تحقیق جدید نشان می‌دهد که زندگی در نزدیکی اقیانوس ممکن است با افزایش طول عمر همراه باشد. البته این مزیت ظاهراً برای افرادی که در شهرهای کنار رودخانه‌ها یا دریاچه‌ها زندگی می‌کنند صدق نمی‌کند.
محققان دانشگاه ایالتی اوهایو داده‌های جمعیتی مربوط به بیش از ۶۶ هزار ناحیه آماری در سراسر ایالات متحده را بررسی کردند و تمرکز آنها بر امید به زندگی و ارتباط آن با نزدیکی به انواع مختلفی از منابع آبی بود. یافته‌های محققان در ژورنال Environmental Research منتشر شده و در دسترس عموم قرار دارد.
بررسی‌های محققان نشان داد که بین زندگی در مناطق ساحلی و افزایش طول عمر رابطه‌ای قوی وجود دارد، به‌ویژه برای افرادی که تا فاصله ۴۸ کیلومتری اقیانوس زندگی می‌کنند. بااین‌حال، افرادی که در مناطق شهری نزدیک به منابع آبی داخل خشکی (بزرگ‌تر از ۱۰ کیلومترمربع) زندگی می‌کنند، معمولاً امید به زندگی کوتاه‌تری دارند.
این مطالعه همچنین نشان داد که جمعیت‌های روستایی ساکن در نزدیکی آب ممکن است از مزایای جزئی افزایش طول عمر برخوردار شوند.
«جیانیونگ جیمی وو»، پژوهشگر ارشد این مقاله گفت: «به‌طورکلی، انتظار می‌رود که ساکنان مناطق ساحلی یک سال یا بیشتر از میانگین سنی ۷۹ سال زندگی کنند، اما افرادی که در مناطق شهری نزدیک رودخانه‌ها و دریاچه‌ها زندگی می‌کنند، احتمالاً در حدود ۷۸ سالگی می‌میرند. ساکنان مناطق ساحلی احتمالاً به دلیل ترکیبی از عوامل درهم‌تنیده، عمر طولانی‌تری دارند.»
عواملی مانند دمای معتدل‌تر، کیفیت بهتر هوا، فرصت‌های بیشتر برای تفریح، سیستم حمل‌ونقل مناسب‌تر، آسیب‌پذیری کمتر در برابر خشکسالی، و درآمد بالاتر می‌توانند از جمله دلایل چشم‌انداز بهتر ساکنان مناطق ساحلی در مقایسه با کسانی باشند که در مناطق دور از ساحل زندگی می‌کنند.
مهم‌ترین تفاوتی که محققان کشف کردند این بود که مناطق ساحلی در مقایسه با نواحی داخل خشکی دارای منابع آبی، روزهای گرم کمتری را تجربه می‌کنند و دمای بیشینه آنها نیز پایین‌تر است.
