به گزارش خبرنگار مهر، نفیسه‌سادات موسوی شاعر و پژوهشگر در یادداشتی به تبعات اعمال شرورانه رژیم صهیونیستی در پروژه دین‌زدگی اشاره و تاکید کرده تا زمانی که این رژیم حضور دارد حقیقت دین مورد سو قصد قرار خواهد گرفت.
در ادامه این یادداشت را می‌خوانید:
«رژیم صهیونیستی، طی بیش از هفتاد سال، تنها یک اشغال‌گر نظامی نبوده است. اسرائیل به ابزاری در خدمت تحریف باورهای دینی و تفرقه‌افکنی بین پیروان ادیان ابراهیمی تبدیل شده؛ پروژه‌ای سیاسی که با نقاب دین، نه فقط سرزمین‌ها را اشغال کرده، که وجدان جهانی را نیز خدشه‌دار ساخته است.
مشروعیت این رژیم نه بر پایه آرا مردم و نه بر اساس قواعد بین‌المللی است، بلکه بر روایتی گزینشی از متون دینی و وعده‌های تحریف‌شده مذهبی استوار شده است. آن‌چه تحت عنوان «سرزمین موعود» مطرح می‌شود، نه یک باور الهی، بلکه ابزاری برای تداوم استعمار و سرکوب است. این مصادره معنوی، از سوی بسیاری از یهودیان مؤمن نیز مردود شمرده شده است. جنبش‌هایی چون ناتوری کارتا، بارها اعلام کرده‌اند که صهیونیسم با روح یهودیت در تضاد است. اما آن‌چه خطرناک‌تر از اشغال یک سرزمین است، اشغال چهره ایمان در ذهن ملت‌هاست. اسرائیل، چهره دین را به چهره ارتش و خشونت تبدیل کرده است. یهودیتی که روزگاری با عرفان، دانش، و اخلاق شناخته می‌شد، امروز در بسیاری از رسانه‌ها با بمب، اشغال و تبعیض معنا می‌شود. این، یکی از خسارت‌های فرهنگی عمیق پروژه صهیونیسم است: دین‌زدگی.
بسیاری از جوانان جهان، به‌ویژه در غرب، با مشاهده همراهی برخی گروه‌های دینی با جنایات اسرائیل، دچار بدبینی نسبت به ادیان شده‌اند. دین را نه‌تنها ناکارآمد، که گاه منبع خشونت تصور می‌کنند. این بدفهمی، با عملکرد صهیونیسم تقویت شده و به‌ویژه در فضای رسانه‌ای مسلط غرب، مشروعیت یافته است. صهیونیسم، همزمان با تضعیف جایگاه یهودیت اصیل، پروژه تخریب اسلام را نیز با روش‌های پیچیده دنبال کرده است. از تولید گروه‌های افراطی چون داعش تا تقویت اسلام‌هراسی در غرب، همگی بخشی از مهندسی افکار جهانی در خدمت تداوم سلطه اسرائیل‌اند.
رژیم صهیونیستی نه‌فقط خاک فلسطین، که حریم مقدس ادیان را نیز اشغال کرده است. آن‌چه از آن به‌عنوان «جنگ مذهبی» یاد می‌شود، در حقیقت یک جنگ سیاسی است که دین را به گروگان گرفته است. تا زمانی که اسرائیل وجود دارد، گفت‌وگوی بین‌الادیانی واقعی در جهان، همواره تحت‌الشعاع ملاحظات نظامی، منافع نفتی و ائتلاف‌های سلطه‌گر خواهد بود.
اما اگر روزی اسرائیل نباشد، اگر پروژه تحریف دینی متوقف شود، جهان می‌تواند دوباره با صدای اصیل ادیان آشنا شود. یهودیان دیندار، می‌توانند بدون شرم و فشار، ایمان خود را از چنگال سیاست بازپس گیرند. مسلمانان، بدون زخم تبلیغات مسموم، پیام رحمت و عدالت اسلام را عرضه خواهند کرد. و مسیحیان، آزاد از بازی‌های قدرت، صدای وجدان خود را به گوش دنیا خواهند رساند.
در چنین جهانی، گفت‌وگوی ادیان نه یک نمایش دیپلماتیک، بلکه بستری واقعی برای همزیستی و هم‌فهمی خواهد بود. فرصتی برای ترمیم زخم‌های تاریخی، بازسازی اعتماد بین‌ادیانی، و زدودن بدفهمی‌هایی که قرن‌ها تمدن انسانی را زخمی کرده است.
در نهایت، آن‌چه اسرائیل از ما ربوده، فقط سرزمین نیست؛ حقیقت دین را نیز ربوده است. نابودی این رژیم، نه به معنای شکست یک قوم، که به معنای پایان سوءاستفاده از ایمان، و بازگشت صلح و معنویت به صحنه جهانی است. این، فرصتی تاریخی برای بازسازی اعتماد، اخلاق، و معنویت در جهانی پرآشوب خواهد بود. آینده بدون اسرائیل، آینده‌ای است که در آن، ادیان به‌جای اسلحه، دوباره به زبان گفت‌وگو بازمی‌گردند.»
