فیلم چیدمان شاهانه و اعیانی خانه بهنوش بختیاری و شوهرش/ از مبلمان مجلل تا لوستر محشر و چشم نوازی بالکن شیشه‌ای
به گزارش رکنا، آیا «اسپویل» دشمن هیجان و لذت داستان‌ها محسوب می‌شود؟ این پرسش بارها ذهن بسیاری از مخاطبان آثار هنری و ادبی را به خود مشغول کرده است. خود من زمانی در یک واگن قطار، تنها به دلیل اینکه دو نفر با صدای بلند پایان آخرین کتاب «هری پاتر» را لو دادند، به واگن دیگر فرار کردم. شاید اغراق کرده باشم، اما واقعاً گوش‌هایم را محکم گرفته بودم تا چیزی نشنوم!
به نقل از مقاله‌ای در مدیکال اکسپرس، امروزه مسأله اسپویل داستان‌ها به یکی از داغ‌ترین مباحث فرهنگی تبدیل شده است. این موضوع در رسانه‌های اجتماعی و دنیای طرفداران محتواهای مختلف جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است.
لو دادن جزئیات اصلی یا پایان یک داستان، همان چیزی است که به آن «اسپویل» گفته می‌شود؛ اطلاعاتی که ممکن است هیجان و کشف درونی مخاطب را کاهش داده و تجربه عاطفی او را تحت تأثیر قرار دهد. اسپویلرها در عصر مدرن و با رشد اینترنت و رسانه‌های اجتماعی به یکی از جنجالی‌ترین موضوعات میان علاقه‌مندان ادبیات، سینما و سریال تبدیل شده‌اند.
مواردی نظیر فیلم روانی «هیچکاک» که به دلیل پیچش‌های داستانی خاصش معروف است، حساسیت‌ها به اسپویل را به شدت افزایش دادند. در آن زمان، رعایت سیاست‌های ضد اسپویل حتی به استفاده از پلیس‌های ویژه منجر شد تا مخاطبان تجربه‌ای کامل و هیجان‌انگیز داشته باشند.
با این حال، برخی از افراد برای مقابله با فشار ناشی از دانستن پایان یک داستان، از اسپویل استقبال کرده و آن را به عنوان راهی برای کاهش استرس و لذت‌بردن بیشتر از اثر می‌بینند.
مطالعات روانشناسی نشان داده‌اند که دیدگاه‌ها درباره تأثیر اسپویل بسیار متفاوت است. برای برخی، اسپویل تجربه هیجان و تعلیق داستان را از بین می‌برد. اما تحقیقات دیگری نشان داده‌اند که دانستن جزئیات می‌تواند به درک بهتر روایت و حتی افزایش رضایت از داستان منجر شود.
در سال ۲۰۱۴، تحقیقات نشان داد که تماشای آثار اسپویل‌نشده می‌تواند لذت عاطفی بیشتری ایجاد کند. اما مطالعات سال ۲۰۱۶ نشان داد که دانستن پایان یک داستان، در بسیاری از موارد همچنان سطح بالای لذت را تضمین می‌کند، چرا که ارتباط احساسی با روایت معمولاً بر شناخت قبلی غلبه می‌کند.
تعلیق شاید تنش‌زا و گیرا باشد، اما در نهایت این پایان خوش است که تجربه داستانی را به کمال می‌رساند. دکتر «دولف زیلمن»، کارشناس روانشناسی رسانه‌های جمعی، توضیح داد که ما از پایان رضایت‌بخش لذت می‌بریم، چرا که حس انسجام و آرامش ذهنی را تجربه می‌کنیم.
به همین دلیل، زمانی که پایان یک اثر توقعات ما را برآورده نمی‌کند، ممکن است به جستجوی توضیحات بیشتری درباره آن بپردازیم تا احساساتمان را آرام کنیم.
مطالعات همچنین نشان داده‌اند که اسپویلرها گاهی فشار روانی مرتبط با داستان‌گویی را کاهش داده و به مخاطبان فرصت بیشتری برای تمرکز بر جزئیات و لذت‌بردن از اثر می‌دهند. به‌طور خاص، طرفداران سریال «لاست» از دانستن پایان قسمت پیش از تماشا رضایت بیشتری را گزارش کردند.
برخی افراد از اسپویل استفاده می‌کنند تا کنترل بیشتری بر تجربه احساسی خود داشته باشند و از شوک‌های غیرمنتظره اجتناب کنند. اسپویلر برای این افراد همانند یک سپر احساسی عمل کرده و به آن‌ها کمک می‌کند از شخصیت‌ها و داستان‌ها به شیوه‌ای متفاوت لذت ببرند.
تفاوت میان افراد در مواجهه با اسپویل، نشان‌دهنده نحوه مدیریت احساسات است. کسانی که از اسپویل اجتناب می‌کنند، به دنبال تجربه ناب احساسی هستند. برای آن‌ها کشف داستان در زمان مناسب، جذابیت بیشتری دارد. این افراد تمایل دارند تا از هرگونه اختلال در جریان داستان‌گویی جلوگیری کنند.
در مقابل، جویندگان اسپویل به دنبال کنترل نوع دیگری از احساسات هستند. دانستن پایان داستان پیش از تماشا یا مطالعه، به آن‌ها کمک می‌کند احساسات خود را تنظیم کنند و از اضطراب مربوط به بلاتکلیفی داستانی دور بمانند.
تحقیقات نشان داده‌اند که دانستن جزئیات یک داستان پیش از تجربه کامل آن، ممکن است لذت بیشتری فراهم کند. این دانستن باعث کاهش تنش‌های ناشی از غافلگیری و ایجاد آرامش ذهنی می‌شود.
انتخاب بین اجتناب یا استقبال از اسپویل ممکن است در نهایت به انگیزه‌های مشترک بشری بازگردد: نیاز به احساس کنترل. چه بخواهید داستان را به صورت ناب تجربه کنید و چه بخواهید با دانستن پایان خود را آماده کنید، هر دو حالت می‌توانند بخشی از مدیریت احساسات و هیجان باشند.
