فیلم حمله ناکام پلنگ به مرد موتورسوار
به گزارش رکنا، کرم‌های ضدآفتاب با هدف محافظت از پوست در برابر اشعه‌های مضر خورشید طراحی شده‌اند. با این‌حال، بسیاری از باورهای اشتباه درباره این محصولات وجود دارد. همچنین، پرسش‌های زیادی درباره شیوه صحیح استفاده از آن‌ها مطرح می‌شود که ممکن است شما نیز به‌دنبال پاسخ باشید. در ادامه به بررسی مهم‌ترین سوال‌ها درباره استفاده از کرم‌های ضدآفتاب می‌پردازیم.
به‌طور معمول، کرم ضد آفتاب باید هر دو ساعت تجدید شود، به‌ویژه پس از شنا کردن یا عرق کردن. اگر در محیط داخلی کار می‌کنید و در نزدیکی پنجره قرار ندارید، ممکن است نیازی به تمدید مجدد آن وجود نداشته باشد. اما اگر به‌طور مرتب بیرون می‌روید، بهتر است کرم ضدآفتاب خود را به همراه داشته باشید تا در صورت نیاز دوباره از آن استفاده کنید. حتی یک پیاده‌روی کوتاه در زمان ناهار زیر نور خورشید می‌تواند پوست شما را در معرض خطر قرار دهد.
فاکتور محافظت در برابر آفتاب (SPF) نشان‌دهنده میزان توانایی کرم ضدآفتاب در محافظت از پوست در برابر نوع خاصی از اشعه‌های ماوراء بنفش، یعنی UVB است. UVB عامل اصلی آفتاب‌سوختگی و سرطان پوست است. این در حالی است که اشعه‌های UVA و UVC نیز بخش‌های دیگری از نور خورشید هستند، اما UVC از جو عبور نمی‌کند و UVA نقش مهمی در پیری و ایجاد سرطان پوست دارد. کرم‌های ضدآفتاب وسیع‌الطیف قادر به محافظت از پوست در برابر هر دو نوع اشعه UVB و UVA هستند.
SPF به میزان محافظت کرم در برابر آفتاب‌سوختگی اشاره دارد. هرچه مقدار SPF بیشتر باشد، میزان این محافظت نیز افزایش می‌یابد. برای مثال، کرم ضدآفتاب با SPF 30 بیشتر از SPF 8 قادر به جلوگیری از آفتاب‌سوختگی است.
تصور غلطی که درباره SPF وجود دارد این است که SPF با مدت زمان قرارگیری در معرض نور خورشید ارتباط مستقیم دارد. برای نمونه، برخی افراد گمان می‌کنند اگر در حالت عادی در یک ساعت دچار آفتاب‌سوختگی شوند، با استفاده از کرم ضدآفتاب با SPF 15 می‌توانند تا ۱۵ ساعت بدون آفتاب‌سوختگی در معرض نور خورشید قرار بگیرند. این باور اشتباه است، زیرا عوامل مختلفی مانند نوع پوست، میزان استفاده از کرم و دفعات تجدید آن نیز نقش مهمی در محافظت از پوست دارد.
دو نوع کرم ضدآفتاب وجود دارد. کرم‌های ضدآفتاب فیزیکی که اشعه ماوراء بنفش را منعکس می‌کنند و حاوی اکسید روی یا دی اکسید تیتانیوم هستند. نوع دوم شامل ضدآفتاب‌های شیمیایی است که اشعه‌های فرابنفش خورشید را جذب می‌کنند و حاوی مواد شیمیایی نظیر آمینو‌بنزوئیک اسید، آووبنزون، اکتی‌سالات، و اکسی‌بنزون هستند.
در این میان، ترکیب اکسی‌بنزون بیشتر مورد نقد قرار گرفته است. گفته می‌شود این ماده ممکن است به‌عنوان یک عامل مختل‌کننده هورمونی عمل کند. با این‌حال، تاکنون شواهد قطعی درخصوص خطرات اکسی‌بنزون برای انسان یافت نشده است. برخی مطالعات روی حیوانات انجام شده که نمی‌توان نتایج آن‌ها را مستقیماً به انسان تعمیم داد.
این باور کاملاً اشتباه است. مطالعات نشان داده‌اند که کرم‌های ضدآفتاب در برابر هر سه نوع سرطان شایع پوست، یعنی کارسینوم سلول سنگفرشی، کارسینوم سلول بازال و ملانوم، از پوست محافظت می‌کنند. این تصور غلط ناشی از ارتباط میان افرادی که بیشتر به مناطق آفتابی سفر می‌کنند و از ضدآفتاب استفاده می‌کنند، ایجاد شده است.
در ساخت برخی کرم‌های ضدآفتاب از نانوذرات برای افزایش کارایی و سهولت استفاده بهره می‌گیرند. این ذرات طی فرآیندی به نام "میکرونیزه کردن" تولید می‌شوند و در نتیجه باعث می‌شوند که کرم روی پوست به‌طور یکنواخت پخش شود. تاکنون پژوهشی نشان نداده است که این نانوذرات بتوانند از پوست عبور کنند و وارد گردش خون شوند. بنابراین، بعید به‌نظر می‌رسد که خطر قابل توجهی برای سلامتی داشته باشند.
کرم‌های ضدآفتاب مانع از رسیدن اشعه‌های UVB به پوست می‌شوند، اشعه‌هایی که برای تولید ویتامین دی در بدن ضروری هستند. با این‌حال، از آن‌جایی که اکثر افراد کمتر از میزان توصیه‌شده ضدآفتاب استفاده می‌کنند، معمولاً مصرف ضدآفتاب باعث کمبود ویتامین دی نمی‌شود. در صورتی که نگران کاهش ویتامین دی هستید، می‌توانید از مکمل‌های ویتامین دی یا رژیم غذایی مناسب کمک بگیرید.
برخی متخصصان پیشنهاد می‌کنند روزانه ۱۰ تا ۱۵ دقیقه پیش از استفاده از کرم ضدآفتاب، در معرض نور خورشید قرار گیرید. اما اختلاف‌نظرهایی وجود دارد که با دریافت ویتامین دی از غذاها و مکمل‌ها، تا چه حد باید در معرض نور خورشید قرار گرفت. به‌هرحال، نگرانی درمورد کمبود ویتامین دی نباید دلیلی برای عدم استفاده از ضدآفتاب باشد.
