به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رویترز، گوگل در سال ۲۰۲۰ میلادی پروژه‌ای را آغاز کرد تا با استفاده از سیگنال‌های جمع‌آوری‌شده از گوشی‌های اندروید وقوع زلزله احتمالی را هشدار دهد. این سیستم از شتاب‌سنج‌های داخل این دستگاه‌ها برای جمع آوری داده‌های لرزه‌ای استفاده کرد تا در مرحله بعد داده ها را ترکیب و الگوهایی که با زلزله همخوانی دارند را شناسایی کند تا به این ترتیب هشدارهای به‌موقع را به افرادی که ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند، ارسال شود.

اکنون محققانی که روی این پروژه کار می کردند، گزارشی در نشریه ساینس منتشر کردند که نشان می دهد فناوری ردیابی زلزله آنها به خوبی کار می کند و کارایی آن را در مکان‌هایی که ایستگاه‌های لرزه‌نگاری برای مطالعه و ارسال هشدارهای محلی ندارند، اثبات می‌کند.

این سیستم با شناسایی افزایش ناگهانی در شتاب گوشی که با حرکت‌های زمینی در زلزله‌ها همخوانی دارد، کار می‌کرد. هنگامی که چنین افزایش شتاب تشخیص داده می‌شد، گوشی سیگنالی به یک سرور مرکزی ارسال می‌کرد و منتظر دریافت سیگنال‌های مشابه از سایر گوشی‌ها در همان منطقه و حدود همان زمان بود. وقتی داده‌های مشاهده شده به سطح اطمینان کافی می‌رسید، زلزله به‌طور رسمی اعلام می‌شد.

این سیستم طی سه سال فعالیت در ۹۸ کشور به کار گرفته شد و به‌طور متوسط ماهانه ۳۱۲ زلزله را با بزرگی‌هایی از حداقل ۱.۹ ریشتر تا حداکثر خطرناک ۷.۸ ریشترشناسایی کرد، بر اساس بازخورد کاربران، ۸۵٪ افرادی که هشدار دریافت کردند، لرزش را احساس کردند و تا ۳۶٪ از پاسخ‌دهندگان نظرسنجی نیز گزارش دادند که قبل از لرزش هشدار دریافت کرده‌اند.

این عملکرد برای سیستمی که نیاز به زیرساخت‌های محلی زیادی ندارد و هدفش حفظ ایمنی مردم است، عملکرد قابل قبولی است. پژوهشگران این سیستم را روی ۲.۵ میلیون دستگاه از طریق نرم‌افزار پیش‌نصب شده که همراه با تمام گوشی‌های اندروید ارائه می‌شود، راه‌اندازی کردند؛ یعنی این سیستم به‌صورت پیش‌فرض فعال بود و نیازی به دخالت مالکین برای استفاده نداشت.

سیستم مبتنی بر شتاب سنج مذکور یک نسخه مدرن از پروژه ای به نام «Shaje Alert» در سال ۲۰۱۵ است که در آن دریافت کننده های جی پی اس موبایل می توانند حرکت مداوم زمین که در نتیجه لغزش گسل در زلزله‌های بزرگ به وجود می آید را شناسایی کنند.

این فناوری همچنین به سیستم هشدار زلزله اندروید متصل شده که هشدارهایی را همراه دستور العمل درباره چگونگی پناه گرفتن رابه طور مستقیم به گوشی‌های واقع در مناطقی ارسال می کند که لرزه نگاران پیش بینی می کنند در آنجا لرزشی رخ دهد.

این نوع از زیرساخت عمومی نه تنها به مردم کمک می کند از زلزله های بزرگ مطلع شوند و از خطرات گسترده اجتناب کنند، بلکه مشاهدات تجمیع‌شده از لرزش‌های چندین زلزله را برای بهبود مدل‌های منطقه‌ای فراهم می‌کند.