طلا با ارزش وارداتی ۹۶۵.۲ میلیون دلار، صدرنشین فهرست اقلام وارداتی ایران در بهار ۱۴۰۴ است. این حجم بالای واردات، در کنار نوسانات ارزی و محدودیت‌های بین‌المللی، نشان‌دهنده نقش استراتژیک طلا در مبادلات مالی و ذخیره‌سازی کشور است. آیا این فلز گران‌بها به سپری در برابر ریسک‌های ارزی تبدیل شده است؟
هشت قلم از ۱۰ کالای برتر وارداتی به مواد غذایی و نهاده‌های کشاورزی اختصاص دارد. ذرت دامی با ۸۸۳.۵ میلیون دلار، برنج با ۴۹۹.۷ میلیون دلار، و روغن آفتابگردان با ۴۹۲.۶ میلیون دلار در صدر این فهرست قرار دارند. دانه سویا، گندم، جو، کنجاله، و روغن پالم نیز با ارقام قابل‌توجه، وابستگی شدید کشور به واردات خوراک دام و مواد غذایی را نشان می‌دهند. این تمرکز بالا، نشانه‌ای از چالش‌های تولید داخلی و تهدیدی برای امنیت غذایی کشور است.
در میان اقلام اساسی، تلفن همراه هوشمند با ارزش ۳۷۲.۲ میلیون دلار جایگاه ویژه‌ای دارد. این حجم واردات، نه‌تنها تقاضای بالای بازار داخلی را نشان می‌دهد، بلکه نبود ظرفیت تولید داخلی این محصول را برجسته می‌کند. آیا این وابستگی به فناوری وارداتی، نشانه‌ای از عقب‌ماندگی صنعتی است؟
واردات گسترده کالاهای اساسی در شرایط کم‌آبی، کاهش سطح زیر کشت، و مشکلات زیرساختی تولید، زنگ خطری برای اقتصاد ایران است. وابستگی به نهاده‌های کشاورزی و مواد غذایی وارداتی، امنیت غذایی کشور را در معرض خطر قرار داده و لزوم بازنگری در سیاست‌های تولیدی را بیش‌ازپیش آشکار می‌کند.
