طرفداری: امیررضا معصومی دیگر فقط یک استعداد آینده‌دار نیست؛ او ستاره امروز کشتی ایران است. پدیده ۲۰ ساله فوق سنگین کشتی ایران که در شرایطی پشت خط تیم ملی مانده که نفر اول این وزن، امیرحسین زارع، قهرمان جهان و دارنده مدال المپیک است. همین موضوع سبب شده قهرمان گیلانی، ناراضی از آنچه «ناداوری» در مسابقه انتخابی می‌داند، تصمیم به ترک ایران بگیرد و راهی باکو شود.
انتشار تصاویر حضور او در تمرینات تیم ملی آذربایجان، نه نگرانی بابت تضعیف کشتی ایران بلکه تأسف و تردید نسبت به سرنوشت خودش را به‌دنبال داشته است. این قهرمان بلندبالا و مصمم، همین امروز هم از مدعیان اصلی کسب طلای جهان و المپیک است، اما ترک ایران برای او مساوی با از دست رفتن تمام فرصت‌ها خواهد بود.
فارغ از محدودیت‌های قانونی در مسیر پیوستن به آذربایجان یا ارمنستان، باید از منظر اخلاقی و عاطفی نیز به این تصمیم نگریست. مدال طلا زمانی در دل ورزشکار می‌نشیند که برای وطنش، برای خاکی که در آن قد کشیده و جنگیده، کسب شده باشد. افتخار وقتی معنا دارد که در خدمت مردم و سرزمین خودت باشد.
ماجرای امروز معصومی یک قمار دو سر باخت است؛ تصمیمی که متأسفانه با توصیه‌های ناصواب برخی اطرافیان کلید خورده و آینده این قهرمان مستعد را در هاله‌ای از ابهام فرو برده است.
توصیه نگارنده، به‌عنوان یک «گوش‌شکسته» و خاک‌تشک‌خورده، به امیررضای عزیز این است که در انتخاب مشاوران خود بازنگری کند. راه مبارزه و پیروزی از همین‌جا، از دل ایران می‌گذرد. او اگر با اندکی اصلاح در سبک مبارزه و تجربه‌اندوزی بیشتر پیش برود، به‌زودی صاحب پیراهن اصلی تیم ملی خواهد شد. این حق طبیعی اوست و قطعاً به آن خواهد رسید.
