خبرگزاری مهر؛ گروه استانها: اتیسم یکی از اختلالات عصبی‌رشدی پیچیده است که بر رفتار، ارتباط و تعامل اجتماعی افراد تأثیر می‌گذارد. این اختلال به‌ویژه در کودکان به‌صورت گسترده‌تری دیده می‌شود و طیف وسیعی از علائم را در بر می‌گیرد.
از اختلالات خفیف در تعامل اجتماعی گرفته تا مشکلات شدید کلامی و رفتاری، همه در زیرمجموعه طیف اتیسم قرار می‌گیرند، با وجود پیشرفت‌های علمی در زمینه تشخیص و درمان، هنوز آگاهی عمومی نسبت به اتیسم بسیار پایین است و همین ناآگاهی، به‌ویژه در شهرستان‌های کوچک‌تر، آسیب‌های جدی‌تری به خانواده‌ها وارد می‌کند.
در شهرستان بیجار، یکی از مناطق شرقی استان کردستان، مرکزی کوچک اما پر از امید برای این کودکان ایجاد شده است؛ جایی که با همت خیرین و تلاش بی‌وقفه فریبا میرزایی، مادر یک کودک اتیسم، جان گرفته و امروز به نقطه اتکای بسیاری از خانواده‌ها تبدیل شده است.
انجمن اتیسم مامن کودکان بیمار بیجاری
فریبا میرزایی، رئیس انجمن خیریه توانجویان اتیسم بیجار، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: فعالیت خود را در زمینه اتیسم از سال ۹۵ آغاز کرده‌ام و از سال ۹۸ به‌صورت رسمی در بیجار این مسیر را ادامه داده‌ام.
وی افزود: از سال ۹۹ نیز دفتر انجمن راه‌اندازی شد و اکنون چهار سال و نیم است که خدمات‌رسانی به خانواده‌ها و کودکان دارای اتیسم در این مرکز ادامه دارد.
وی با بیان اینکه تمام امکانات موجود در مرکز از سوی خیرین تأمین شده است، افزود: ساختمان فعلی مرکز نیز توسط یک خیر نیکوکار به‌نام امامی به‌صورت رایگان در اختیار انجمن قرار گرفته و تاکنون با همراهی خیرین، توانسته‌ایم خدمات تخصصی و متنوعی به این کودکان ارائه دهیم.
به گفته رئیس انجمن، این مرکز دارای مجوز رسمی از مرکز استان بوده و خدماتی مانند کاردرمانی، ورزش‌درمانی، موسیقی‌درمانی و هنردرمانی زیر نظر مربیان و متخصصان انجام می‌شود. همچنین فضایی با عنوان «اتاق تاریک» برای تقویت محرک‌های حسی کودکان دارای اختلال در نظر گرفته شده که به گفته وی، تأثیر زیادی در بهبود رفتار کودکان داشته است.
خدمات درمانی و آموزشی به کودکان
میرزایی با اشاره به وضعیت پرونده‌های موجود در انجمن گفت: تاکنون ۱۳ کودک به‌صورت رسمی تأیید و تحت پوشش قرار گرفته‌اند و بیش از ۷۰ کودک دیگر نیز دارای پرونده فعال هستند و به‌صورت دوره‌ای خدمات درمانی و آموزشی دریافت می‌کنند.
وی یکی از چالش‌های مهم در این مسیر را عدم تمایل برخی خانواده‌ها به معرفی وضعیت کودک خود دانست و افزود: متأسفانه در بیجار تعداد کودکان اتیسم بیشتر از آمارهای رسمی است، اما به‌دلیل ترس از برچسب خوردن، بسیاری از خانواده‌ها حاضر به مراجعه به مراکز درمانی و آموزشی نیستند.
این مسئله می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به کودکان وارد کند و روند درمان آن‌ها را کند یا متوقف کند.
لزوم افزایش آگاهی عمومی درباره اختلال اتیسم
میرزایی در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: هدف ما از برگزاری نشست‌های رسانه‌ای و جلسات آموزشی، دو چیز است؛ اول، افزایش آگاهی عمومی درباره اختلال اتیسم و نحوه برخورد صحیح با این کودکان، و دوم، شناسایی و جذب خانواده‌هایی که هنوز در پذیرش شرایط کودک خود دچار تردید یا ترس هستند.
وی با بیان اینکه رفتار کودکان اتیسم اغلب غیرقابل پیش‌بینی و متفاوت از سایر کودکان است، افزود: این کودکان از محیط‌های شلوغ، صداهای بلند و جمعیت زیاد دچار استرس شدید می‌شوند و همین مسئله سبب واکنش‌هایی می‌شود که اگر از سوی اطرافیان درک نشود، منجر به انزوا، اضطراب و تشدید اختلال در آن‌ها خواهد شد.
اتیسم را باید شناخت، نه پنهان کرد
در دنیایی که آگاهی و پذیرش نقش کلیدی در سلامت روان ایفا می‌کند، نادیده گرفتن اتیسم و پنهان کردن آن از جامعه، نه‌تنها کمکی به کودک نمی‌کند، بلکه مسیر رشد و توانمندسازی او را به بن‌بست می‌کشاند.
انجمن خیریه توانجویان اتیسم بیجار، با حداقل امکانات و بیشترین عشق، تلاش کرده است تا چراغی روشن در دل تاریکی‌های ناآگاهی برافروزد.
اما این تلاش‌ها کافی نیست، اگر جامعه، رسانه‌ها و نهادهای تصمیم‌گیر همراه نباشند. اتیسم اختلالی قابل مدیریت است، اگر دیده شود، اگر پذیرفته شود و اگر برایش راهی باز شود.
کودکان اتیسم بیش از هر چیزی به درک، حمایت و امنیت روانی نیاز دارند؛ باید صدای آنان را شنید، دردشان را فهمید و به جای برچسب زدن، دستشان را گرفت.
