در میانه‌ گرمای سوزان و شرجی طاقت‌فرسای کنگان، هنگامی که موشک دشمن آسمان را شکافت و بر فاز 2 پالایشگاه فاز 14 پارس جنوبی فرود آمد، تنها سازه‌ها نبودند که لرزیدند؛ دل‌هایی لرزید که سال‌هاست با تپش این خاک گره خورده‌اند. کارکنان صنعت نفت، بی‌هیاهو و بی‌ادعا، در همان لحظه‌های اول، نه به فکر جان خود، که به فکر نجات پالایشگاه، به فکر مهار آتش و ادامه تولید بودند. 12 ساعت جنگ با شعله‌ها، در دل گرمایی که نفس را می‌برید، تصویری بود از ایمان، تعهد، و وطن‌دوستی. آری، آن روز، در میان دود و آتش، صنعت نفت تنها یک پالایشگاه را حفظ نکرد؛ قلب تپنده‌ی ایستادگی و غیرت را دوباره از نو زنده کرد. این مردان، در تاریخ این سرزمین، با دستان پینه‌بسته‌شان، حماسه‌ای نو نوشتند.