به گزارش همشهری آنلاین؛ رژیم صهیونیستی چند روز پیش، دوباره به سوریه حمله‌ور شد. بهانه اخلاقی این حمله، حمایت از جامعه دروزی‌ها در برابر شورشیان حاکم بر دمشق اعلام شد. با وجود این موضع به ظاهر اخلاقی، دروزی‌ها در اراضی اشغالی از برخی مضایقات و تبعیض‌ها رنج می‌برند.
اعضای فرقه دروزی که در کشورهایی مثل اردن و لبنان و سوریه پراکنده هستند، رابطه‌ای پیچیده و متمایز در اراضی اشغالی و در نسبت با رژیم صهیونیستی دارند.
دهه‌ها پیش، بین دروزی‌ها و صهیونیست‌ها پیمانی به نام «پیمان خون» امضا شد که طبق آن، دروزی‌ها تنها عرب‌هایی تلقی شدند که خدمت در ارتش رژیم اسرائیل، برای آنها واجب شد.
مطابق این پیمان و برخلاف باور رایج، بالاترین نرخ خدمت سربازی در ارتش رژیم اسرائیل، نه متعلق به یهودیان، بلکه متعلق به دروزی‌هاست.
بر این اساس و طبق آمار، حدود ۸۰ درصد مردان دروزی، وارد نیروهای دفاعی رژیم اسرائیل می‌شوند.
برخلاف ظاهر که تصور می‌شود دروزی‌ها، شهروندان با امتیازات ویژه در اراضی اشغالی هستند، اما ابداً اینطور نیست و تشدید سیاست‌های نژادی رژیم صهیونیستی در سال‌های گذشته، جایگاه آنها را مثل سایر اقلیت‌ها، به مرور تضعیف کرده است.
مثلاً در تاریخ ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۸، کنست با اکثریت آرا، قانون اساسی ملت-دولت را تصویب کرد که طبق آن، نژادپرستی و برتری یهودیان دامن زده شد اسرائیل، به عنوان خانه ملی قوم یهود معرفی گردید.
با وجود این تبعیض سیستماتیک، دروزی‌ها به ابزاری برای توسعه جنگ‌افروزی رژیم صهیونیستی در منطقه، از جمله در سوریه تبدیل شده‌اند.
اما علت اصلی سنگ‌تمام صهیونیست‌ها برای جامعه دروزی در سوریه چیست؟ اساساً در پشت حمایت‌های رژیم اسرائیل از دروزی‌ها در سوریه، چه اهداف ژئوپولیتیکی قرار دارد؟
برای پاسخ به این سوالات باید تصریح کرد که اولاً اسرائیل درصدد است مرز شمالی اراضی اشغالی، امن بماند و تبدیل به لبنان دوم نشود.
ثانیاً رژیم اسرائیل تصور می‌کند، چنانچه جنوب سوریه را در مدار خود نگاه دارد، خواهد توانست راه ورود ایران و حزب‌الله را مسدود کند.
ثالثاً رژیم اسرائیل با حمایت از جامعه دروزیان، قصد دارد منطقه خودمختار دروزی را در جنوب سوریه به وجود آورد و در واقع با این سیاست، دروزی‌ها به نیروی نیابتی رژیم در سوریه تبدیل شوند. چیزی شبیه شبه‌نظامیان کرد در شمال سوریه.
در یک کلام باید تصریح کرد که رژیم اسرائیل با سوءاستفاده از جامعه دروزی‌ها، به دنبال تجزیه تدریجی سوریه و تبدیل این کشور به تکه‌هایی مجزا از همدیگر است. این الگو و سرنوشت البته پتانسیل تکرار برای همه کشورهای منطقه را دارد.
