به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اکوایران، پرونده جفری اپستین، یکی از بزرگترین و تاریک‌ترین پرونده‌های آزار و قاچاق جنسی، برای مدت‌ها تیتر یک رسانه‌های آمریکا بود. اپستین در سال 2019 در زندان خودکشی کرد اما جزئیات پرونده و افراد قدرتمند و ثروتمندی که در ماجرای اپستین بودند باعث شد پرونده فراموش نشود. اما این ایلان ماسک، دوست سابق ترامپ بود که نام اپستین را دوباره بر سر زبان‌ها انداخت. زمانی که ترامپ و ماسک به دوستی خود خاتمه دادند و وارد دعوای لفظی در شبکه‌های اجتماعی شدند ماسک ترامپ را متهم کرد که نامش در پرونده جنجالی اپستین است. ترامپ بلافاصله این ادعا را رد کرد و گفت «ماسک عقلش را از دست داده است.» با این دعوای لفظی پرونده اپستین و انتشار اسناد محرمانه درباره این پرونده دوباره جامعه آمریکا را با پرسش‌های بسیاری مواجه کرد.
اما هنری اپستین که بود و چگونه یکی از سیاه‌ترین پرونده‌های قاچاق جنسی را به وجود آورد؟
جفری اپستین، اهل نیویورک، فعالیت حرفه‌ای‌اش را با تدریس در یک مدرسه خصوصی معتبر آغاز کرد، اما خیلی زود وارد دنیای سرمایه‌گذاری شد. ابتدا در مؤسسه «بر استرنز» مشغول به کار شد و سپس در سال ۱۹۸۲ شرکت خودش را تأسیس کرد.
به گزارش سی‌ان‌ان، اپستین در شرکت خود تنها مشتریانی را می‌پذیرفت که بیش از یک میلیارد دلار سرمایه داشتند. تا دهه ۱۹۹۰، اپستین موفق شده بود املاک، آپارتمان‌ها و دارایی‌هایی در چندین کشور به دست آورد، از جمله یک جزیره خصوصی در کارائیب. او با ثروتمندترین و قدرتمندترین افراد جهان در ارتباط بود. افرادی مانند شاهزاده اندرو، بیل کلینتون (رئیس‌جمهور سابق آمریکا) و دونالد ترامپ از جمله کسانی بودند که با او دیده می‌شدند و البته همگی هرگونه تخلفی را رد کرده‌اند.
جزئیات مربوط به زندگی پنهان و جنجالی اپستین نخستین بار در سال ۲۰۰۵ و با شکایت چند دختر نوجوان علنی شد، در اسناد دادگاه آمده که اپستین در آن زمان در دهه چهارم زندگی‌اش، متهم بود که دخترانی حتی ۱۴ ساله را مورد تجاوز قرار داده است.
با وجود این، اپستین از اتهامات فدرال گریخت و در توافقی با دادستانی پذیرفت که ۱۳ ماه را به اتهام فحشا در زندان ایالتی بگذراند و نامش در فهرست مجرمان جنسی ثبت شود. بررسی‌های بعدی وزارت دادگستری آمریکا نشان داد که الکس آکوستا، دادستان وقت، در این توافق «قضاوتی ضعیف» به خرج داده است.
در سال ۲۰۱۸، ده‌ها زن دیگر ادعاهای سابق را درباره اپستین تکرار کردند. همین گزارش‌ها باعث شد وزارت دادگستری تحقیقاتی جدید آغاز کند. کمتر از یک سال بعد، اپستین در نیویورک به اتهام قاچاق جنسی ده‌ها دختر نوجوان تحت پیگرد قرار گرفت. او این اتهامات فدرال را رد کرد و خود را بی‌گناه خواند.
در اوت ۲۰۱۹، اپستین در سلولش در مرکز بازداشت متروپولیتن نیویورک بی‌هوش پیدا شد و در بیمارستان جان سپرد. علت مرگ او خودکشی اعلام شد.
اما تقریباً بلافاصله، تئوری‌های توطئه درباره احتمال قتل یا پرونده‌سازی توسط افراد بانفوذ شدت گرفت. بسیاری از مردم شک داشتند که مرگ او یک خودکشی ساده باشد، چون باور داشتند که اپستین اطلاعاتی در اختیار دارد که می‌تواند افراد قدرتمند را رسوا کند.
سؤال‌هایی که پس از مرگ او بی‌پاسخ ماندند، آتش این تئوری‌ها را شعله‌ور کرد. چرا هم‌سلولی‌اش یک روز قبل منتقل شده بود؟ دوربین‌ها چه چیزی ضبط کرده بودند؟ چه کسی او را پیدا کرد؟ نگهبان‌هایی که وظیفه داشتند او را زیر نظر داشته باشند کجا بودند؟
گزارش پزشکی قانونی نیز اوضاع را پیچیده‌تر کرد. برخی شکستگی‌ها در گردن اپستین می‌توانست هم ناشی از حلق‌آویز شدن باشد و هم نشانه خفگی. عکس‌هایی از ملحفه‌ای که به طناب تبدیل شده بود و یادداشت احتمالی خودکشی نیز نتوانست شکاکان را قانع کند.
با افزایش تئوری‌ها، ایده‌ای دیگر هم مطرح شد: اینکه اپستین فهرستی از مشتریان قدرتمند خود داشته که از آن‌ها برای باج‌گیری یا محافظت از خود استفاده می‌کرده است. برخی معتقدند که فاش شدن آن لیست می‌تواند چیزهای زیادی را روشن کند.
در سال‌های پس از مرگ جفری اپستین، وزارت دادگستری آمریکا و دادگاه‌ها صدها سند و جدول زمانی منتشر کردند که جزئیات تاریک و تکان‌دهنده‌ای از جنایات او را افشا می‌کرد. این اسناد شامل فهرست پروازهایی بودند که نشان می‌داد چه کسانی از جزیره خصوصی اپستین بازدید کرده‌اند، فهرستی که توجه افکار عمومی و رسانه‌ها را به‌شدت به خود جلب کرد.
در کنار آن، بازرس کل وزارت دادگستری پس از چند سال تحقیق، گزارشی حدود ۱۳۰ صفحه‌ای منتشر کرد که به‌طور دقیق آنچه در روز مرگ اپستین در زندان منهتن رخ داد را شرح می‌داد. این گزارش مجموعه‌ای از قصورها و شکست‌های اداره فدرال زندان‌ها را برملا کرد. در پایان این گزارش آمده بود که هیچ مدرکی وجود ندارد که فرضیه قتل او را ثابت کند. به این معنا که او خودکشی کرده است.
اما با این‌حال، تئوری‌های توطئه به‌ویژه از سوی چهره‌های راست‌گرای آمریکا مانند کش پاتل (رئیس فعلی FBI) و دن بونجینو (معاون او) همچنان ادامه یافتند و خاموش نشدند.
از زمانی که دونالد ترامپ دوباره به کاخ سفید بازگشته، وزارت دادگستری دولت او چندین‌بار وعده داده که اسناد تازه‌ای درباره دنیای زیرزمینی گسترده اپستین منتشر خواهد کرد اما به وعده خود عمل نکرده است.
این رویکرد متغیر، هم حامیان و هم منتقدان ترامپ را در وضعیت بلاتکلیف و منتظر برای اطلاعات قرار داده: چرا هنوز هزاران سندی که ممکن است پرده از رازهای قدیمی درباره اپستین و شبکه‌های مرتبط با او بردارد، منتشر نشده‌اند؟
در یادداشتی که هفته گذشته منتشر شد، وزارت دادگستری و اف‌بی‌آی اعلام کردند که هیچ مدرکی دال بر وجود «فهرست مردان بانفوذ» که با اپستین مشارکت داشتند، وجود ندارد. همچنین تأکید کردند که اپستین در سلولش به قتل نرسیده.
این بیانیه در واقع تلاش داشت به بررسی‌های پرحاشیه دولت ترامپ درباره اپستین پایان دهد، بررسی‌هایی که خود همین دولت با دامن زدن به تئوری‌های توطئه به آن‌ها شدت بخشیده بود، و باعث شد موج تازه‌ای از اتهام‌زنی علیه مقامات بلندپایه مبنی بر پنهان‌کاری سازمان‌یافته شکل بگیرد.
اپستین تا امروز به نماد فساد، قدرت، تبعیض قضایی و رازهای پنهان طبقات ثروتمند تبدیل شده و پرونده‌اش همچنان یکی از تاریک‌ترین زوایای قدرت در آمریکا را در سایه نگاه‌ها نگه داشته است.
