‌آیند، شناخت درستی از دریا ندارند. آنها تصور می‌کنند دریا همانند استخر است، در حالی که دریا خطرات خاص خودش را دارد. یکی از مهم‌ترین خطرات، جریان شکافنده یا همان «قاتل خاموش» ساحل خزر است.

وی در توضیح این پدیده گفت: جریان شکافنده مثل تنفس دریاست؛ موج می‌آید و باید جایی تخلیه شود. آب یک نقطه را برای بازگشت انتخاب می‌کند و همان‌جا یک جریان قدرتمند ایجاد می‌شود. این جریان حتی از توان یک قهرمان شنای المپیک هم قوی‌تر است. کسانی که با این جریان آشنایی ندارند، تلاش می‌کنند برخلاف آن شنا کنند، خسته می‌شوند، دچار انقباض عضلات و در نهایت غرق می‌شوند.

پرناک تاکید کرد: راه نجات از جریان شکافنده، مقابله نکردن با آن است. فرد باید اجازه دهد آب او را ببرد تا فشار جریان کاهش یابد، سپس به‌صورت موازی با ساحل شنا کرده و از مسیر جریان خارج شود. اما متأسفانه بسیاری از مردم با این موضوع آشنا نیستند و همین باعث غرق‌شدگی‌های مکرر می‌شود.

او همچنین به ساختار پلکانی سواحل گیلان اشاره کرد و گفت: در برخی نقاط، تنها یک قدم فاصله می‌تواند از آب زانو به عمق سه متری منتهی شود. مردم تصور می‌کنند نقطه امنی را انتخاب کرده‌اند، اما ناگهان متوجه می‌شوند که یکی از اعضای خانواده غیب شده است. چون سواحل شباهت زیادی به هم دارند، افراد متوجه نمی‌شوند که جریان آب آن‌ها را از نقطه اولیه دور کرده است.

پرناک افزود: ناجیان غریق برای نجات افراد از جت‌اسکی و قایق استفاده می‌کنند؛ اما جمعیت هلال‌احمر نیز اقدام جدیدی را آغاز کرده و از ربات نجات غریق استفاده می‌کند. این ربات که توسط یک شرکت دانش‌بنیان داخلی طراحی شده، نمونه‌ای آزمایشی است که در حال رفع ایراد و ارتقا قرار دارد. اپراتور می‌تواند این ربات را از روی ساحل هدایت کند. این ربات قابلیت حمل دو نفر هوشیار را دارد و مهم‌ترین کاربردش، رساندن بویه نجات به فرد در حال غرق شدن است. اگر فرد بویه را دریافت کند و خونسردی خود را حفظ کند، احتمال نجاتش تا رسیدن تیم امداد بسیار افزایش می‌یابد.

وی گفت: آمارها نشان می‌دهد که تا سه سال پیش، آمار غریق در استان گیلان حتی به بالای ۱۰۰ نفر در سال می‌رسید. در دوران کرونا که سواحل خلوت‌تر بود، این آمار کاهش یافت اما همچنان بالا بود. اما با اجرای مستمر طرح ساحلی، آن هم در بازه زمانی ۱۲۰ روزه از ۷ خرداد تا ۷ مهر، توانسته‌ایم کاهش ۷۰ تا ۷۵ درصدی غریق‌ها را ثبت کنیم.

پرناک در پایان گفت: امسال هم سومین سال اجرای این طرح است. در همین مدت کوتاه از شروع طرح در ۷ خرداد، تاکنون بیش از ۲۰۰ عملیات امدادی توسط نیروهای هلال‌احمر انجام شده است. این نشان می‌دهد که آموزش، پیشگیری، فرهنگ‌سازی و استفاده از فناوری در کنار هم، می‌تواند جان انسان‌های بسیاری را نجات دهد.