در حاشیه برگزاری مجمع انتخاباتی اتحادیه تکواندو آسیا (ATU) که روز پنجشنبه ۲ مرداد ۱۴۰۴ در شهر کوچینگ مالزی برگزار شد، یکی از کرسی‌های سنتی ورزش ایران در سطح قاره از دست رفت؛ کرسی نایب رئیسی که طی ۱۷ سال بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۵ در اختیار سیدمحمد پولادگر قرار داشت.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، با آن‌که فدراسیون تکواندوی ایران از ماه‌ها قبل برای حضور پررنگ در انتخابات اتحادیه تکواندو آسیا برنامه‌ریزی کرده بود، اما نتیجه نهایی چیزی جز از دست رفتن یکی از مهم‌ترین کرسی‌های بین‌المللی نبود. شرایطی که نه‌تنها از منظر دیپلماتیک یک عقب‌نشینی محسوب می‌شود، بلکه با ابهاماتی در سطح تصمیم‌گیری‌های داخلی همراه بود؛ ابهاماتی که حالا پرسش‌هایی جدی درباره هماهنگی، برنامه‌ریزی و اولویت‌های مدیریتی در فدراسیون تکواندو و کمیته ملی المپیک به‌میان آورده است.
پیامد سخت یک تصمیم برای ایران
در این میان، انصراف همزمان دو چهره شناخته‌شده تکواندوی ایران -که هر کدام سابقه‌ای طولانی در مدیریت و قهرمانی دارند- به پیچیدگی ماجرا افزوده و روایت‌هایی متضاد را پیش‌روی افکار عمومی قرار داده است. سیدمحمد پولادگر، نایب‌رئیس پیشین اتحادیه و رئیس سابق فدراسیون ایران و هادی ساعی، قهرمان پر افتخار جهان، المپیک و رئیس کنونی فدراسیون تکواندو هر دو برای حضور در انتخابات و تصاحب پست نایب رئیسی اعلام نامزدی کرده بودند. در نهایت اما هر دو انصراف دادند؛ تصمیمی که با دلایلی متفاوت اعلام شد، اما پیامد مشترک آن از دست رفتن جایگاه نایب رئیسی برای ایران بود.
انصراف دیرهنگام با دو روایت متفاوت
محمد پولادگر تنها یک روز مانده به برگزاری انتخابات، با انتشار بیانیه‌ای انصراف خود را اعلام کرد. او در این متن بر «حفظ شأن و اعتبار ملی» و پرهیز از ارسال پیام‌های متناقض به جامعه بین‌الملل در شرایطی که دو نامزد ایرانی برای یک کرسی رقابت می‌کردند، تأکید کرده بود. پولادگر این تصمیم را حاصل «تأمل بسیار» و در راستای صیانت از «وحدت و اقتدار ملی» دانست.
در سوی دیگر، هادی ساعی نیز اعلام کرده که پس از رایزنی‌هایی که منجر به وعده کرسی هیأت اجرایی از سوی رئیس اتحادیه شده، تصمیم به انصراف گرفته است. او تأکید کرد از قبل این تصمیم را به اطلاع پولادگر رسانده، اما از تغییر نظر پولادگر و تصمیم نهایی او برای انصراف، بی‌خبر مانده است. ساعی در نهایت به عضویت در هیأت اجرایی اتحادیه رسید.
چه کسانی انتخاب شدند؟
صندلی ریاست اتحادیه تکواندو آسیا دو نامزد از کره جنوبی داشت؛ «سانگ جین کیم» و «جین بانگ یانگ» که در نهایت «کیم» با ۳۳ رأی به‌عنوان رئیس جدید تکواندو قاره کهن انتخاب شد. برای نایب رئیسی هم، پس از کنار رفتن دو نامزد ایرانی، دو کرسی به «جانگ هیون کیم» از کره جنوبی و «شداد تالی» از عربستان رسید. این دو نفر در حالی انتخاب شدند که حضور همزمان دو ایرانی در فهرست نامزدها، از ابتدا چالشی برای کسب رأی اجماعی به نفع ایران بود. البته فراموش نشود که تیر ساعی، در خصوص انتخابات هیأت رئیسه هم به سنگ خورد و خواهرش، مهرو ساعی هم نتوانست رأی لازم را کسب کند.
چرا کرسی از دست رفت؟
در نگاهی مستند می‌توان گفت که، ترکیبی از عوامل منجر به از دست رفتن این کرسی شده است
ایران طی نزدیک به دو دهه در رده نایب رئیسی اتحادیه تکواندوی آسیا صاحب جایگاه تثبیت‌شده‌ای بود، در انتخابات ۲۰۲۵ این کرسی را واگذار کرد. هرچند هادی ساعی به عضویت در هیأت اجرایی رسید، اما غیبت ایران در میان نایب رئیس‌ها، به‌ویژه با توجه به سابقه نقش‌آفرینی‌های پیشین، قابل‌توجه است.
معامله‌‌ای ناتراز برای تکواندوی ایران
کرسی نایب رئیسی که ۱۷ سال در اختیار ایران بود، به‌ناگاه از دست رفته؛ آن هم در شرایطی که دو چهره باسابقه تکواندوی ایران وارد میدان شدند و هر دو در واپسین لحظات انصراف دادند. حالا این پرسش به‌میان آمده که آیا هادی ساعی، رئیس فدراسیون، کرسی نایب رئیسی را با هیأت اجرایی معامله کرده و به توافق پشت‌پرده‌ای با رئیس اتحادیه رسیده؟ انصراف او تنها نیم ساعت مانده به شروع انتخابات چنین چیزی را نشان نمی‌هد، به خصوص اینکه پست مهم نایب رئیسی با هیأت اجرایی که یک پست انتصابی بوده نه انتخابی، نمی‌تواند یک معامله پایاپای باشد و در صورت معامله شدن هم یک شکست است. به نوعی شاید ساعی متوجه شده که رأیی ندارد و برای جلوگیری از خراب شدن وجهه‌اش در ایران و آسیا، از انتخابات انصراف داده.
پذیرش شکست یا بازی‌خوانی؟
حال اینکه محمد پولادگر انصراف دیرهنگامش را با «صیانت از وحدت ملی» توجیه کرد، شاید به نوعی شکست به دیگر رقبا را پذیرفته، اما این احتمال هم مطرح است که او با تجربه ۱۷ ساله خود و آشنایی با فضای انتخابات، بازی را زودتر از بقیه خوانده و وقتی بوی معامله یا توافق پشت پرده به مشامش خورده، خودش را کنار کشیده است تا قربانی این اتفاق نشود. به هر شکل، نتیجه نهایی برای ایران، از دست رفتن یک کرسی سنتی بود؛ و آغاز گمانه‌زنی‌ها درباره پشت پرده یک انصراف دوگانه.
