خبرورزشی: میشل پلاتینی، اسطوره پیشین یوونتوس، در ویلای خود در کاسیس، جنوب فرانسه، با صحنه‌ای هولناک مواجه شد: حضور ناگهانی یک سارق در خانه‌اش. او بی‌درنگ واکنش نشان داد، متجاوز را فراری داد، اما کمی بعد، با ناباوری دریافت که بخشی از باارزش‌ترین یادگارهای دوران حرفه‌ای‌اش ناپدید شده‌اند—مدال‌ها و جام‌هایی که هرکدام سندی از افتخارات سال‌های طلایی او بودند.
این سرقت، نه‌تنها از خانه‌ای با چشم‌اندازی رو به مدیترانه رخ داد، بلکه ضربه‌ای بود به خاطراتی که برای پلاتینی، ارزشی فراتر از طلا و نقره داشتند. هرچند رویارویی با سارق بدون درگیری فیزیکی پایان یافت، اما همین کافی بود تا خاطری تلخ و لرزشی درونی در وجود این اسطوره فوتبال فرانسه باقی بگذارد.
با وجود شجاعتش در لحظه حادثه، احساس ناامنی و تعرض به حریم شخصی، احساسی آشنا در تمام ماجراهای مشابه، تا مدت‌ها با او خواهد ماند. سال گذشته، روبرتو باجو—دیگر ستاره اسبق یوونتوس—تجربه‌ای به‌مراتب دهشتناک‌تر داشت؛ حمله‌ای شبانه، با تهدید مسلحانه علیه خانواده‌اش، آن‌قدر وحشیانه که تفنگی در دهان پسرش گذاشتند؛ واقعه‌ای که خود باجو نیز با اندوه روایت کرد.
طبق گزارش‌ها، حدود ساعت ۵:۳۰ صبح، پلاتینی با صدایی مشکوک از خواب بیدار شد و در تاریکی با مردی ماسک‌زده و سیاه‌پوش روبه‌رو شد. با واکنشی غریزی، موفق شد او را از خانه بیرون براند. اما وقتی صبح روشن شد، واقعیت تلخ خود را نشان داد: حدود بیست مدال و جام از انباری باغ ناپدید شده بودند.
ژاندارمری فرانسه اکنون مسئول پیگیری پرونده و یافتن اشیای مسروقه است. دادستانی مارسی اعلام کرده تحقیقات تحت عنوان «سرقت همراه با ورود غیرقانونی» آغاز شده و پرونده به واحد ویژه در اوبنی واگذار شده است. آن‌ها در پی شناسایی دقیق نوع و تعداد اشیای ربوده‌شده هستند و می‌کوشند عامل یا عاملان را بازداشت کنند.
فهرست کاملی از اشیای مفقود شده هنوز منتشر نشده، اما وقتی نام پلاتینی می‌آید، بلافاصله یاد سه توپ طلای پی‌درپی‌اش در دوران درخشان بازی برای یوونتوس می‌افتیم. اگرچه ارزش مادی این جوایز امروزه حدود ۱۳ هزار یورو تخمین زده می‌شود، اما اعتبار نمادین و احساسی آن‌ها، قابل سنجش نیست.
پلاتینی چندی پیش در گفت‌وگویی با مارکو تاردلی، به مناسبت هفتادسالگی‌اش، فاش کرد که یکی از آن توپ‌ها را به وکیل خانواده آنیلی هدیه داده است: «چون یکی از معدود چیزهایی بود که نمی‌توانست صاحبش باشد. این یک شوخی نبود، بلکه از روی احترام و قدردانی بود. یوونتوس من را ساخت، به من پرچم داد تا در دنیا شناخته شوم، و شایسته بود که چنین هدیه‌ای را دریافت کند.»
پلاتینی که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵ ریاست یوفا را در دست داشت، در دوره مسئولیتش خانه‌ای در نیون سوئیس، در نزدیکی مقر یوفا، خرید. اما بعدها آن را فروخت و همراه خانواده‌اش تصمیم گرفت به‌طور دائم در کاسیس ساکن شود؛ شهری کوچک و آرام با منظره‌ای تماشایی از دریا و فاصله‌ای چهل دقیقه‌ای تا مارسی.
زندگی در کاسیس برای او معنای آرامش دارد؛ در خیابان‌های کنار ساحل قدم می‌زند، با هواداران دست می‌دهد، و وقتی کسی او را به‌جا می‌آورد، می‌ایستد و گپ می‌زند. حتی وارد عرصه گردشگری نیز شده و هتلی با رستوران در کنار بندر خریداری کرده است. سال گذشته به «گاتزتا» گفته بود: «اینجا در کاسیس، وقت‌های اضافه‌ام را در مکانی زیبا سپری می‌کنم.»
حمله شبانه شاید برای همیشه این آرامش را دستخوش تردید کرده باشد، اما حداقل این را می‌داند: هنوز آن‌قدر قدرت دارد که از خود دفاع کند.
