به گزارش همشهری آنلاین، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا بلافاصله پس از تجاوز نظامی این کشور به تأسیسات هسته‌ای ایران، این عملیات را یک «موفقیت نظامی چشمگیر» اعلام کرد. از آن زمان، دولت او به دنبال راه‌هایی برای پشتیبانی از این ادعا بوده است. دولت آمریکا بر سر این استدلال که ظاهراً با یک ارزیابی اطلاعاتی طبقه‌بندی‌شده جدید مبنی بر این مطرح شده که ایران برای بازسازی تأسیساتی که ماه گذشته مورد حمله قرار گرفت به «سال‌ها» زمان نیاز دارد، توافق کرده است.
نشریه فارن‌پالسی در گزارش خود به قلم «جیمز آکتون» مدیر مشترک برنامه سیاست هسته‌ای در «بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی» با تاکید بر اینکه این ادعای واشنگتن ریاکارانه است، نوشت: هم ایالات متحده و هم اسرائیل به دلایل موجه معتقدند که بیشتر ذخایر اورانیوم غنی‌شده با خلوص بالا (HEU) در ایران از این حمله جان سالم به در برده است. تهران احتمالاً توانایی غنی‌سازی بیشتر و سپس تسلیحاتی کردن این ماده را برای تولید تعداد انگشت‌شماری سلاح هسته‌ای نیز حفظ کرده است. اگر تهران تصمیم بگیرد در این مسیر پیش برود، احتمالاً می‌تواند ظرف یک سال اولین بمب خود را بسازد، به‌رغم اینکه استدلال دولت ترامپ خلاف این را نشان می‌دهد.
فارن‌پالسی ادامه داد: پیش از آغاز حملات اسرائیل به ایران بیشتر ذخایر اورانیوم غنی‌شده با غنای بالا در این کشور که شامل حدود ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده تا سطح ۶۰ درصد بود در تونل‌هایی زیر مجتمع هسته‌ای اصفهان ذخیره می‌شد. ظاهراً بین سازمان‌های اطلاعاتی در مورد اینکه آیا ایران بخشی یا تمام این مواد را قبل از حملات اسرائیل جابه‌جا کرده است، اختلاف نظر وجود دارد اما به نظر می‌رسد اسرائیل و ایالات متحده به‌طور فزاینده‌ای مطمئن هستند که این کار را نکرده است.
در این گزارش آمده که تونل‌های زیر مجتمع اصفهان عمیق هستند، آنقدر عمیق که ایالات متحده حتی سعی نکرد آنها را با بمب‌های سنگرشکن خود از بین ببرد. ممکن است موشک‌های کروز را به سمت ورودی‌های تونل پرتاب کرده باشد تا آنها را مسدود کند. هرچند، ایران احتمالاً با پر کردن پیشگیرانه ورودی‌های تونل، مزایای اندک این روش را کاهش داده است.
رسانه آمریکایی خاطرنشان کرد: در نتیجه، ادعاهای مکرر مقامات آمریکایی و اسرائیلی مبنی بر اینکه اورانیوم غنی‌شده ایران «زیر آوار مدفون شده» گمراه‌کننده است. با فرض اینکه این مواد جابجا نشده باشند، اکنون در تونل‌های دست‌نخورده بدون آسیب قرار دارند. اشاره ضمنی گزارش اخیر روزنامه نیویورک‌تایمز نیز تقریباً خنده‌دار است که گفته، ایران ممکن است برای بازیابی آن با مشکل مواجه شود.
در این گزارش آمده که این استدلال که «ایران برای بازسازی برنامه هسته‌ای قبلی خود به سال‌ها زمان نیاز دارد»، اگرچه درست است، نکته اصلی را از قلم می‌اندازد. در واقع، نکته اصلی این است که ایالات متحده نمی‌داند که آیا ایران تصمیم سیاسی برای گسترش سلاح‌های هسته‌ای گرفته است، یا خیر. اما واشنگتن باید با این واقعیت دست و پنجه نرم کند که عملیات نظامی‌اش انگیزه‌های ایران را برای ساخت بمب افزایش داده، در حالی که تنها به طور جزئی و موقت قابلیت‌های آن را برای انجام این کار به عقب رانده است.
فارن‌پالسی در انتها نوشته است: در این میان، آنچه باقی مانده، دیپلماسی است که نویدبخش‌تر از اقدام نظامی است، هرچند که همچنان به طرز چشمگیری چالش‌برانگیز خواهد بود. ایران با اخراج بازرسان و تهدید به خروج از پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای موفق شده اهرم فشار برای خود ایجاد کند. این، بدان معناست که دستیابی به یک توافق کامل امکان‌پذیر نخواهد بود و واشنگتن باید عاقلانه اولویت‌های روشنی تعیین کند. بازگرداندن دسترسی بازرسان به تمام تأسیسات هسته‌ای ایران، واقعاً حیاتی است. مشخص نیست که آیا واشنگتن در حال حاضر حتی می‌تواند به این حداقل دست یابد یا خیر - اما تنها یک راه برای فهمیدن این موضوع وجود دارد.
