روزنامه گل: استقلال که برای برگزاری یک اردوی تدارکاتی در کشور ترکیه به سر می‌برد، در نخستین بازی دوستانه‌اش در این کشور با نتیجه دو بر یک برابر الحسین اردن شکست خورد. این تیم فصل گذشته نماینده اردن در لیگ قهرمانان آسیا، سطح دوم بود. طبعا این مطلب در مورد کیفیت نمایش استقلال یا نتیجه این بازی نیست، چرا که این مسائل در مسابقات تدارکاتی، مخصوصا در فصل بدنسازی اهمیت چندانی ندارند. از دل این مسابقه اما، یک تصویر بحث‌برانگیز بیرون آمد که خیلی مورد توجه قرار گرفت؛ این که در ترکیب اولیه استقلال، رامین رضاییان بازوبند کاپیتانی را به دست بسته بود!
روشن است که چرا این مساله خبرساز می‌شود. رامین برای سالیان طولانی یک هویت «پرسپولیسی» در فوتبال ایران داشت و انتقالش به استقلال در تابستان گذشته هم برای مدت‌ها به سر تیتر اخبار تبدیل شد. حالا اما این بازیکن در آغاز دومین فصل حضورش در استقلال، بازوبند کاپیتانی این تیم را به دست بسته که به هر حال اتفاق مهمی است و پیام‌های خاص خودش را دارد. کاپیتان اول استقلال حسین حسینی است که فعلا تکلیف ادامه حضورش در اردوگاه آبی‌ها مشخص نیست و به اردوی ترکیه هم نرفته، روزبه چشمی هم کاپیتان دوم است که در این بازی حضور نداشت. با این حال در همین ارنج هم نفرات قدیمی‌تری حضور داشتند که اولویت بالاتری برای بستن بازوبند داشته باشند؛ از جمله صالح حردانی که با تیم فرهاد مجیدی قهرمان لیگ برتر هم شد. همین‌ها بسته شدن بازوبند بر بازوی رامین را عجیب‌تر می‌کند؛ مخصوصا که ریکاردو ساپینتو هم به تازگی به استقلال بازگشته و بعید است او توصیه‌ای در این مورد کرده باشد.
البته که کاپیتان شدن یک بازیکن نسبتا جدید در یک تیم بزرگ، خیلی هم بی‌سابقه نیست. به عنوان مثال سال ۹۱ در نخستین مسابقه پرسپولیس در لیگ دوازدهم، جلال حسینی در حالی بازوبند کاپیتانی سرخپوشان را به دست بست که تازه نخستین مسابقه رسمی‌اش برای این تیم را پشت سر می‌گذاشت! چنین اتفاقی، به آن معناست که باشگاه مورد نظر طی سال‌های گذشته روند موفق و باثباتی نداشته و نتوانسته چهره‌های شاخص زیادی را برای سال‌های طولانی حفظ کند. این موضوع اوایل دهه نود در پرسپولیس کاملا مشهود بود و امروز هم در استقلال به روشنی قابل تشخیص است؛ روندی که این تیم بزرگ باید از آن عبور کند.
به هر حال رامین در حالی از ابتدای فصل در قواره یکی از کاپیتان‌های استقلال ظاهر شده که یک نگرانی دیگر هم در این مورد وجود دارد؛ این که کاپیتان طبیعتا باید اهل تعامل با همبازیانش باشد و از قدرت رهبری تیم بهره ببرد. با این حال همه اهالی فوتبال ایران می‌دانند که رضاییان از این ویژگی بی‌بهره است. او اخلاق بسیار خاصی دارد و اصلا همین یکی، دو ماه پیش خودش آشکارا اعلام کرد تعداد دوستان صمیمی‌اش در فوتبال تقریبا صفر است! چنین کاراکتری برای هدایت تیم، احتمالا کمی مشکل خواهد داشت.
