به گزارش همشهری آنلاین، زیبایی امری نسبی است، اما وقتی گردشگران حرفه‌ای از تجربه‌های خیره‌کننده خود در سفر می‌گویند، فهرستی از مکان‌ها پدید می‌آید که نه‌تنها چشم‌نوازند، بلکه حس شگفتی، آرامش و ارتباطی عمیق با طبیعت و فرهنگ را القا می‌کنند.
نمای پانورامای جزیره پادار در پارک ملی کومودو یکی از خاص‌ترین مناظری است که می‌توان دید؛ جایی که سه خلیج بزرگ با شن‌های سفید، سیاه و صورتی در یک قاب گرد هم آمده‌اند. این منظره در دل تپه‌های صخره‌ای آن‌چنان خیره‌کننده است که گویی صحنه‌ای از فیلم پارک ژوراسیک را تماشا می‌کنید.
این پارک که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد، سواحلی صورتی‌رنگ، آب‌هایی زلال و اژدهای معروف کومودو را در خود جای داده است. غواصی یا شنا در آب‌های این منطقه تجربه‌ای فراموش‌نشدنی است؛ به‌ویژه در نقاطی چون «کاستل راک» و «کریستال راک» که از ماهی‌های بزرگ، مانتاها و حتی دلفین‌ها لبریزند.
آبشار ویکتوریا که در مرز زامبیا و زیمبابوه قرار دارد، به‌عنوان بزرگ‌ترین آبشار جهان شناخته می‌شود. پرده‌ای عظیم از آب، از لبه پارک ملی ویکتوریا به پایین می‌ریزد؛ پارکی که زیستگاه زرافه‌ها، گورخرها، بابون‌ها و دیگر جانوران است. مسافران ایستاده بر لبه صخره‌ای مسطح و خیره به اعماق، در دل مه غلیظی که از دل آبشار برمی‌خاست، حس گم‌شدن در طبیعت را تجربه می‌کنند. نام محلی این آبشار «موسی-ا-تونیا» است که به زبان کولولو به‌معنای «دودی که می‌غرد» است.
در قلب غرب بوتان، دره حاصلخیز پوناخا قرار دارد. در حالی‌که کوه‌های اطراف هنوز در سرمای زمستان‌اند، این منطقه در بهار مملو از نشاهای سبز برنج قرمز و فلفل تند، دو عنصر کلیدی در آشپزی بوتانی، می‌شود. معبد «خامسوم یولهی نامگیال»؛ معبدی چهار طبقه با ورودی پوشیده از پیچک‌های گل ویستریا است و فضای داخلی آن با نقاشی‌های دیواری باشکوهی از ایزدان خشمگین بودایی تزئین شده است.
در هر سفر به والتای مالت، بازدید از کلیسای سن‌جان ضرورتی انکارناپذیر است. این بنای باروک با قوس‌های طلایی، ۹ عبادتگاه مختلف و جزئیاتی چشمگیر همچون سنگ‌قبرهای مرمرین، نقاشی‌های متیا پرتی و اثر امضاشده «سر بریدن یحیی تعمیددهنده» از کاراواجو، یکی از زیباترین کلیساهای اروپا به‌شمار می‌رود. حتی کف زمین نیز با حدود ۴۰۰ سنگ‌قبر مزین به نشان‌های اشراف اروپایی، به خودی خود یک اثری هنری است.
جزیره «کِکرتارسواک» در سواحل غربی گرینلند، با خانه‌های رنگارنگ روبه‌روی کوه‌های یخ‌زده، ساحل ماسه‌ای سیاه و سگ‌های سورتمه‌بند، حال‌وهوایی رؤیایی دارد. تنها با چند ساعت قایق‌سواری از ایلولیسات به آن می‌رسید. می‌توانید با راهنما به جست‌وجوی گیاه «آنجلیکای وحشی» بپردازید یا از فراز تپه‌ها، نهنگ‌های گوژپشت و مینکه را در خلیج دیسکو تماشا کنید.
پارک ملی «باناو بریخینیوگ» یا همان برکن بیکنز، یکی از مناظر نفس‌گیر ولز است. این منطقه با وسعتی بیش از ۱۳۰۰ کیلومتر مربع، پوشیده از تپه‌های سرسبز است که کوهنوردان از سرتاسر جهان را به سوی قله‌هایی چون «پن‌ای‌فان» و «کورن‌دو» می‌کشاند. اگر مسیرهای آسان‌تر را ترجیح می‌دهید، «هیل شوگر لوف» چشم‌اندازهایی ۳۶۰ درجه و بی‌نظیر را در ارتفاعی قابل‌دسترس‌تر ارائه می‌دهد.
در فاصله ۲۰ دقیقه از دنور، کلرادو به یکی از زیباترین و منحصربه‌فردترین سالن‌های کنسرت در فضای باز دنیا می‌رسید. آمفی‌تئاتر «رد راکس» در میان صخره‌هایی سرخ‌رنگ و زنگاری واقع شده و هوای تازه کوهستانی، فضایی شاد و خاطره‌انگیز ایجاد می‌کند. این مکان میزبان اجراهای بزرگان موسیقی چون بیتلز، جیمی هندریکس و لوئی آرمسترانگ بوده است.
شهر باستانی اینکایی «چوکوئکیراو» که بر فراز رودخانه آپوریماک در پرو واقع شده، سفری چالش‌برانگیز اما پاداش‌بخش است. با آن‌که این مسیر همچون ماچو پیچو معروف نیست، اما به‌همان اندازه دیدنی است. حدود ۸۰ درصد از این محوطه باستانی همچنان زیر مه انبوه و جنگل‌های کوهستانی پنهان مانده است. نام چوکوئکیراو در زبان کچوا به‌معنای «گهواره طلا»ست؛ هرچند طلا مدت‌هاست از آن ناپدید شده، اما عظمت معماری آن همچنان الهام‌بخش است.
جنگل کهن نیو فورست در جنوب انگلستان مکانی است که هنوز اسب‌ها، الاغ‌ها و حتی خوک‌ها آزادانه در آن پرسه می‌زنند. این جنگل بیش از ۹۰۰ سال پیش توسط ویلیام فاتح نام‌گذاری شد و امروزه نیز پناهگاه گونه‌های گوناگون گیاهی و جانوری است. اگر در فصل پاییز به آن‌جا سفر کنید، منظره پوشیده از خلنگ بنفش و خوک‌هایی که برای خوردن بلوط فرستاده شده‌اند، تجربه‌ای منحصربه‌فرد خواهد بود.
استان ها جیانگ در شمالی‌ترین بخش ویتنام واقع شده و با وجود دورافتادگی، مقصدی محبوب برای ماجراجویان است. پیچ‌وتاب‌های جاده‌ای کوهستانی، شالیزارهای پلکانی و ۴۳ گروه قومی مختلف، این منطقه را به مکانی خاص و منحصربه‌فرد تبدیل کرده‌اند. «گردنه تام ما» و «می پا لِنگ» از جمله مسیرهایی‌اند که چشم‌اندازهای خیره‌کننده‌ای از رودخانه «نیو کوئه» را ارائه می‌دهند. اما چشم‌نوازترین منظره در منطقه «لا سی» دیده می‌شود، جایی که کوه‌پایه‌ها تا بی‌نهایت با شالیزارهای پلکانی پوشیده شده‌اند؛ حاصل هزاران سال تلاش انسان برای سازگار کردن کوهستان با کشاورزی.
منبع: فرارو
