جفت ساختاری حیاتی در دوران بارداری است که اکسیژن، مواد مغذی و هورمون‌ها را از مادر به جنین منتقل می‌کند. این ساختار می‌تواند در قسمت‌های مختلفی از رحم جای بگیرد:
سایر انواع شامل جفت فوندال (بالای رحم) یا جفت پایین قرار گرفته (جفت سرراهی) هستند.
موقعیت جفت معمولاً در سونوگرافی هفته‌های ۱۲ تا ۲۰ بارداری مشخص می‌شود و برای پیگیری رشد و سلامت جنین بسیار اهمیت دارد.
آیا جفت قدامی و تعیین جنسیت بهم ارتباطی دارند؟ جفت قدامی دختره یا پسر؟
تا امروز، هیچ مدرک علمی معتبری وجود ندارد که نشان دهد موقعیت جفت می‌تواند نشان‌دهنده جنسیت جنین باشد. اگرچه در فضای مجازی و بین مردم این باور رواج دارد که:
اما پژوهش‌های معتبر در زمینه پزشکی زنان و زایمان این فرضیه را رد کرده‌اند. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که جایگاه جفت بیشتر تحت تاثیر شرایط رحم و کاشت اولیه تخمک بارور شده است، نه جنسیت جنین.
باور ارتباط بین فت قدامی و پسردارشدن بیشتر بر پایه تجربه‌های شخصی یا داده‌های غیرعلمی است. در برخی فروم‌ها و شبکه‌های اجتماعی، مادران تجربه‌های خود را درباره موقعیت جفت و جنسیت نوزاد به اشتراک می‌گذارند، و همین موارد می‌تواند به ایجاد الگوهای ذهنی منجر شود. اما این الگوها قابل تعمیم علمی نیستند.
به نقل از www.lybrate.com
There is no scientific evidence to support the claim that an anterior placenta means a baby girl. However, this belief is persistent, and many women claim to have had an anterior placenta during their pregnancies with girls.
هیچ مدرک علمی برای تایید این ادعا وجود ندارد که جفت قدامی به معنای دختر بودن جنین است. با این حال، این باور همچنان پابرجاست و بسیاری از زنان ادعا می‌کنند که در دوران بارداری خود با دختران، جفت قدامی داشته‌اند.
اگرچه جفت قدامی و پسر شدن جنین ارتباطی ندارند اما این بخش در سیر بارداری و زایمان اهمیت زیادی دارد. به عنوان مثال:
محل تشکیل جفت جنین تحت تاثیر مجموعه‌ای از عوامل قرار دارد که مهم‌ترین آن‌ها نحوه لانه‌گزینی تخمک بارور شده در دیواره رحم است. پس از لقاح، جنین در جایی از دیواره داخلی رحم کاشته می‌شود که معمولاً این موقعیت به‌صورت تصادفی و بر اساس جریان خون، ضخامت اندومتر (آندومتر)، شکل رحم، و گاهی وجود زخم‌ها یا جراحی‌های قبلی مانند سزارین تعیین می‌شود.
همچنین شرایط هورمونی، سن مادر، تعداد زایمان‌های قبلی و ناهنجاری‌های ساختاری رحم نیز می‌توانند بر محل قرارگیری جفت تاثیر داشته باشند. بنابراین، محل جفت بیش از آنکه به جنسیت مرتبط باشد، تابع ویژگی‌های فیزیولوژیک و محیطی رحم مادر است.
محل قرارگیری جفت در بارداری با جنین پسر می‌تواند در هر ناحیه‌ای از رحم باشد و به طور علمی ارتباطی قطعی میان جنسیت جنین و محل جفت وجود ندارد. با این حال، برخی نظریه‌های غیرعلمی و تجربه‌محور معتقدند که جفت جنین پسر بیشتر در سمت راست یا در دیواره خلفی رحم (پشت رحم) تشکیل می‌شود، ولی مطالعات معتبر پزشکی این فرضیه را تایید نکرده‌اند. جایگاه جفت به‌طور طبیعی تحت تاثیر نحوه لانه‌گزینی تخمک بارور شده و ساختار رحم مادر است، نه جنسیت جنین.
مطمئن‌ترین روش‌های تعیین جنسیت جنین شامل آزمایش‌های ژنتیکی مانند آمنیوسنتز و نمونه‌برداری از پرزهای جفتی (CVS) هستند که دقت بالایی در تشخیص کروموزوم‌های جنسی دارند، اما به دلیل ماهیت تهاجمی، معمولاً فقط در صورت نیاز پزشکی انجام می‌شوند. آزمایش خون غیرتهاجمی (NIPT) نیز که از هفته دهم بارداری قابل انجام است، با بررسی DNA جنین در خون مادر، جنسیت را با دقتی بیش از ۹۹ درصد مشخص می‌کند. همچنین سونوگرافی دقیق در هفته‌های ۱۶ تا ۲۰ بارداری می‌تواند جنسیت را با احتمال بالا مشخص کند، هرچند دقت آن به تجربه متخصص سونوگرافی و وضعیت قرارگیری جنین بستگی دارد.
باور به اینکه جفت قدامی نشانه پسر بودن جنین است، بیشتر جنبه عامیانه دارد تا علمی. هیچ روش قطعی برای تشخیص جنسیت جنین به جز آزمایش‌های ژنتیکی (مثل NIPT یا آمنیوسنتز) و سونوگرافی هفته‌های میانی بارداری وجود ندارد. مادران باردار بهتر است برای دریافت اطلاعات دقیق درباره وضعیت جنین خود، به پزشک یا ماما مراجعه کرده و از باورهای غیرمستند پرهیز کنند.
