طرفداری: پرسپولیس پس از آغاز دوران جدیدی با هدایت وحید هاشمیان، در دومین دیدار تدارکاتی پیش‌فصل خود در اردوی ترکیه به مصاف ترابزون اسپور، تیم مطرح و با ارزش حدود ۸۸ میلیونی فوتبال ترکیه رفت. دیداری که نه‌تنها آزمونی جدی برای ساختار دفاعی سرخ‌پوشان بود، بلکه تصویری اولیه از تفکرات تاکتیکی سرمربی جدید این تیم ارائه داد.
ترکیب اولیه و آرایش تاکتیکی
هاشمیان بازی را با آرایش ۱-۳-۲-۴ آغاز کرد؛ ترکیبی که در آن پیام نیازمند درون دروازه ایستاد و خط دفاعی متشکل از کنعانی‌زادگان، پورعلی‌گنجی، میلاد محمدی و یعقوب براجعه بود. در میانه میدان، میلاد سرلک در کنار محمد خدابنده‌لو نقش دو هافبک تدافعی را ایفا کردند و مثلث تهاجمی پشت علی علیپور را شکاری، بیفوما و کاظمیان تشکیل می‌دادند.
دفاع منظم در برابر تیمی که مالکانه بازی کرد
پرسپولیس در نیمه اول فرصت چندانی برای خلق موقعیت نداشت، اما انسجام خط دفاعی و واکنش‌های به‌موقع پیام نیازمند مانع از گلزنی تیم ترکیه‌ای شد. مالکیت توپ ۶۹ درصدی ترابزون و اختلاف محسوس در تعداد پاس‌ها (۵۲۴ به ۲۳۵) مؤید این نکته است که پرسپولیس عمدتاً عقب‌نشینی کرده بود تا عملکرد دفاعی‌اش را محک بزند.
در نیمه دوم نیز با ورود بازیکنان جایگزین، تغییرات تاکتیکی زیادی در تیم شکل گرفت. با این حال، پرسپولیس همچنان موفق شد با حفظ تمرکز دفاعی، بازی را بدون گل به پایان برساند و برابر حریف خود کلین‌شیت کند.
نقش کلیدی بیفوما و وینگرها
در ساختار هجومی پرسپولیس، تیوی بیفوما نشان داد یکی از امیدهای اصلی تیم در فصل پیش‌روست. او با سرعت، درگیری‌های فیزیکی و تکنیک فردی‌اش، مؤثرترین بازیکن تیم در خلق موقعیت بود. تنها فرصت جدی پرسپولیس در ابتدای نیمه دوم نیز با حرکت او از جناح چپ شکل گرفت که البته با بی‌دقتی علیپور به گل تبدیل نشد.
با توجه به این نمایش، می‌توان گفت که فصل آینده نقش وینگرها در ساختار هجومی پرسپولیس پررنگ‌تر از گذشته خواهد بود. باتوجه به عملکرد خوب بیفوما، درصورتی که اوستون اورونوف، وینگر ازبکستانی پرسپولیس به آمادگی کامل برسد، حضور این دو می‌تواند پرسپولیس را در فاز هجومی خطرناک‌تر از گذشته کند.
تخریب حملات حریف و انتقال توپ به کمک هافبک تدافعی‌ها
نقش میلاد سرلک در این بازی بیشتر به وظایف دفاعی محدود شده بود؛ او پوشش فضای بین خطوط و مهار ضدحملات را بر عهده داشت، در حالی‌که محمد خدابنده‌لو مسئول انتقال توپ از فاز دفاعی به هجومی بود. این چینش می‌تواند نویدبخش انسجام بیشتر در مرکز میدان باشد؛ عنصری که فصل گذشته در پرسپولیس به کرات زیر سوال رفت.
بازگشت پست شماره ۱۰ به سیستم پرسپولیس
یکی از نکات قابل توجه این بازی، نقش پررنگ پست شماره ۱۰ در ترکیب تیم است؛ پستی که در سال‌های اخیر در سیستم مربیان پرسپولیس به‌کار گرفته نمی‌شد، اما حالا به‌نظر می‌رسد در ساختار تاکتیکی وحید هاشمیان، این جایگاه دوباره به یکی از محورهای اصلی تیم بدل شده است. در ترکیب ابتدایی بازی برابر ترابزون‌اسپور، رضا شکاری در نقش هافبک هجومی پشت مهاجم بازی کرد و در نیمه دوم یاسین سلمانی جایگزین او شد؛ بازیکنی که برخلاف فصل گذشته، این بار در پست تخصصی خود به میدان رفت و آزادی عمل بیشتری در طراحی حملات داشت.
از همین زاویه، شاید بتوان تمدید قرارداد یاسین سلمانی را نیز بهتر درک کرد؛ جایی که برخلاف شایعات مربوط به جدایی‌اش، به‌نظر می‌رسد وعده به‌کارگیری او در پست شماره ۱۰، از سوی وحید هاشمیان، نقش مهمی در تصمیم او برای ماندن در پرسپولیس ایفا کرده است.
نقاط ضعف و دغدغه‌های باقی‌مانده
با وجود عملکرد قابل قبول تیم در ساختار دفاعی، مشکل تکراری در خط حمله همچنان پابرجاست. پرسپولیس در این دیدار حتی یک شوت در چارچوب ثبت نکرد؛ موضوعی که ممکن است نشانگر نیاز به جذب یک مهاجم گلزن کلاسیک باشد، یا ضعف در طراحی و خلق موقعیت از ناحیه میانی.
همچنین کمبود مدافع باتجربه برای جانشینی کنعانی‌زادگان و پورعلی‌گنجی نگران‌کننده است. هرچند همایی‌فرد و صحرایی در نیمه دوم به میدان رفتند، اما برای تیمی که می‌خواهد مدعی قهرمانی باشد، حضور مدافعان میانی باتجربه یک ضرورت محسوب می‌شود.
دیدار با ترابزون‌اسپور برای پرسپولیس یک محک دفاعی مهم بود که هاشمیان و تیمش از آن سربلند بیرون آمدند. اما از سوی دیگر، فقر خلق موقعیت و ناتوانی در ثبت شوت در چارچوب، نشان می‌دهد که تیم هنوز فاصله زیادی با یک ساختار هجومی کامل دارد.
با توجه به محدودیت‌های پنجره نقل‌وانتقالاتی و شرایط فعلی تیم، شاید این بازی زنگ هشداری باشد برای آن‌که پرسپولیس در کنار تمرکز بر ساختار دفاعی، چاره‌ای هم برای ناتوانی در فاز هجومی بیاندیشد. راه‌حل این مشکل، شاید نه فقط در جذب مهره‌های جدید، بلکه در بازتعریف نقش‌ها، ترکیب‌ها و حتی سبک بازی باشد.
