به گزارش فوتبال 360، تیم ملی فوتبال ایران در شرایطی خودش را به همراه امیر قلعه‌نویی، مهیای حضور در جام جهانی 2026 آمریکا می‌کند، که هر روز، سوژه‌ای برای دلواپسی سرمربی تیم ملی وجود دارد. فارغ از مسائل مرتبط با همکاری آمریکا و اسرائیل در حمله به ایران که هنوز به طور قطعی، تصمیم فدراسیون فوتبال ایران برای حضور در جام جهانی را روشن نکرده، خرده اتفاقات فنی هم وجود دارد که می‌تواند به آشفتگی این روزهای سرمربی تیم ملی دامن بزند.
بدون درنظر گرفتن سایر مسائلی که برای پاسخ دادن به آن‌ها نیاز به گذر زمان است، این روزها، وضعیت خط دروازه تیم ملی، موجب کلافگی امیر قلعه‌نویی شده؛ چراکه نه علیرضا بیرانوند به عنوان دروازه‌بان اصلی تیم ملی این روزها شرایط مساعدی را تجربه می‌کند و نه حسین حسینی، دروازه‌بان شماره 2 تیم ملی. این یکی هم این روزها با باشگاه استقلال به مشکل خورده و ممکن است در سال منتهی به جام جهانی مجبور شود تغییر تیم دهد. تازه این جابجایی یکی از موضوعات نگران‌کننده است؛ چون شایعه شده حسینی قرار است به تبریز برود و با بیرانوند در یک تیم باشد. اگر چنین شود آن وقت معادلات پیچیده‌تر هم خواهد شد.
درباره علیرضا بیرانوند، پرسش‌ها در این مقطع زمانی، بسیار است. او با شکایت جدی باشگاه پرسپولیس برای فسخ غیرقانونی مواجه شده و 2 خطر بزرگ تهدیدش می‌کند؛ اول اینکه ممکن است با محرومیتی 4 ماهه روبرو شود. این اتفاق در سالی که قلعه‌نویی نیاز دارد تا بازیکنانش را با 100 درصد میزان آمادگی در اختیار داشته باشد، خبر بدی است. واضح است که اگر بیرانوند 4 ماه دور از میادین باشد، آن وقت تا بخواهد به ریتم مسابقه برگردد و دوباره تبدیل به همانی شود که قلعه‌نویی انتظارش را دارد، زمان می‌برد. چه بسا این سازگاری، پس از محرومیت حاصل هم نشود. شاید به همین دلیل است که شایعه شده قلعه‌نویی از مهدی تاج خواسته برنامه‌ای بچیند تا در حد امکان، دروازه‌بان اصلی تیم ملی در این فصل با خطر محرومیت روبرو نشود.
باوجود این، مسئله بیرانوند فقط محرومیت نیست. او اگر تا انتهای تابستان نتواند وضعیت تحصیلی‌اش را روشن کند، مشمول شده و باید به خدمت سربازی برود. این یکی مازاد بر داستان محرومیت است و می‌تواند حسابی، بیرانوند را از جایگاهی که دارد، دور کند.
شاید بتوان وضعیت حسین حسینی، کاپیتان استقلال را در زمان نگارش این مطلب، به بلاتکلیف‌تر از باد تشبیه کرد. او بیش از یک دهه است که در استقلال حضور دارد و بازوبند کاپیتانی این تیم را هم بسته. حسینی رکوردهای درخوری در استقلال به نام خودش کرده ولی این روزها شرایط برایش به گونه‌ای پیش رفته که نمی‌داند ماندنی است یا رفتنی. آنطور که استقلالی‌ها می‌گویند، سا پینتو گزینه‌ای خارجی برای خط دروازه استقلال می‌خواهد و حتی به حسینی به عنوان شماره یک، فکر هم نمی‌کند. این بدان معنی است که دوباره در سال منتهی به جام جهانی، اوضاع برای دورازه‌بان شماره 2 تیم ملی هم مبهم است. حسینی امید داشت بسته به شرایط موجود بتواند جایگاهش در تیم ملی را بهتر کند ولی از بد روزگار، جایگاهش در استقلال را هم از دست داده است. از همه عجیب‌تر اینکه شایعه شده ممکن است او به تبریز برود و هم‌تیمی بیرانوند شود. مشخصا حسینی برای جورکشیدن غیبت بیرانوند در زمان محرومیت مدنظر است ولی پس از آن چه؟ اگر بیرانوند مشمول نشود و بعد از سپری کردن دوران محرومیتش دوباره به ترکیب برگردد، چه سرنوشتی در انتظار حسینی خواهد بود؟ آیا غیر از نیمکت‌نشینی، راه دیگری وجود دارد؟
شاید برای امیر قلعه‌نویی سخت باشد که در آستانه سال سفر به آمریکا برای حضور در جام جهانی، به یکباره از کنار هر 2 دروازه‌بان اصلی‌اش عبور کند ولی اگر نهایتا به چنین جمع‌بندی‌ای رسید راه چاره برایش این است که به سمت پیام نیازمند، دروازه‌بان سوم تیم ملی بچرخد. پیام پس از مدت‌ها حضور در اصفهان حالا به عضویت باشگاه پرسپولیس درآمده و در این فصل انتظارات زیادی از او می‌رود. شاید تنها اتفاق خوب برای قلعه‌نویی در میان آشفتگی‌های موجود در خط دروازه، همین باشد که وضعیت پیام نیازمند در این مقطع کنونی باثبات است و خطری، محرومیتی و یا مواردی مشابه از قبیل نیمکت‌نشینی در باشگاهش، او را فعلا تهدید نمی‌کند.
