یک انجمن مسیحی که کلیسای مخصوص به خود را تأسیس کرده بود و اشتیاق خلق بهشت را بر روی زمین داشت تبدیل به یک فرقه شد که در آن سوء استفاده های فیزیکی در روز روشن به وفور انجام می شد.
به گزارش عصر ایران و به نقل از بی بی سی، کلیسای ارتش مسیح هزاران عضو داشت که همگی در گروههای متحد در لندن و چند شهر دیگر بریتانیا زندگی پارسایانه ای داشتند.
کلیسای ارتش مسیح از اواسط دهه ۱۹۸۰ میلادی با اعطای مجوز عضویت و به صورتی بسیار پر سر و صدا شروع به عضوگیری کرد و بعد از حدود سه دهه با افشا شدن حقایق در مورد نحوه زندگی اعضای آن، فروپاشید و از بین رفت.
جان ایوت یکی از اعضای سابق این کلیسا می گوید: من همیشه مشتاق نوعی از زندگی بودم که با زندگی مادی گرای اطرافم فرق داشته باشد. من باور داشتم که حرص مال دنیا و پول را داشتن نمی تواند برای من رضایت و شادی حقیقی را به ارمغان بیاورد. من بر خلاف بسیاری از دوستان و اطرافیانم به آن دنیای مادی گرا هیچ احساس تعلقی نداشتم.
جان وقتی ۱۸ سال داشت اطلاع یافت که در روستای باگ بروک در نزدیکی نورث همپتون، یک موعظه گر مسیحی با نام نوئل استانتون یک جامعه مخصوص را تأسیس کرده و صدها جوان را هم عضو آن ساخته است.
جان پس از پس انداز کردن مقداری پول، از خانه اش در کنت راهی باگ بروک می شود تا زندگی تازه ای را تجربه کند.
او به یاد می آورد:
مردی با نام اندی در یک باغ مشغول کندن علفهای هرز بود و همزمان آوازی را هم زمزمه می کرد. این اتفاق و دیدن آرامش این مرد و شادی درونی اش اولین چیزی بود که نظر مرا به خودش جلب کرد. و بعد دیدم بقیه اعضای آن جامعه هم همین طور به نظر می رسیدند.
اما کم کم متوجه شدم که برای رسیدن به آن آرامش باید از خیلی از لذایذ و سرگرمی های دنیا چشم می پوشیدم. سینما، تلویزیون، موسیقی و چیزهای دیگر از این دست دیگر در زندگی من نمی توانستند جایی داشته باشند.
اما بعد از مدتی جان دچار شک و تردید شد یکی از اصلی ترین دلایل این تردید نحوه برخورد اعضا با کودکان بود. جان به یاد می آورد که بزرگترها کودکان را با چوب درخت کتک می زدند و تنبیه می کردند و در توجیه این عمل خود این را نشانه ای از تربیت عاشقانه می دانستند.
جان ادامه می دهد:
بارها پیش می آمد که سر میز شام، کودکی به خاطر رفتارش مجبور به ترک میز می شد تا در اتاق دیگری تنبیه شود و ما صدای فریادهای این کودک را می شنیدیم. این واقعا تجربه تحقیر آمیزی برای آن کودک بود.
مدتی بعد با بیشتر شدن تجارب جان از رفتارهای اعضای گروه او تصمیم به ترک این کلیسا گرفت و این باعث شد تا اعضا او را خائن بنامند و حق هیچگونه تماسی را با او نداشته باشند.
مقر اصلی و مرکزی ارتش مسیح در سالن نیو کریشن بود و نوئل استانتون رهبر این ارتش نیز در آنجا زندگی می کرد.
خانم فیلیپا نیز که زمانی والدینشان عضو این کلیسا بودند در کودکی در سال ۱۹۸۶ به همراه خانواده اش به روستایی نقل مکان کردند که اعضای این جامعه زندگی می کردند و خانه آنها در همان کوچه ای بود که خانه استانتون قرار داشت.
او به خاطر می آورد که او و برادرش مجبور شدند در خانه دیگری جدا از والدینشان که عضو این کلیسا بودند زندگی کنند.
و خیلی از کودکان و نوجوانان شرایطی مثل او و برادرش داشتند. علت این جدایی این باور استانتون بود که خانواده خداوند بسیار مهم تر از خانواده بیولوژیکی انسان است.
او ادامه می دهد:
حدودا ۱۲ یا ۱۳ ساله بودم که متوجه شدم یکی از دوستانم که هم سن و سال من بود مورد تعرض جنسی قرار گرفته است. دائما به ما تذکر داده می شد که ما به خاطر زن بودنمان گناهکار هستیم چون باعث می شویم ذهن مردان از خداوند منحرف شود.
مارا شرور و بدکار می نامیدند و در هر فرصتی ما را تحقیر می کردند. در چنین وضعیتی خیلی سخت بود بشود گوش شنوایی برای اعتراض در مورد بدرفتاری با دختران پیدا کرد.
اما علیرغم همه این مسائل خانم فیلیپا در همان سنین نوجوانی در یک دادگاه به عنوان شاهد حاضر شد و با شهادت خود در مورد تعرض به یک دختر نوجوان توسط یکی از اعضای کلیسا باعث محکومیت آن عضو شد.
او در ادامه توانست از گروه خود را جدا کند و انجمن بازماندگان ارتش مسیح را تاسیس کند.
بعد از مرگ استانتون در سال ۲۰۰۹، ارتش مسیح از هم پاشید و به تدریج شکایات فراوان از او در مورد سوء استفاده های فیزیکیش از پسربچه ها رسانه های بریتانیا را در بر گرفت.
کلیسای این ارتش هم ۱۰ سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۹ تعطیل شد.
